Ο Πληθωρισμός οδηγεί τιμές αγαθών και υπηρεσιών να ανεβαίνουν στη μονάδα τους. Δηλαδή αν ένα κιλό ρύζι κόστιζε €1 πριν ένα χρόνο και τώρα κοστίζει €1,05, έχει πληθωριστεί κατά 5%, ενώ αν μια ανθρωποώρα κόστιζε €8 πριν ένα χρόνο και τώρα κοστίζει €10, έχει πληθωριστεί κατά 25%. Γενικώς, ως πληθωρισμός μπορεί να χαρακτηριστεί η μείωση της νομισματικής ισχύος εντός μιας αγοράς (ένα νόμισμα που αγόραζε μια μονάδα αγαθού στην Ελλάδα πριν ένα χρόνο, τώρα αγοράζει λιγότερο από μια μονάδα του ίδιου αγαθού.)
Του Άγη Βερούτη
Η Ανάπτυξη είναι η αύξηση του αριθμού των μονάδων που εμπορεύονται οι συμμετέχοντες εντός της αγοράς, πχ από 1 εκατ. λίτρα εμφιαλωμένου κρασιού προ ενός έτους, αν φέτος εμπορευτούν 1.100.000 λίτρα, τότε η ανάπτυξη που συνεισφέρουν είναι 10% της αγοράς τους. Αν από 20 εκατ. διανυκτερεύσεις πριν ένα χρόνο φέτος πωληθούν 23 εκατ. διανυκτερεύσεις, τότε η ανάπτυξη της συγκεκριμένης είναι 15% από χρονιά σε χρονιά.
Για να μπορέσει να έρθει ανάπτυξη σε οποιαδήποτε αγορά χρειάζεται πρώτα να έχουν γίνει οι επενδύσεις που θα επιτρέψουν την αύξηση της παραγωγής, και να υπάρχει επαρκές εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό διαθέσιμο για να δημιουργήσει την πρόσθετη παραγωγή.
Επίσης, ανάπτυξη μπορεί να προσφέρει η αυτοματοποίηση και η ψηφιακή μετάβαση καθώς επιτρέπουν μεγαλύτερη παραγωγή χωρίς ίσου μεγέθους αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού, κάτι εξαιρετικά χρήσιμο αν η δεξαμενή ανέργων ή νεοεισερχόμενων εργαζομένων μιας οικονομίας δεν είναι επαρκής για να ανταπεξέλθει στην αύξηση της ζήτησης ανθρώπινου δυναμικού (παράδειγμα ο Τουρισμός σε φουλ σεζόν που εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας παραμένουν κενές.)
Το άθροισμα της οικονομικής δραστηριότητας που προκύπτει από το γινόμενο της Ανάπτυξης επί τον Πληθωρισμό, είναι η συνολική μεγέθυνση της οικονομίας, ή growth όπως το λέμε στο χωριό μου την Αναβρυτή Ταϋγέτου.
Αυτό σημαίνει ότι αν πουληθούν 10% περισσότερες μονάδες ενός αγαθού φέτος από πέρυσι, και η τιμή τους είναι 10% παραπάνω από την περσινή, τότε η μεγέθυνση της αγοράς του αγαθού αυτού βγαίνει από το γινόμενο 1,10 Χ 1,10 = 1,21 ή 21% growth.
Αυτό το ευλογημένο το growth είναι το μέγεθος που ενδιαφέρει τις χώρες, που αυξάνει αναλογικά το ΑΕΠ, διότι έτσι μειώνεται δραστικά ο λόγος Δημοσίου Χρέους προς ΑΕΠ. Εφόσον μάλιστα δεν δανείζεται παραπάνω χρήματα μια χώρα, πέραν από την ανακύκλωση του χρέους της, τότε απαξιώνει το μέγεθος του χρέους της και εξυγιαίνει τα δημόσια οικονομικά.
Φυσικά, για να είναι ωφέλιμος ο πληθωρισμός, προϋπόθεση είναι το δημόσιο χρέος να είναι στο νόμισμα της χώρας και όχι σε κάποιο ξένο νόμισμα. Επίσης, είναι προϋπόθεση να μην πέφτει σημαντικά η ανταγωνιστικότητα της χώρας με την άνοδο της τιμής των αγαθών της:
Αν δηλαδή πληθωριστούν οι τιμές των φυσικών προϊόντων σε επίπεδα που μειώνουν τον όγκο της ζήτησης, ώστε οι πελάτες να μην αγοράζουν τα προϊόντα αυτά γιατί είναι ασύμφορα συγκριτικά πχ με εκείνα εισαγωγής από μια άλλη χώρα, πχ την Κίνα, τότε ο πληθωρισμός παύει να είναι ωφέλιμος.
Αυτή η διάσταση λέγεται ελαστικότητα της Ζήτησης λόγω τιμών, ή price-elasticity of Demand όπως το λέμε στο χωριό.
