Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες σειράς από έρευνες μετρήσεων της κοινής γνώμης για την εκλογική επιρροή των κομμάτων. Παρόλη την δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό για την επίδοση του κυβερνητικού έργου σε ακανθώδη για τον πολίτη ζητήματα ( ακρίβεια, ασφάλεια, ανεργία), το αρνητικό αποτέλεσμα σε μεγάλους Δήμους και Περιφέρειες , η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνουν υψηλής προτίμησης από τους ψηφοφόρους.
Είναι άραγε γεγονός πολιτικά παράδοξο;
Μήπως διανύουμε μια εντελώς διαφορετική περίοδο που ασκεί στα δρώμενα κυρίαρχη και επιδραστική ισχύ;
Ερωτήματα που η ανάλυση τους σε κάθε περίπτωση κρίνεται ενδιαφέρουσα.
Το διάστημα που διανύουμε στις εδραιωμένες δημοκρατίες , δύναται να χαρακτηριστεί και ως διάστημα της τάσης της μεταπολιτικης.
Είναι ωφέλιμο να εντρυφήσουν τα κόμματα στην έννοια της μεταπολιτικής, , στους πυλώνες που την προσδιορίζουν, τα αποτελέσματα που προκαλεί το ειδικό της βάρος.
Η πολιτική με την έννοια που την γνωρίσαμε ( κακέκτυπο) τα τελευταία έτη αναφερόταν σε βαθμό αποκλειστικά σε διαχειριστικό και μόνο στο παρόν, στην αντιπαραγωγική διευθέτηση, στις ατέρμονες υποσχέσεις από την αντιπολίτευση, στην έλλειψη συναίσθησης και σύγχρονου ρεαλισμού.
Η επαναλαμβανόμενη αναφορά στις αντεγκλήσεις του δίπολου πρόοδος- συντήρηση και η ουσιαστική διάκριση που ενσωματώνει, έχει υπόσταση μόνο όταν με πρόταση και κοστολογημένη ασφάλεια αιτιολογείται.
Οι πολίτες εξ ορισμού δεν θα προσδώσουν τις έννοιες δημοκράτη και του ευαίσθητου του δημοκράτη σε κανένα.
Η γεωπολιτική και η αυξανόμενη επιρροή που ασκεί η διπλωματία της ενέργειας σε ένα πλανήτη ο οποίος άρχεται από πολλούς πόλους, δημιούργησε έντονα αισθήματα ανασφάλειας, έντονου φόβου, και ο άνθρωπος “ακούει ” ευχάριστα τις πλέον συντηρητικές θέσεις.
Διαχρονικοί μύθοι και προστάγματα της αριστεράς έμειναν ατελή με αποτέλεσμα να απαξιωθεί η ωφέλεια που ενσωμάτωναν. Ο Πλανήτης διαφοροποιήθηκε , οι προτεραιότητες άλλαξαν, ο πολίτης κατέστη ιδιαίτερα εσωστρεφής.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την στροφή του προς την συντήρηση, την επίπλαστη ασφάλεια, την πολιτική του επιδόματος, και την ανάδυση της έννοιας “σταθερότητα”.
Η έννοια της σταθερότητας που ως προς όρος ενσωματώνει υψηλή ευφυΐα ,διαθέτει στρατηγική και έλκει ιδιαίτερα το κοινό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άλλαξε ούτε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, μιας οικονομίας στην οποία ο κλάδος των υπηρεσιών κατέχει το 70% του συνολικού πλούτου.
Το χαρακτηριστικά αυτά από έμπειρους οικονομολόγους, σε συνδυασμό με το δυσθεώρητο χρέος, και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο καθίστανται λόγοι απόρριψης των προοπτικών ενθάρρυνσης και επένδυσης στην ελληνικής επιχειρηματικότητα. .
Είναι βασικά στοιχεία, τεκμηριωμένες παραδοχές και «αδίστακτα» μαθηματικά μεγέθη που καταδεικνύουν την αλήθεια και μόνο δίχως κομματικούς χρωματισμούς.
