Του Άγη Βερούτη
Με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την (μη) πρόοδο των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, καθώς και την αναγνώριση με τον πλέον επίσημο τρόπο της ρητορικής επιθετικότητας και αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας μας και τις καθημερινές παραβιάσεις έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου, επισημοποιείται και διεθνοποιείται η αναγνώριση της προβληματικής συμπεριφοράς της Τουρκίας. Αυτό είναι ένα επίτευγμα της ελληνικής διπλωματίας!
Φυσικά, η τακτική ανοχής της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες στην παραβίαση των εναέριων συνόρων της χωρίς να καταρρίψει ποτέ κάποιο από τα αεροσκάφη που κάνουν υπερπτήσεις σε κατοικημένα νησιά, συνεχίζει να φέρει το χαρακτήρα του δόγματος κατευνασμού.
Σε αντίστοιχη απροειδοποίητη είσοδο ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους εντός τουρκικής επικράτειας πριν από πενταετία, η Τουρκία το κατέρριψε.
Αν η χώρα μας επιθυμεί να απομακρυνθεί από το κατευναστικό Δόγμα της Κότας που ακολούθησε τόσα χρόνια, θα πρέπει να οριοθετήσει τις μη αποδεκτές ενέργειες της επεκτατικής γείτονος, πρώτον με επίσημη προειδοποίηση για τις συνέπειες που θα επισύρει μια υπερπτήση, όσο και με “κλείδωμα” στόχευσης των εισερχόμενων πολεμικών αεροσκαφών, δεύτερον τελικά με κατάρριψη εφόσον το “κλείδωμα” δεν αποφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα της αποχώρησης από την ελληνική επικράτεια.
Δεν υπάρχει καλύτερη ειδοποίηση για επίδοξους εισβολείς από την γνώση πως κάποιοι πριν από αυτούς ήταν άτυχοι στις ίδιες περιστάσεις.
Άλλωστε, αν κάποιοι σχεδιάζουν να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους στα νησιά μας για να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητά τους να επιβάλλουν την απαίτησή τους για αποστρατιωτικοποίησή τους, διευκολύνονται σημαντικά αν τους επιτρέπεται η υπερπτήση ώστε να στοχεύσουν σωστά, παρά αν πρέπει να τα στοχεύσουν εκ του μακρόθεν.
Πέρα των παραπάνω, η ανέξοδη ως τώρα παραβίαση της ελληνικής και κυπριακής επικράτειας χωρίς έστω οικονομικές επιπτώσεις έχει δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση υπερίσχυσης έναντι του φιλειρηνικού και γκρινιάρη, στα λόγια μόνο, αμυνόμενου.
Στο πλαίσιο ενός ξεκάθαρου μηνύματος προς τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, την μη-αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας, οι δυο αυτές χώρες-μέλη του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε τουλάχιστον να κατεβάσουν μια κοινή πρόταση οικονομικών κυρώσεων ενάντια στην Τουρκία. Τέτοια πρόταση που το κόστος της διατήρησης αυτής της πολιτικής για την Τουρκία να είναι μεγαλύτερο από όποια στρατηγικά οφέλη νομίζει ότι κομίζει.
Αυτή η επίσημη πρόταση οικονομικών κυρώσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει τόσο το θέμα ολοκληρωτικού εμπάργκο εξοπλισμών προς την Τουρκία, όσο και επιβολή σημαντικών εμπορικών εμποδίων στις συναλλαγές της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως ακόμη και ολοκληρωτική απαγόρευση συναλλαγών ώσπου να συνετιστεί στην συμπεριφορά της απέναντι στις δυο χώρες-μέλη. Δεδομένων των μαξιμαλιστικών επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας, η πρόταση που θα πρέπει να συνταχθεί ΑΜΕΣΑ από τις δυο χώρες θα πρέπει να προτείνει εξίσου μαξιμαλιστικές κυρώσεις.
Ακόμη και αν αρχικά ΔΕΝ γίνει δεκτή η πρόταση οικονομικών κυρώσεων από την ολομέλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρόλη την πρόσφατη έκθεση που επιβεβαιώνει πλέον επίσημα την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, θα εξυπηρετήσει τρεις σκοπούς:
-προς την Τουρκία, ότι οι Ελλάδα και Κύπρος ΔΕΝ περιορίζονται πλέον σε γκρίνια και κλάψες, αλλά μεθοδεύουν τις διαδικασίες για να επιφέρουν οικονομικό πλήγμα ως κόστος για την μη-αναγνώριση της Κύπρου και τον υβριδικό πόλεμο προς την Ελλάδα,
-προς τις υπόλοιπες χώρες-μέλη, ότι δύο άλλες χώρες-εταίροι απειλούνται εδαφικά από μια τρίτη χώρα, με την οποίαν πιθανόν να χρειαστεί να διακόψουν οικονομικές σχέσεις – και άρα καλό θα είναι να μειώσουν την εξάρτησή τους από αυτό το εμπόριο
-σε περίπτωση υλοποίησης στρατιωτικής ενέργειας της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος ή της Κύπρου, η πρόταση αυτή να αποτελέσει το εκμαγείο για άμεση επιβολή κυρώσεων που θα είναι στοχευμένες να επιφέρουν βαρύ πλήγμα στην οικονομία της επιτιθέμενης, άμεσο και διαρκές.
Δεν μπορεί να αναγνωρίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση την επιθετικότητα έναντι Ελλάδος και Κύπρου, καθώς και την κατάπτωση της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος της Τουρκίας, αλλά να συνεχίζει τις συναλλαγές μαζί της business-as-usual.
Πέραν αυτών, και δεδομένου ότι η προηγούμενη κυβέρνηση συνεισέφερε στην άμυνα της χώρας με την υπογραφή Τσίπρα με Τραμπ το 2016 για αναβάθμιση 85 F16 σε τύπου Viper, καθώς και την υπογραφή για τον ερχομό 5 αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα από τον ίδιον, πρέπει να βρεθεί τρόπος να διαφανεί παγκοσμίως ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα λειτουργεί ενωμένο απέναντι στην τουρκική απειλή, ώστε να ξεκινήσουν να μας παίρνουν στα σοβαρά όταν λέμε ότι θα υπερασπιστούμε την εδαφική ακεραιότητα μας σε εκτεταμένο μέτωπο.
Ο κ. Τσίπρας οφείλει να απομονώσει ακραίες και ανθελληνικές φωνές μέσα στον πυρήνα του 3,5% του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, για να δώσει χώρο έκφρασης στους κεντρώους πρώην πασόκους και έντιμους αριστερούς-εσωτερικού οι οποίοι έχουν εξίσου πατριωτικά αισθήματα απέναντι στο κρεσέντο της τουρκικής επιθετικότητας, όσο οποιοσδήποτε φυσιολογικός Έλληνας. Μόνο να κερδίσει έχει και αυτός και η χώρα από κάτι τέτοιο.
Στην επαπειλούμενη πολεμική σύγκρουση με την γείτονα Τουρκία, δεν χωρούν ιδεολογικές διαφοροποιήσεις του τύπου φορολογίας ή παιδείας ή οικονομικής πολιτικής.
Εν όψει πολέμου, το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο πρέπει να είναι αρραγές, όπως το ίδιο αρραγής πρέπει να είναι και η στρατηγική προσέγγιση με την Κύπρο.
Οψόμεθα.
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