Είναι εύκολο να δει κάποιος, ότι η δουλειά των εκάστοτε Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης δεν είναι καθόλου απλή, επειδή τα εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσουν για να επηρεάσουν τη μεγέθυνση μιας οικονομίας είναι σε μέγιστο βαθμό αλληλοσυγκρουόμενα και μια λεπτή ισορροπία είναι συχνά ανέφικτη.
Για αυτό και βλέπουμε διορθωτικές ενέργειες όπως τα στοχευμένα επιδόματα όσων βγαίνουν χαμένοι ανάμεσα στην αύξηση του κόστους ζωής, την αύξηση των φόρων, την αύξηση κόστους λειτουργίας του κράτους και την αύξηση των εισοδημάτων!
Φυσικά, υπάρχουν και μαγικές ενέργειες όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις που έχουν μόνο θετικές ενέργειες για την οικονομία και την κοινωνία, καθώς το κράτος είναι ακατάλληλο για το ρόλο του επιχειρηματία: γεμίζουν τα δημόσια ταμεία και μειώνουν ισόποσα το κόστος λειτουργίας του Κράτους, προσφέρουν νέες πηγές ανάπτυξης από τον ιδιώτη επενδυτή, προσφέρουν αύξηση της παραγωγικότητας και των μισθών, και τελικά των πηγών εσόδων του κράτους! Αλλά προς Θεού, στην Ελλάδα η μείωση του κράτους θεωρείται Ταμπού!!!
Παρόλο αυτό, η μείωση του μεγέθους του Κράτους και της φορολόγησης είναι ο ισχυρότερος μοχλός ανάπτυξης, καθώς απελευθερώνει χρήματα των πολιτών να επενδυθούν στην αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, δηλαδή στην αύξηση της πίτας αντί στο μοίρασμα της πίτας σε περισσότερους μη-παραγωγικούς με την αναδιανομή επιδομάτων και αυξήσεων του κόστους του κράτους.
Η υπόσχεση της ψηφιοποίησης του κράτους υποτίθεται ότι θα δημιουργήσει σημαντικές ευκαιρίες μείωσης του κόστους του για τον πολίτη που θα μεταφραστούν σε επαπειλούμενη μείωση των φόρων. Άντε μακάρι να τις δούμε, γιατί ως τώρα ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων όλο και αυξάνεται αντί να μειώνεται με την ψηφιοποίηση, και παρά το γεγονός ότι πλέον η παραοικονομία της Ελλάδος μετριέται σε 16% ή λιγότερο (επίπεδα ΗΠΑ) οι ελεύθεροι επαγγελματίες φορολογούνται με Τεκμήριο Εργασίας, σαν να είμαστε στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Ντροπή μας!
Όπως και να έχει, ένας κάποιος πληθωρισμός είναι κάτι ωφέλιμο για όλους πλην όσων αδυνατούν να αυξήσουν το εισόδημά τους ανάλογα (πχ άνεργοι) και αυτούς πρέπει να φροντίσει το κράτος.
Αυτές είναι μερικές σκέψεις για την Ανάπτυξη και τον Πληθωρισμό που ίσως διευκολύνουν τη δημόσια συζήτηση για τη Λεπτή Ισορροπία που πρέπει να πετύχουμε ως κοινωνία και ως χώρα, ανάμεσα στην Υπερφορολόγηση, τη διευκόλυνση των Επενδύσεων γενικά από όλους, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, τις αποκρατικοποιήσεις και τον πληθωρισμό.
Αφορισμοί του τύπου “Αυξήσαμε τη φορολόγηση στους μικρούς, ανεξαρτήτως της [σσ. μείωσης] φοροδιαφυγής, για να τους ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ να συνενωθούν ή να κλείσουν” δείχνει ελλειμματική αντίληψη της αγοράς και της οικονομίας, και κρατικιστική νοοτροπία.
Μακριά από εμάς αν υπάρχει τέτοια αρρωστημένη αντίληψη σήμερα στους κυβερνητικούς θώκους του υπουργείου Οικονομικών, γιατί νομοτελειακά θα μας οδηγήσει σε ξεφούσκωμα της οικονομίας, μείωση της πραγματικής ανάπτυξης και ακόμα και πιθανό νέο ναυάγιο τύπου 2010 οσονούπω το 2032 που θα τελειώσουν οι ευνοϊκοί όροι του Ελληνικού χρέους, με επαναφορά της απειλής της Εσωτερικής Υποτίμησης που κόστισε -30% του Ελληνικού ΑΕΠ και δεκάδες εκατομμύρια ανθρωποέτη εργασίας στην Ελληνική κοινωνία χρεωμένα στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, επειδή ο ΓΑΠ δεν είχε την στοιχειώδη αντίληψη πώς δουλεύει η Πραγματική Οικονομία.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ και ίσως λίγο πληθωρισμό ως το 2032.
Κυρίως όμως ανάπτυξη.
Προσοχή λοιπόν…
