Του Άγη Βερούτη
Στη σκοτεινή πραγματικότητα της λειτουργίας του ελληνικού κράτους υπάρχουν αξιοθαύμαστες αναλαμπές από τις άοκνες προσπάθειες μιας μικρής μειοψηφίας ονειροπόλων ανθρώπων, που θα ήθελαν να δουν τη χώρα να καλυτερεύει.
Είτε από αδιαφορία, είτε γιατί βολεύτηκαν όντες στην πλευρά της κλεπταποδοχής των υπέρμετρων φόρων της παραγωγικής οικονομίας (58% του ΑΕΠ είναι κράτος!) πουλώντας την παρουσία και την ψήφο τους (!) έναντι αργομισθίας, είτε πραγματικά βουτώντας το χέρι μέχρι τον αγκώνα στην καρδάρα των φόρων, είτε από ειλικρινή άγνοια και τίμια ασχετοσύνη, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν βλέπει καμία ανάγκη να μετασχηματιστεί η χώρα σε εύρυθμη και θεσμοκρατούμενη δημοκρατία, και αρκούνται στην βλαχομπαρόκ βαλκανοδαή και δυσλειτουργική κοινωνία που έχουμε αποδεχθεί να είναι πατρίδα μας.
Δεν χρειάζεται να δώσω πολλές λεπτομέρειες για να καταλάβει κάποιος με πόση απαξίωση, με πόση υπεροψία και πόσα συμπλέγματα ανωτερότητας βλέπουν την παραγωγική και την ιδιωτική οικονομία εκείνοι που είχαν την προνοητικότητα να χωθούν σε μια θεσούλα στο δημόσιο όταν η πολιτική μοίραζε διορισμούς έναντι ψήφων. Δεν χρειάζεται καν να περιγράψω ολόκληρα κόμματα που προσπαθούν να ανακάμψουν αναβιώνοντας την δεσποτεία του Κράτους έναντι του Υπηκόου (σ.σ. σκοπίμως υποτιμητικά αναφερομένου).
Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να εξηγήσει κάποιος τον σκόπιμο οικονομικό αναλφαβητισμό του Δημοσίου Λειτουργού, στην “υπηρεσία του Πολίτη”, ο οποίος διατείνεται ότι η παραγωγική ιδιωτική οικονομία επιζεί χάρη στη γενναία κατανάλωση του δημοσίου υπαλλήλου, λες και ο ιδιώτης που παρήγαγε τους φόρους για να αναδιανεμηθούν, δεν ήξερε να τους καταναλώσει μόνος του και να περάσει καλά!
Και το χειρότερο όλων, σε μια χώρα όπου οι φόροι εισοδήματος αποτελούν λιγότερο από το ένα δέκατο των συνολικών φόρων, τελών (ανταποδοτικών ή μή), διοδίων, εισφορών και εωσφόρων, και γενικά εσόδων του δημοσίου ταμείου, να έχεις ανθρώπους που όντες αργόμισθοι να παραπονιούνται για την φοροδιαφυγή των μπατίρηδων και των μετά βίας επιβιώνοντων επειδή δεν δίνουν το μισό από το ασήμαντο εισόδημά τους ως φόρο εισοδήματος, αλλά μόνον τους χίλιους έμμεσους φόρους που διαβρώνουν τα ήδη πενιχρά έσοδά τους και τους καταδικάζουν ή στην αποφυγή των όποιων φόρων μπορούν, ή στην οικονομική μετανάστευση.
Δεν χρειάζεται κανείς να προσπαθήσει παραπάνω από το να διαβάσει τα σχόλια στο άρθρο μου της περασμένης εβδομάδας, για να καταλάβει ότι η χώρα μας αιμορραγεί από το χάσμα που δημιουργεί ένας ακήρυχτος εμφύλιος ανάμεσα σε όσους αποδίδουν την μια λίβρα σάρκας τους στο τέρας του Ελληνικού Δημοσίου για να τη φάει με κρεμμύδια και πατάτες κάθε μήνα, και όσους γευματίζουν αυτάρεσκα από αυτή την ανθρώπινη σάρκα!
Σχεδόν δεν έχει σημασία να περιγράψω περιστατικά όπου κάποιος καλεί την Άμεση Δράση και περιμένει 8,5 λεπτά (!) για να το σηκώσει κάποιος, και όταν το σηκώνει η απάντηση στην ερώτηση “Ειλικρινά, γιατί αργήσατε τόσο να το σηκώσετε;” να είναι “Δεν μας χτυπάει η κλήση νωρίτερα κύριε! Τί θέλετε τώρα;” (;)
Φανταστείτε να καλεί κάποιος νύχτα, από ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο σε ένα ερημικό δρόμο, ή ακόμα χειρότερα για να δηλώσει ότι είδε κάποιον να βάζει φωτιά σε πυροτεχνήματα και βεγγαλικά Ιούλιο μήνα, 50 μέτρα από το δάσος του Υμηττού!
Σχεδόν δεν έχει σημασία να περιγράψω στιχομυθία αστυνομικίνας της τροχαίας που σταμάτησε παιδικό φίλο μου στην Λεωφόρο Λαυρίου γιατί πήγαινε 83 χλμ/ώρα αντί για 70 και του έκοψε πρόστιμο (ορθώς του έκανε!), αλλά 1’ μετά που πέρασε μοτοσυκλέτα υψηλού κυβισμού με κομμένες εξατμίσεις με ταχύτητα που έμοιαζε με 200 χλμ/ώρα και ο Σπύρος ρώτησε “Εγώ να πληρώσω τα €70 πρόστιμο, αλλά αυτός δεν παρανομεί που πάει με 200;” η Κυρία Αστυνομικός του απήντησε “Σιγά μην τον κυνηγήσουμε! Πού να τον πιάσεις αυτόν;”
Σχεδόν δεν έχει σημασία να περιγράψω ότι μετά την ηλεκτρονικοποίηση όλης της οικονομικής δραστηριότητας όλων των επιχειρήσεων και ιδιωτών, συνεχίζουν να ισχύουν στην Ελλάδα τα αναχρονιστικά μεσαιωνικά τεκμήρια φορολογίας! Και διερωτώμαι, ο ανόητος, εφόσον έχει πλέον το Κράτος πλήρη έλεγχο από τα πόσα έκοψες τιμολόγιο, στο πόσα πληρώθηκες σε ποια τράπεζα και πότε, στο να σου μπλοκάρει τους λογαριασμούς και να σε κλείσει πατώντας το “κουμπί” που υλοποίησε ο Χάρης Θεοχάρης, δήμιος της φορολογίας επί Σαμαρά με τις οδηγίες του τότε Τσάρου Στουρνάρα, τι τα θέλει τα Τεκμήρια το 2022;
Σχεδόν δεν έχει σημασία να περιγράψω άκομψη υπουργική εξαγγελία εναντίον κακών επιχειρηματιών, φίλτατου και αγαπητού κατά τα άλλα Υπουργού που έχει στην δούλεψή του παραπάνω από λίγες δεκάδες χιλιάδες αργόμισθους, οι οποίοι έχουν περιγραφή θέσεως εργασίας “να ταλαιπωρούν τους πολίτες με όση περισσότερη αλαζονεία μπορούν.”
Σχεδόν δεν έχει σημασία να αναφέρω ότι οι μεγαλύτεροι ευεργετηθέντες της μη-κατάργησης του €1 ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα κίνησης (όπως σε όλες τις άλλες χώρες) ενόψει της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, δεν είναι κανένας άλλος παρά οι λαθρέμποροι των καυσίμων που παίρνουν το ποσό αυτό από τους καταναλωτές αλλά δεν το αποδίδουν στο δημόσιο ταμείο.
Η δυστοπία που αποτελεί για τον έλληνα μικρομεσαίο είλωτα του παραγωγικού τομέα η Ελληνική Οικονομία, με τις 12.000 σελίδες φορολογικό πλαίσιο, νόμους, διατάξεις, ερμηνευτικές εγκυκλίους, υπουργικές αποφάσεις κοινές ή μη, δεν έτυχε… Πέτυχε!
Δυστυχώς, δεν είναι αρκετή η μειοψηφία των ανθρώπων που κοπιάζουν για να περάσουν μια ταυτότητα και ένα δίπλωμα στο κινητό, και να καταργήσουν 5 γραφειοκρατικές διαδικασίες ή συχνότερα απλώς να ηλεκτρονικοποιήσουν τις διαδικασίες της απηρχειωμένης γραφειοκρατικής χαρτούρας, ενώ η Άμεση Δράση θα κάνει 8’30’’ να σηκώσει το τηλέφωνο (ναι, έχω βίντεο) όσο η χώρα α βυθίζεται στον ακήρυχτο εμφύλιο που βιώνει εδώ και παραπάνω από 20 χρόνια, από τις μικρούς καθημερινούς εξευτελισμούς ως τους εμπρησμούς των δασικών πνευμόνων για να πέσει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει άλλη!
Αν δεν αλλάξουμε όλοι νοοτροπία ως άτομα, με το καλό ή με το ζόρι, θα εξατμιστούμε ως κοινωνία σε ελάχιστα χρόνια, τρώγοντας από τις σάρκες μας για να χορταίνουμε…
Με τις υγείες σας!
Καλά μπάνια, όσοι πάτε φέτος διακοπές.
Οι υπόλοιποι, μέσα τα κεφάλια!
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