Η ανάπτυξη του real estate δεν δύναται προσμετράται στην οικονομία όπως η δημιουργία μιας παραγωγικής βιοτεχνίας η βιομηχανίας.
Όταν προ ολίγου ημερών το συνταγματικό Δικαστήριο, στην οικονομία με τον μεγαλύτερο ΑΕΠ , τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το έντονο εξαγωγικό εμπόριο , δεν νομιμοποίησε έκτακτες προβλεπόμενες δαπάνες, είναι τραγελαφικό να ακούγεται έντονα η έκφραση της ισχυρής Ελλάδος.
Εννοιολογικά καταλήγουμε στο εξής παράδοξο: Είναι δυνατόν ο πολίτης να μην αντιλαμβάνεται την δυσχερή κατάσταση που έχει ήδη περιέλθει;
Ο πολίτης θεωρούμε την αντιλαμβάνεται σε κάποιο βαθμό αυτήν την δυσοίωνη πλευρά της ζωής του και το μέλλον που κυοφορείται, .
Απαιτεί από τους διεκδικητές της εξουσίας όμως πραγματικό έργο, ουσιαστικές προτάσεις ,συνεχόμενο και ανιδιοτελή αγώνα αλλά και κοστολογημένο ρεαλισμό.
Δεν αρκεί η καταστροφολογία, η ανέξοδη κριτική, αλλά η ουσία, η πραγματικότητα , ο ειλικρινής διάλογος με τον πολίτη, η έξυπνη λύση, η υψηλή στρατηγική, ο εξορθολογισμός.
Όταν επαναλαμβάνεσαι, όταν διαιρείσαι , όταν εκπέμπεις εικόνα ιδιοτέλειας, η στροφή προς τον συντηρητισμό , την απάθεια και την αποχή είναι έννοιες επαναλαμβανόμενες, αυξανόμενες ,οριακά δεδομένες.
Η ανάλυση της εκλογικής νίκης σε μια μάχη μια αντίξοες συνθήκες, όπως για παράδειγμα του κυρίου Δούκα στην Αθήνα θα αποτελούσε δείγμα προόδου και αφύπνισης για την αντιπολίτευση.
Στην δημοκρατία είναι αναγκαίο οι τάσεις ισορροπούν και η κυβέρνηση ελέγχεται για τα πεπραγμένα της.
Δυστυχώς όμως έως αυτήν την στιγμή αυτός ο δρόμος δεν έχει βρεθεί και διατηρείται μια πολιτική κυριαρχία του κυβερνώντος κόμματος, την περίοδο που το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών δυσκολεύεται αρκετά στην κάλυψη των βασικών αναγκών τους.
Δεν είναι πολιτικά στραβός ο γιαλός, στραβά αρμενίζουμε, η ρευστότητα έχει πάψει να υπάρχει, η ανασφάλεια, ο φόβος και η καχυποψία καθίστανται καθημερινές αγωνίες.
Εάν οι φορείς της Δημοκρατίας επιθυμούν την επαναφορά στην κανονικότητα , η αλλαγή, ο ρεαλισμός, η καινοτομία, η παραγωγική λύση και το μακροπρόθεσμο σχέδιο είναι αναντίρρητα οι μονόδρομοι.
Είναι καιρός στην πολιτική να καταδειχτεί η παραγωγή, η ρηξικέλευθη πρόταση και όχι η ανέξοδη άρνηση ή η καταστροφική διαχείριση των πολιτικών μεσαζόντων.
Όταν ο πολιτικός παράγει εκ του μηδενός , τότε και μόνο δύναται να είναι χρήσιμος για την κοινωνία.
Διαφορετικά η συντήρηση θα λαμβάνει όλο και μεγαλύτερη θέση στην ζωή του ανθρώπου, και οι νόμοι της πολιτικής φύσης δεν θα τηρούνται, το παράδοξο θα “επιβραβεύεται”, και η ζωή όλων θα διολισθαίνει.
Μπλάτζος Π. Ευάγγελος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων
