Του Άγη Βερούτη
Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένας γνωστός μου με δραστηριότητα στο Βουκουρέστι είχε μια εμπορική διαμάχη με μια εταιρεία με την οποία πριν συνεργαζόταν στη Ρουμανία. Την εποχή εκείνη, μόλις μια δεκαετία μετά τη δημόσια εκτέλεση του Τσαουσέσκου με συνοπτικές διαδικασίες, στη Ρουμανία οι “πρώην” κομμουνιστές έλυναν και έδεναν. Η χώρα ήταν δέσμια της διαφθοράς, οι πολιτικοί κατά κανόνα ήταν πρώην μέλη του πρώην κομμουνιστικού κόμματος και μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους έπαιρναν λύτρα/μίζα από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις για οποιαδήποτε δραστηριότητα εντός της χώρας.
Στην εμπορική διαμάχη του φίλου, εκείνος προσπάθησε να βρει άκρη μιλώντας με τον διευθύνοντα της εταιρείας που είχε τη διαφορά, πριν προσφύγει στη δικαιοσύνη.
Στη διάρκεια της συζήτησης, ο φίλος είπε στον άλλο ότι θα καταθέσει αγωγή για να πάρει τα χρήματά του. Τότε ο “αντίδικός του” πήγε να πνιγεί από τα γέλια, μου είπε. Κάγχασε και του είπε ότι για να προσφύγει δικαστικά εναντίον του, έπρεπε να καταθέσει το 1% του διεκδικούμενου ποσού, δηλαδή για ποσό $150.000 έπρεπε να βάλει $1.500 μεγαρόσημο. Μετά έπρεπε να πληρώσει τον δικηγόρο άλλα $1.000 για να φτιάξει και να καταθέσει την αγωγή.
Μετά από 3-4 χρόνια που θα δικαζόταν η αγωγή, θα είχαν μείνει μισά τα χρήματά του από τον πληθωρισμό του ρουμάνικου Λέι, και τότε ο “Ρουμάνος” ίσως θα μπορούσε να στείλει ένα “κέρασμα” $1.000 στον Δικαστή και τελικά να μην πάρει τίποτα ο φίλος.
Του αντιπρότεινε να πάρει τα μισά και εκείνος, αφού ρώτησε έναν μεγαλοδικηγόρο του Βουκουρεστίου και επιβεβαίωσε τα λεχθέντα του “αντιδίκου”, δέχτηκε για να μην τα χάσει όλα και πληρώσει και από την τσέπη του από πάνω.
Λίγα χρόνια μετά, το Δικαστικό Σώμα της Ρουμανίας ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία αυτοκάθαρσης, διαφάνειας και πάταξης της διαφθοράς, ξεκινώντας από τον εαυτό του! Όχι μόνο επίορκους δικαστές αλλά και μέχρι και εν ενεργεία υπουργούς και πρωθυπουργό έβαλαν φυλακή. Όχι ποινή με αναστολή και σπίτι τους. Φυλακή. Σίδερα. Ριγέ φόρμες.
Τότε ξεκίνησε η αλματώδης άνοδος της οικονομίας της Ρουμανίας, οι ξένες επενδύσεις ήρθαν με τσουβάλια, και σήμερα οι μισθοί στα αστικά κέντρα είναι ανταγωνιστικοί ή και υψηλότεροι των ελληνικών, η οικονομία τους μεγαλώνει σε πολλαπλάσιους ρυθμούς από τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, και όπως λέει και ένας άλλος φίλος μου, ο Ηλίας Παπαγεωργιάδης ο οποίος ζει και εργάζεται εκεί ως σύμβουλος από τα μέσα της δεκαετίας του 2000: “Ως €500.000 ετήσιο τζίρο, μια μικρή εταιρεία μπορεί να πληρώνει 1% φόρο επί του τζίρου και να μην ασχολείται με φορολογικές δηλώσεις, έξοδα, αρχές κλπ.” (Η εταιρεία του λέγεται More Consulting για όποιον δεν με πιστεύει, να τον ρωτήσει)
Πώς μια χώρα των 25 εκατομμυρίων εκτοξεύθηκε σε λιγότερο από μια δεκαετία από τη μιζέρια και τη φτώχεια των μετακομμουνιστικών κοινωνιών, σε ατμομηχανή ανάπτυξης και πλούτου; Μα φυσικά φτιάχνοντας τη Δικαιοσύνη της: όλα τα υπόλοιπα ακολούθησαν. ΟΛΑ!
