Του Άγη Βερούτη
Χθες μιλούσα ήρεμα με ένα φίλο που συνάντησα τυχαία στο δρόμο, και μου εξηγούσε το γιατί θα αναγκαστεί να μειώσει το προσωπικό κατά ένα άτομο τα απογεύματα στο συνοικιακό σαντουιτσάδικο που διατηρεί. Το τετράωρο άτομο αυτό είναι “έξτρα”, δηλαδή τετράωρο χωρίς να έχει ιδιαίτερα πολλή δουλειά στην απογευματινή βάρδια. Απ’ ότι λέγει του κοστίζει με εργοδοτικές και εργατικές εισφορές περί τα €600 το μήνα για τετράωρο, ενώ εκείνη παίρνει στο χέρι το βασικό περί τα €350 μηνιαίως, συν δώρα κλπ.
Όταν τον ρώτησα “γιατί την έχει τώρα αφού δεν τη χρειάζεται” μου απάντησε ότι είναι φοιτήτρια και είχε ανάγκη τη δουλειά, και μετριάζει λίγο το φόρτο στον ίδιον που κάθεται εκεί από το άνοιγμα ως το κλείσιμο.
Κατά τα λεγόμενά του αυτό θα το κάνει ώστε να μην ανεβεί υπέρογκα το τεκμήριο εργασίας του, και στις περιόδους εποχικής αύξησης ίσως να παίρνει μια υπάλληλο για την περίοδο της αιχμής 1-2 μήνες το χρόνο, αν χρειαστεί.
Εκεί που ο φίλος μού έλεγε ότι θα παίρνει υπάλληλο εποχικά, περνούσε μια κυρία περί τα 65, η οποία σταμάτησε και περίμενε να ολοκληρώσει αυτά που έλεγε και μετά ρώτησε ευγενικά αν χρειάζεται τώρα μια εποχική υπάλληλο γιατί εκείνη ξέρει μια κοπέλα που ψάχνει δουλειά. Ρώτησε επίσης πόσο θα είναι το καθαρό που θα παίρνει αν την προσλάβει.
Στο άκουσμα του καθαρού μισθού τετράωρου από το φίλο μου η Κυρία ξεσπάθωσε, ότι “αυτά τα χρήματα δεν είναι σοβαρά” και ότι στις εποχές του ΠΑΣΟΚ που εκείνη δούλευε στο δημόσιο όλοι είχαν λεφτά, “έκλεβαν βέβαια όλοι πολύ, αλλά ο κόζμος ζούσε με αξιοπρέπεια”.
Εκεί πετάχτηκα κι εγώ και της είπα ότι αυτά που τότε ξόδευαν σε προσλήψεις και τώρα συντάξεις, και τελικά σε κλεμμένα από τον ελληνικό λαό, ΑΥΤΑ πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι τώρα!
Τους “μαζί τα φάγαμε”!
Τι ήταν να το πω αυτό; Δεν κρατούσα το στόμα μου κλειστό;
Με άρχισε μια διάλεξη ότι αυτή έχει πληρώσει τους φόρους και τις εισφορές της όλες και ότι έχει και χαρτιά που το δείχνουν και τίποτα δεν της χαρίζεται! Δουλεμένα είναι όλα!!!
Απερίσκεπτα, έκανα μια απόπειρα να της πω ότι οι φόροι της ήταν λογιστικές εγγραφές και όχι πραγματικά λεφτά! Ότι ο Ανδρέας της έλεγε ότι της έδινε 100.000 δρχ αλλά της έβαζε μια έκπτωση 30% που τη βάφτιζε φόρο, και της έδινε 70.000 πραγματικά, 100.000 βαφτιστικά!
Μετά της είπα και το γνωστό μου,
— “Να προσλάβουμε στο δημόσιο ένανε, με 100% κρατήσεις, με δέκα δισ. ευρά μισθό το μήνα, για να δούμε ΠΟΣΕΣ υποχρεώσεις θα μπορεί να πληρώνει το δημόσιο από αυτά τα λεφτά των φόρων του κάθε χρόνο;”
Έφυγε φωνάζοντας το όνομα του Αγίου Ανδρέα (βοήθεια μας χθες γιόρταζε) και κουνώντας τα χέρια της προς την κατεύθυνση μου (μούντζα ήταν;) και φυσικά δεν μου απάντησε ποτέ…
Καλά να πάθω!
Τα βάζεις, ρε, με το σοσιαλιζμό;
