Του Άγη Βερούτη
Είναι γνωστό από τη δεκαετία του 1970, από τον Μίλτον Φρίντμαν του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ότι ο μόνος τρόπος να μειωθεί ο πληθωρισμός είναι να μειώσει τα έξοδά του το κράτος. Αντίθετα, με τον ταλαντούχο κ. Nagel της Bundesbank και της ΕΚΤ, ο Μίλτον Φρίντμαν ήξερε τι έλεγε.
Πάμε άλλη μία από την ανάποδη: “τίποτα δεν υπάρχει που μπορεί να κάνει ένας πολίτης ή όλοι οι πολίτες για να μειώσουν τον πληθωρισμό.” Τίποτα. Ο μόνος τρόπος να μειωθεί ο πληθωρισμός είναι να μειώσει τις δαπάνες του ένα κράτος (ή μια νομισματική ένωση).
Δεύτερη φορά: αυξάνοντας τα επιτόκια που αυξάνουν τα τοκοχρεολύσια των πολιτών και του κράτους, ΔΕΝ θα μειώσει τον πληθωρισμό από μόνο του, αν παράλληλα δεν μειώσει το κράτος τα έξοδά του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ευρωζώνη αποπειράται να μειώσει τον πληθωρισμό αυξάνοντας τα επιτόκια άλλες 50 μονάδες βάσης (δηλαδή 0,5%) αυτή τη βδομάδα η ΕΚΤ, επηρεάζοντας αρνητικά εκείνους που είναι τσίμα-τσίμα και δεν έχουν να καταναλώσουν, ενώ όσοι έχουν περίσσευμα δεν θα επηρεαστούν εξίσου, και θα συνεχίσουν να καταναλώνουν.
Σε χειρότερη μοίρα είναι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες με την αύξηση των επιτοκίων μπορεί να βρεθούν εκτός αγοράς.
Επιπροσθέτως, στον βαθμό που αυτό θα επηρεάσει τα τοκοχρεολύσια του κάθε κράτους, θα προκαλέσει αύξηση στη φορολογία, δηλαδή στα έσοδα του κράτους. Και ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει όταν κάποτε πέσει το επιτόκιο δανεισμού σε ένα κράτος και υπάρχει περίσσεια φορολογικών εσόδων: βρίσκει καινούργια μέρη να ξοδέψει τα περισσευούμενα, ενίοτε ΚΑΙ επιδόματα, αλλά κυρίως φοροφαγία γνωστών ολιγοπωλίων.
Δεν γίνεται ένας που βουλιάζει στην κινούμενη άμμο να καταφέρει να βγει τραβώντας τα κορδόνια του. Ούτε πατώντας στην πλάτη του διπλανού του που βουλιάζει. Πρέπει να πετάξει όσα βαριά ρούχα έχει και σκαρφαλώσει πιάνοντας στέρεο έδαφος ή ένα κλαδί αν καταφέρει.
Στη συγκεκριμένη περίοδο που διανύουμε, μοιάζει η Γερμανία και τα δορυφορικά κράτη που ακολουθούν κατά πόδας τις (ιστορικά) λανθασμένες πολιτικές της, να προσπαθούν να μειώσουν τον πληθωρισμό στις χώρες τους εξάγοντας λιτότητα σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης με μικρότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, προκειμένου να συνεχίσουν να ξοδεύουν στο ίδιο επίπεδο που έχουν συνηθίσει μετά μια δεκαετία €3 τρισεκατομμυρίων Ποσοτικής Χαλάρωσης!
Εθισμένοι στην πρέζα της διαχείρισης αμύθητων κονδυλίων QE στην περασμένη δεκαετία, καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση ή Κεντρική Τράπεζα δεν θέλει ξαφνικά να έχει λιγότερα να ξοδεύει για τις πολιτικές της, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται ή να νοιάζεται για το ότι αν δεν λυθεί το θέμα του πληθωρισμού για τους ευρωπαϊκούς λαούς, σύντομα θα γίνουν βορά στις διαθέσεις των πρώτων λαϊκιστών που θα υποσχεθούν καλή ζωή με τα λεφτά των άλλων, ενώ οι υπόλοιποι θα περνάνε με λιγότερα για να πέσει ο πληθωρισμός αυτών που θα τους περισσεύουν.
Πάλι θα προσπαθήσει η Γερμανία μέσω της ΕΚΤ να εξάγει λιτότητα σε φτωχότερες χώρες, που δεν έχουν συμμετάσχει στο QE εξίσου ή καθόλου, που διατηρεί εμπορικό πλεόνασμα απέναντί τους, ώστε να συνεχίσει να έχει τα ίδια κονδύλια να ξοδεύει στην εθνική της οικονομία.
Και στο τέλος ο πληθωρισμός της Ευρωζώνης ΔΕΝ θα μειωθεί, αν τα κράτη της Ευρωζώνης δεν μειώσουν τα έξοδά τους.
Παράνοια.
Το θέμα είναι οι υπόλοιποι αν θα κάτσουμε άπραγοι να το υποστούμε.
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