Αν η Δικαιοσύνη δυσλειτουργεί, όλα χωλαίνουν! ΟΛΑ!
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, η ίδια η δικαιοσύνη δεν φαίνεται να θέλει από μόνη της να αλλάξει, και περιμένει από τα πολιτικά κόμματα να δεσμευτούν ότι θα την αλλάξουν!
Σαν να λέμε, η χοντρή ξαδέρφη περιμένει από κάποια θεία να της επιβάλλει δίαιτα…
Φυσικά, εγώ δεν γνωρίζω ούτε έναν επίορκο δικαστικό, και δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς και γιατί θα μπορούσε κάποιος να εξαγοράσει κάποια δικαστική απόφαση. Έχω όμως τη βεβαιότητα ότι υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί που ξέρουν.
Και το πώς και το γιατί…
Αλλά δεν κάνουν τίποτα…
Όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν στη γραφειοκρατία και στην πολιτική, όσες καταργήσεις και να γίνουν σε φόρους, όσους αστυνομικούς και να βγάλεις από τα γραφεία στις περιπολίες, όσους λαθρέμπορους βενζινάδες, όσους εκβιαστές και μαφιόζους, όσους παιδεραστές και δολοφόνους, και όσους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους σταθμάρχες και λοιπούς και αν πιάνει η αστυνομία και η δαγκάνα των ελεγκτικών αρχών, αφού οι δικαστές τους ξαναβγάζουν στο δρόμο σε 2-3 χρόνια και ενίοτε και την επόμενη μέρα, η χώρα προκοπή δεν θα δει. Ποτέ!
Φτιάξτε τα όλα!
Αν η δικαιοσύνη δεν αποφασίσει την αυτοκάθαρση και την αυτορύθμιση, και για όσο καιρό θα χρειάζεται μια δεκαετία στην Ελλάδα για να βρεις [αν το βρεις] το δίκιο σου, ΔΕΝ ΦΤΙΑΞΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Αν η χώρα παραμείνει στο καθεστώς αρνησιδικίας, παρακώλυσης δικαιοσύνης και ύποπτων δικαστικών αποφάσεων, μόνο οι δικαστές θα πρέπει να χρεωθούν.
Αν ποτέ η χώρα εκσυγχρονιστεί και αποκτήσει εύρυθμη Δικαιοσύνη, για αυτό μόνο οι δικαστές θα πρέπει να πιστωθούν.
Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, 3.000-4.000 άνθρωποι είναι οι δικαστές, οι εισαγγελείς και οι γραμματείς. Ας πάρουν μπροστά οι ρομφαίες, να καθαρίσουν τη χώρα, ξεκινώντας από το σπίτι τους. Αλλιώς δεν θα δούμε προκοπή, ποτέ!
Βέβαια, από την άλλη, το πασοκικό Άρθρο 86 του Συντάγματος (Ευ. Βενιζέλου) περί ασυλίας βουλευτών, ακόμα και για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, συνεχίζει να ισχύει ακόμα και σήμερα, οπότε μπορούν να καθαρίσουν τα πάντα εκτός από την πολιτική.
Αυτή είναι ευθύνη των ψηφοφόρων: Να μην ψηφίζουν λαμόγια, απατεώνες, καταδικασμένους και ποινικούς και να τους στέλνουν στη Βουλή. Αυτό βέβαια θέλει παιδεία, και θα πάρει χρόνια.
Είμαστε η τελευταία μετακομμουνιστική χώρα της Ευρώπης.
Η τελευταία Σοβιετία.
Ναζντρόβια!
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
