Του Άγη Βερούτη
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα τρέχοντα διεθνή γεγονότα με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας σχεδόν μονοπωλούν την ενημέρωση. Ακόμα και τα κοινωνικά δίκτυα κατακλύζονται από ενίοτε κωμικές δηλώσεις στήριξης στη μια ή την άλλη πλευρά, αναλόγως ιδεολογικών καταβολών. Όμως, ως συνήθως, ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια.
Από την πρώτη αλλαγή κυβέρνησης της μεταπολίτευσης, το 1981, ως και σήμερα οι πολιτικές εξελίξεις καθορίζονται από την καθημερινότητα του απλού πολίτη της μεσαίας τάξης.
Όταν νιώθει ότι οι κυβερνήσεις τον κακομεταχειρίζονται, τις αλλάζει.
Δυστυχώς οι διεθνείς εξελίξεις έχουν ουρά που ονομάζεται ενεργειακή κρίση και αγγίζει όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς δεν υπάρχει προϊόν ή υπηρεσία που να μην καταναλώνει μικρής ή μεγάλης αξίας ενέργεια στη δημιουργία του και κατά συνέπεια να μην επηρεάζεται η τιμή του από αυτήν της ενέργειας.
Ειδικότερα τα καύσιμα που χρησιμοποιεί για την μεταφορά του και τη θέρμανση του σπιτιού του ο καθένας, βαρύνονται από τερατώδεις φόρους ήδη από την πρώτη φάση μετά την χρεοκοπία του 2010, όπου έκτοτε σχεδόν τα 2/3 της τιμής των καυσίμων μεταφράζονται σε φόρους.
Αυτό σημαίνει ότι τα 2/3 των χρημάτων που πληρώνει ο πολίτης για καύσιμα κίνησης πάνε εν γνώσει όλων σε φόρους. Όταν λοιπόν ο πολίτης πιέζεται να κάνει λιγότερα χιλιόμετρα και να μην ζεσταίνει το σπίτι του πάνω από 15 βαθμούς εν μέσω χειμώνα για να βγάλει το μήνα, ξέρει ότι από τα παραπάνω χρήματα που πληρώνει το κράτος έχει μεγαλύτερα έσοδα από τους ειδικούς φόρους καυσίμων και το παραπάνω ΦΠΑ στις υψηλότερες τιμές των καυσίμων.
Τόσο μάλιστα τεράστιο είναι πλέον το κόστος της ενέργειας πάσης φύσεως που υπάρχουν εταιρείες που μπαίνουν σε αδράνεια ή κλείνουν τελείως γιατί οι νέες πανάκριβες τιμές ηλεκτρικού και αερίου απαγορεύουν το μοντέλο λειτουργίας της επιχείρησης να είναι βιώσιμο.
Ταυτόχρονα απ’ όσο με ενημερώνουν φίλοι και αναγνώστες επιχειρηματίες, οι εφορίες και η ΑΑΔΕ έχουν αρχίσει να τηλεφωνούν σε επιχειρήσεις και πολίτες και να πιέζουν για ρυθμίσεις και εξοφλήσεις πριν το τέλος του τρέχοντος μηνός επ απειλή κατασχέσεων.
Μετά από δυο χρόνια πανδημίας, απανωτή ενεργειακή κρίση διπλασιασμού και τριπλασιασμός των τιμών καυσίμων, (που στην ουσία είναι οικονομική κρίση) και διεθνείς ανατιμήσεις σε πρώτες ύλες με ταυτόχρονο βούλιαγμα της πραγματικής αγοράς από την ανασφάλεια του κόσμου αν θα έχει να πληρώσει στο τέλος του μήνα το ρεύμα, τα κοινόχρηστα ή το στεγαστικό/ενοίκιο, το σενάριο business-as-usual από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ισοδυναμεί με την νεκρανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και δεν αναφέρομαι σε δημόσιους υπαλλήλους που ωφελήθηκαν τριπλά από τις κρίσεις των τελευταίων δυο ετών, με “τηλεργασία”, αμείωτες αποδοχές όταν η μισή Ελλάδα ζούσε με €534 και επιστρεπτέες προκαταβολές, και κατακόρυφη μείωση των εξόδων διαβίωσης τους με εκτόξευση των αποταμιεύσεών τους.
Αναφέρομαι στον μέσο ιδιώτη που έχει να δουλέψει κανονικά από το ‘19.
Ειδικά όταν οι ίδιοι αυτοί πολίτες ξέρουν ότι ο μόνος κερδισμένος από τη δυσχέρεια επιβίωσης που αντιμετωπίζουν (πέρα από τα κρατικά ταμεία) είναι οι ιδιώτες που επιδίδονται σε λαθρεμπόριο καυσίμων, ανενόχλητοι από τις διωκτικές αρχές. Εκείνοι που τσεπώνουν τον “υποτιθέμενο” φόρο που πληρώνει ο κάθε ταλαίπωρος αντί να τον αποδίδουν. (Ο βεβαιότερος τρόπος να μειωθεί κατακόρυφα το λαθρεμπόριο καυσίμων είναι η κατακόρυφη μείωση των φόρων.)
Είναι η λάθος στιγμή να το παίξει καουμπόης το κράτος εξαντλώντας την αναλγησία του με υπερφορολόγηση και απειλές κατασχέσεων του απάνω σε ιδιώτες που προσπαθούν να επιβιώσουν, για να κάνει δέκα προσλήψεις παραπάνω.
Τελείως λάθος στιγμή…
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
