Του Άγη Βερούτη
Βρήκα ενδιαφέρουσα για να μοιραστώ μαζί σας, μια πολιτισμένη Αριστερή οπτική που προβάλλει σε επιστολή του αναγνώστης της στήλης που επιθυμεί ανωνυμία, σχετικά με τις εσωτερικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ και “την Μεγάλη Εικόνα που έχασα” [Η Αριστερά ενηλικιώνεται;], παρότι θεωρεί την δική μου προσέγγιση στενή και νεοφιλελεύθερη. [Για του λόγου το αληθές ο νεοφιλελευθερισμός εγκολπώνει πολλά στοιχεία σοσιαλδημοκρατίας αποσαθρώνοντας τον ακρογωνιαίο λίθο του Φιλελευθερισμού ο οποίος είναι πάντοτε η ατομική υπευθυνότητα.]
“Αγαπητέ κ. Βερούτη,
Σε άρθρο σας την 1η Σεπτεμβρίου, επιχειρήσατε σε 600 λέξεις να διατρέξετε τη φύση, το ρόλο και την αξία της ελληνικής αριστεράς και της ηγεσίας της στα πολιτικά δρώμενα. Αποτύχατε.
Πολύ γρήγορα, πολύ πρόχειρα και ως προς τα επικείμενα, δηλ. τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, χάσατε τη μεγάλη εικόνα μέσα από τη στενή νεο-φιλελεύθερη διόπτρα σας.
Γι’ αυτό σας καταγράφω ορισμένα βασικά συμπεράσματα επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μου στην υποψηφιότητα ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ, την οποία θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, όχι μόνον για την ελληνική αριστερά:
Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία ως προς το περιεχόμενό της έχει εκπνεύσει. Ως προς το εποικοδόμημά της, πολιτικοί θεσμοί – πολιτικοί πρωταγωνιστές – πολιτικός ανταγωνισμός, εκπνέει κάθε μέρα και περισσότερο από το 2010 και δεν θα ενταφιαστεί εάν δεν αντικατασταθεί άρδην. Η ελληνική αριστερά, στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, βίωσε μια τραγωδία.
Όταν ηγεμόνευε ιδεολογικά, μπολιάζοντας όλο το κομματικό σύστημα από τις παρυφές της δεξιάς έως την κομμουνιστική αριστερά, είτε ως δράση είτε ως αντίδραση, εκλογικά παρέμεινε μειοψηφική. Και επικράτησε πολιτικά και εκλογικά, το 2015, έχοντας χάσει από την προηγούμενη δεκαετία την ιδεολογική ηγεμονία της, αξιοποιώντας την κατάρρευση του εποικοδομήματος, από αντίδραση.
Σε μια διακυβέρνηση, απολύτως διαχειριστική και κανονιστική, παγίδα πολιτικού θανάτου από το χρεωκοπία του κράτους και τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο των προστάτιδων δανειστών, που επέτρεψε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι απλώς καλοί Δεσμοφύλακες.
Από την άλλη πλευρά η εκλογή του ΚΜ στην Δεξιά, παρότι αρχικά γέννησε, λίγες αλλά ουσιαστικές, ελπίδες για την κυριαρχία της αλλαγής, για την κυριαρχία μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, γρήγορα αποδείχθηκε απλώς μια πρωθυπουργική πατρωνία και τίποτα περισσότερο.
Συνεπώς ο ενταφιασμός του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, του υπό κατάρρευση εποικοδομήματος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, θα επιτευχθεί μόνον από την αντικατάστασή του από ένα νέο, που θα ενσωματώνει όλες τις βασικές πτυχές της οικονομίας, της τεχνολογίας, της ατομικής ευθύνης διασφάλισης του συλλογικού.
Και αυτά δεν χρειάζεται να τα ανακαλύψουμε. Υπάρχουν οι δυνάμεις στην κοινωνία που παραμένουν εγκλωβισμένες και σιωπηλές. Γιατί κρότο κάνουν οι άδειοι τενεκέδες, όσοι υπηρετούν το σύστημα υπακοής και αλληλεγγύης συμφερόντων: εκφωνητές, δημοσιογράφοι, διορισμένοι δικαστικοί, πρωθυπουργικοί αρεστοί, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες κ.α.
Για να αλλάξουν τα πράγματα αρκεί να καθρεφτισθούν οι δυνάμεις της αλλαγής στην κοινωνία, ακόμα και σε ένα πρόσωπο, που θα εκφράσει αυτήν την νέα κουλτούρα. Που θα αξιοποιήσει την ψηφιακή τεχνολογία για επικοινωνία, παρακάμπτοντας τα δίκτυα των συστημικών ΜΜΕ, που θα ορίσει εκ νέου ποιες είναι οι αξίες και ποιες οι θέσεις, που θα επαναδιατυπώσει χωρίς ενοχικότητα τα όρια των συλλογικοτήτων, πολιτικών και εκλογικών.
Αυτή είναι η Μεγάλη Εικόνα, το διακύβευμα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι φυσικά η ενότητα των 1.000 στελεχών του. Ποιος νοιάζεται για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ πλην της κομματικής του νομενκλατούρας η οποία κρατάει τα κλειδιά; Για τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ νοιαζόμαστε. Μιας κομματικής νομενκλατούρας της οποίας η τοξικότητα εμπόδισε τα 2 εκατομμύρια που τον ψήφισαν το 2015 και το 2019, να ψηφίσουν στις εσωκομματικές του 2023, περιορίζοντας τη συμμετοχή στις 150 χιλιάδες.
Και εάν αγωνιούν όσοι υποστηρίζουν τον ΣΤΕΦΑΝΟ από το υφιστάμενο στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ για τη διείσδυσή του στο κόμμα, σφάλουν.
Τα νέα μέλη που θα προσέρχονται στις κάλπες την Κυριακή πρέπει να είναι διπλάσια από τα μέχρι χθες εγγεγραμμένα: όσοι δηλαδή από το 1 εκατομμύριο ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ τον εγκαταλείψαμε το 2023 για πολιτική αποτοξίνωση ή από απογοήτευση, εφόσον πειστήκαμε ότι ο Αλέξης δεν μπορεί να πυροβολήσει τα πόδια του ή ότι ολοκληρώθηκε νομοτελειακά ο ρόλος του.
Αυτοί πρέπει να πειστούν να συμμετέχουν. Και από την κινητοποίηση που θα πετύχει σε αυτούς ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ θα κριθεί το αποτέλεσμα της υποψηφιότητάς του.
Αν η εκλογή του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ επιτευχθεί από τη συμμετοχή νέων μελών, η επόμενη ημέρα θα αφορά την ελληνική αριστερά και την Ελληνική Κοινωνία.
Ειδάλλως θα πρόκειται για μια εσωκομματική διαδικασία “περιορισμένης ευθύνης” όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης μέρας.
Σ.Π.”
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
