Το φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας, την περασμένη Κυριακή, δεν ανέδειξε μόνο την ανικανότητα των κορυφαίων στελεχών της, που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τη διαδικασία, αλλά και την γύμνια επαφής ενός ιστορικού κόμματος με την κοινωνία, την οποία και ευελπιστεί να κερδίσει.
Πιστεύει κανείς ότι με το να αλλάξει η εταιρία, διορθώνονται αυτομάτως όλα; Όσο καλά και αν λειτουργήσουν τα πάντα, όσο αποτελεσματική και αν αποδειχθεί η εταιρία, όσο κι αν ιδρώσουν οι κομματικές οργανώσεις, τα στελέχη και οι υπάλληλοι του κόμματος, όσο άψογα και αν κυλήσει η όλη διαδικασία, το αποτέλεσμα είναι ένα: Η Νέα Δημοκρατία έχει πλέον απαξιωθεί για τα καλά στις συνειδήσεις όλων και κυρίως των παραδοσιακών ψηφοφόρων της. Και όχι λόγω του συγκεκριμένου φιάσκου.
Η ζωή, η αναπνοή και η καρδιά ενός κόμματος και δη σύγχρονου, είναι οι πολίτες. Η συμμετοχή και στις διαδικασίες και στα όργανα και στις αποφάσεις. Δυστυχώς, η Ν.Δ. λειτουργεί ως ανοικτός συμμετοχικός οργανισμός για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Λίγο πριν και λίγο μετά από κάποιο συνέδριο, λίγο πριν και λίγο μετά από εκλογές και λίγο πριν και λίγο μετά την εκλογή του εκάστοτε νέου προέδρου και μέχρι οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις του για «κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία», ξεθωριάσουν υπό το βάρος της διαχείρισης της καθημερινότητας.
Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επιμένουν στα ίδια λάθη. Π.χ. προτείνουν ως λύση, της εκλογής προέδρου, να προηγηθεί συνέδριο, με τη δικαιολογία και την πεποίθηση, ότι θα εκτονωθεί η όλη κατάσταση, θα μετριαστούν τα πάθη και τα μίση και θα κατακάτσει ο αχός της εσωστρέφειας. Ωραία! Και πως θα οργανωθεί το συνέδριο; Είναι πιο εύκολο από τις εκλογές; είναι λιγότερο κοστοβόρο; Θα ανταποκριθεί καλύτερα ο μηχανισμός; Ποιος μηχανισμός; Αυτός που τα έκανε μαντάρα μια εβδομάδα πριν;
Και ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά αντιμετωπίζονται. Έnα πετυχημένο συνέδριο όμως έχει ως βασική του προϋπόθεση ένα ζωντανό και δημοκρατικό κόμμα. Αυτή τη στιγμή, η Νέα Δημοκρατία είναι αμφίβολο αν έχει ενημερωμένη λίστα μελών. Για κομματικές διαδικασίες ας μη γίνεται καλύτερα λόγος. Πώς λοιπόν θα διοργανωθεί συνέδριο υπό αυτές τις συνθήκες;
Αυτό που η κεντροδεξιά ψάχνει σχεδόν απεγνωσμένα εδώ και δεκαετίας και που δεν έχει καταφέρει ούτε με την δημιουργία «κεντρικών επιτροπών» και την «υιοθεσία» τη θέσης του γραμματέα του κόμματος, η αριστερά το παίζει στα δάχτυλα! Καμία κακή αντιγραφή των «αριστερών» μεθόδων λειτουργίας δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα, αν παραμένει αντιγραφή χωρίς ουσία.
Αν λοιπόν θέλουν οι της Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα τους να μην καταλήξει να γίνει μια ανάμνηση παλιά, οφείλουν να αποκτήσουν κουλτούρα και τρόπους πραγματικής προσέγγισης και ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών. Να πάψει να είναι μια παρέα, μεγάλη έστω, αλλά περιχαρακωμένη και να ανοίξει ειλικρινά τις πόρτες και πάνω απ΄ όλα τα αυτιά της και να τους ακούσει. Να μάθει, επιτέλους, από τα λάθη της. Να πείσει ότι μπορεί να γίνει ένα αληθινά συμμετοχικό κόμμα. Και θα παραμείνει. Για πάντα! Όχι ευκαιριακά ή εποχιακά…
Όταν δηλαδή μπορέσει να μετατρέψει τη «δημοκρατία του καναπέ» σε συμμετοχική, τότε ίσως και να καταφέρει να ξαναποκτήσει την πολυπόθητη και απαραίτητη σε σημείο εξάρτησης, σύνδεση με την κοινωνία.
