Του Άγη Βερούτη
Η στρατηγική της χώρας απέναντι στον αναθεωρητισμό της γείτονος Τουρκίας ως πριν τη σημερινή κυβέρνηση ήταν εκείνη του κατευνασμού. Με την αμυντική ικανότητα της χώρας ως πριν 3 χρόνια αφημένη στην εντροπία και την κατάρρευση ή την ανανέωση αεροσκαφών 50 ετών, με τα παρακάλια προς τον αμερικανικό παράγοντα για τηλεφωνική παρέμβαση ενόσω γκριζάριζαν τα Ίμια, με γλοιώδη χαμόγελα και ατάκες τύπου “γκουντ ντιπλόμασι;” και βαθιές υποκλίσεις και δουλική συμπεριφορά προς τον ξένο παράγοντα από τους ανθρώπους στους οποίους ο ελληνικός λαός είχε αναθέσει την διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής του κατευνασμού της προηγούμενης 20ετίας, η χώρα απέφευγε να διεκδικεί την αποκατάσταση των δικαίων της στα διεθνή φόρα, απέφευγε να ενημερώνει τους εταίρους και συμμάχους της για τις επιθετικές ενέργειες της γείτονος – και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Να αποθρασύνεται ακόμα περισσότερο η Τουρκία και να διεκδικεί και να αμφισβητεί σήμερα οτιδήποτε εντός της ελληνικής κυριαρχίας, γιατί “δεν μπορούν να περιοριστούν μέσα στα σύνορά τους”.
Ενώ στρατιωτικά η κυβέρνηση έχει κάνει τεράστια βήματα για να καθιερώσει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας και πραγματικά το έχει επιτύχει, ενώ έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την διεθνοποίηση των τουρκικών παραβιάσεων και επιθετικότητας, ενώ έχει καταφέρει να επιβάλλει την ευρωπαϊκή παρουσία στην φύλαξη των ανατολικών θαλάσσιων συνόρων της χώρας, υπάρχει ακόμα δρόμος για να διεκδικήσουμε εμείς από την Τουρκία να αποκαταστήσει την κανονικότητα στην Κύπρο, να αποσύρει τις αποβατικές μεραρχίες της από απέναντι απ’ τα νησιά μας, να σταματήσει τον υβριδικό πόλεμο κατά της χώρας μας με αποστολή ορδών άοπλων μεταναστών για να εισβάλλουν παρανόμως και με το ζόρι στα χερσαία σύνορά μας, ταυτόχρονα με την συντήρηση δικτύων διακίνησης λαθρομεταναστών, με την ανοχή και συχνά την συνδρομή του τουρκικού κρατικού μηχανισμού.
Η Ουκρανία που δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στην επιθετική ρητορική και ενέργειες της αναθεωρητικής Ρωσίας βρέθηκε να πολεμάει μόνη της και ταυτόχρονα να προσπαθεί να πείσει την υφήλιο ότι δεν έχει ναζιστές στην κρατική μηχανή της γιατί δεν είχε φροντίσει να το κάνει από πριν.
Ως βασικές κινήσεις εναρμόνισης της εθνικής ρητορικής με την αλλαγή στρατηγικού δόγματος, από εκείνο του Κατευνασμού σε εκείνο της Αποτροπής, η Ελλάδα θα πρέπει να δημιουργήσει ένα συνεκτικό και οργανωμένο corpus απαιτήσεων απέναντι στην Τουρκία, το οποίο και θα πρέπει να διεθνοποιήσει με τον ίδιο τρόπο που οργανώνει μια καμπάνια τουριστικής διαφήμισης.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει απόλυτα ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση ότι:
-Σε περίπτωση δημιουργίας σημειακής κρίσης από την Τουρκία έναντι της ελληνικής κυριαρχίας, η Ελλάδα αυτόματα θα κλιμακώσει την σύγκρουση σε οποιαδήποτε σημεία κρίνει η ίδια ότι πρέπει να αντεπιτεθεί.
-Το εν ισχύ casus beli που έχει ψηφιστεί από την τουρκική βουλή πρέπει να αρθεί άμεσα. Αν αυτό δεν γίνει, τότε θα πρέπει να ενημερωθούν οι εταίροι ότι η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει το βέτο της στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να αρθεί το καθεστώς ειδικής εμπορικής σχέσης με την Τουρκία και να ξεκινήσουν οι ενέργειες για να πραγματωθεί αυτό στο επόμενο δωδεκάμηνο.
-Θα πρέπει να κηρυχθούν τα 12 μίλια ελληνικής εθνικής κυριαρχίας σε όλα τα ελληνικά νησιά, ως ορίζει το διεθνές δίκαιο και η διεθνής συνθήκη που έχει κυρωθεί εδώ και δεκαετίες. Αυτό θα πάρει έναν χρόνο ώσπου να έρθει στη Βουλή, οπότε ας γίνουν οι απαραίτητες ενημερώσεις όπως ορίζει το πρωτόκολλο. Αν η Τουρκία τολμήσει να κάνει επιθετική κίνηση έναντι της Ελλάδος, τότε θα φανεί αν είναι διατεθειμένη να πάρει το κόστος της ανταπάντησης, το οποίο θα έχει εκ των προτέρων εξηγηθεί προς πάσα κατεύθυνση ότι θα είναι σφυροκόπημα σε όλες τις πλευρές της. Αν δεν κάνει κίνηση, απλά θα ξεκαθαριστεί σε όλους γιατί το δόγμα του κατευνασμού που είχαμε ως τώρα ήταν λάθος.
-Για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, που δεν έχουν ούτε χρειάζονται και σοβαρή δύναμη, καθώς οι πύραυλοι φτάνουν στο στόχο πολύ ταχύτερα από ένα στρατιωτικό όχημα, θα πρέπει η Ελλάδα να ζητήσει την απομάκρυνση της τουρκικής αποβατικής “Στρατιάς του Αιγαίου”. Όταν γίνει αυτό, θα δούμε εμείς πώς θα ανταποκριθούμε. Δεν μπορεί να είμαστε μόνο αποδέκτες εκκλήσεων προς αποστρατιωτικοποίηση.
– Μαζί με την Κύπρο θα πρέπει η Ελλάδα να ξεκαθαρίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι η Τουρκία διαθέτει κατοχικά στρατεύματα στην βόρεια Κύπρο, χωρίς να υπάρχει από την άλλη πλευρά καμία στρατιωτική απειλή. Αν δεν απομακρυνθούν τα στρατεύματα αυτά κατοχής της Κύπρου, τότε η Κύπρος θα πρέπει να κάνει τις ανάλογες ενέργειες για να αρθεί η ειδική εμπορική σχέση ΕΕ και Τουρκίας.
-Αν συνεχιστούν οι παραβιάσεις εναέριου χώρου από μαχητικά αεροσκάφη ή από μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά και επιθετικά αεροσκάφη, θα πρέπει να γίνει διάβημα που η Ελλάδα θα προειδοποιεί για την κατάρριψη αρχικά μη επανδρωμένων και κατόπιν μαχητικών αεροσκαφών. Εφόσον συνεχιστούν οι παραβιάσεις, θα πρέπει αρχικά να καταρριφθούν μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροσκάφη που βρίσκονται πάνω από ελληνικό έδαφος και κατόπιν εντός ελληνικού εναερίου χώρου, με καταγραφή της ακριβούς θέσης τους. Σε δεύτερη φάση θα πρέπει να λοκαριστούν τα μαχητικά που παραβιάζουν την ελληνική κυριαρχία και πετούν πάνω από ελληνικό έδαφος και, εφόσον δεν φεύγουν, να καταρριφθούν, όπως ακριβώς έκανε η Τουρκία στο ρωσικό μαχητικό που παραβίασε την δική της κυριαρχία προ ολίγων ετών. Μετά την κατάρριψη, μπορούμε και να ζητήσουμε συγγνώμη επισήμως από την οικογένεια του πιλότου, στα πλαίσια του πολιτισμού.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τον Κατευνασμό δεν θα σταματήσουν οι βλέψεις της Τουρκίας.
Είναι μονόδρομος η συμπεριφορά μας να συμβαδίσει με την αμυντική μας ενίσχυση.
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά όπως η πίεση μέσω των θεσμών που συμμετέχουμε για την κατάργηση του casus belli, τώρα που όλου του πλανήτη η προσοχή είναι στην αποτροπή αναθεωρητικών δυνάμεων, όπως η Ρωσία και η Τουρκία.
Αν χάσουμε την παρούσα συγκυρία, είναι άγνωστο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον.
Επιτυχημένη χώρα είναι η χώρα που αξιοποιεί τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται από τις διεθνείς συγκυρίες.
Ας αλλάξουμε συμπεριφορά απέναντι στην Τουρκία τουλάχιστον.
Για αρχή.
