Του Θανάση Κ.
Επειδή πολλά φημολογούνται και κάμποσα γράφονται για το τι θα γίνει με την υπόθεση Novartis στη Βουλή, θα προσπαθήσω σήμερα να ξεκαθαρίσω κάπως την «ομίχλη».
Λένε κάποιοι ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει να συσπειρώσει τον αντίπαλό της, δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ! Κι αν παρέπεμπε τον Τσίπρα για τη σκευωρία της Novartis τότε θα ήταν σαν να του «έδινε του φιλί της ζωής» και να τον… νεκρανάσταινε!
Άρα, το πολύ να παραπεμφθεί ο Παπαγγελόπουλος, όχι όμως ο Τσίπρας!
Για να μη συμβεί, ό,τι και με τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989.
Αυτά λέει η «συμβατική» λογική! Κι ακούγονται «εύλογα».
Όμως είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.
Πρώτον, το επιχείρημα «να μη διώκουμε κανένα πολιτικό, ό,τι κι αν έχει κάνει, γιατί μπορεί… να συσπειρώσουμε το κόμμα του γύρω του» είναι γελοίο! Το λιγότερο.
Αν τα στοιχεία είναι κατασκευασμένα ή σαθρά, πράγματι μια «άδικη δίωξη» μπορεί να τον αναδείξει ως «θύμα», να του βάλει το φωτοστέφανο του «μάρτυρα» και να συσπειρώσει γύρω του την κοινωνία.
Αλλά αν τα στοιχεία είναι ισχυρά και συντριπτικά, τότε η αποκάλυψη μια σκοτεινής υπόθεσης στην οποία ο ίδιος «πρωταγωνίστησε» μπορεί να τον «τελειώσει» οριστικά. Και η τιμωρία του να δημιουργήσει ένα πολύ χρήσιμο προηγούμενο, προς «γνώσιν και συμμόρφωσιν» των επόμενων.
Γι’ αυτό το τελευταίο μιλάμε εδώ.
Δεύτερον, στην περίπτωσή την σκευωρίας Novartis υπάρχουν πλέον τριών ειδών κατηγορίες:
Από τη μία πλευρά είναι τα πραγματικά «θύματα» της σκευωρίας:
Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Στουρνάρας.
Αυτοί είναι τα θύματα – μη ξεχνιόμαστε…
Όχι ο… Τσίπρας ή ο Παπαγγελόπουλος.
Από την άλλη πλευρά, κατήγορος είναι ο εντεταλμένος Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Αγγελής. Αυτός ήταν που αρχικά έβαλε τις μηνύσεις των καταγγελλόντων στο αρχείο. Κι αργότερα, μόνος του ζήτησε την ανάσυρση των μηνύσεων αυτών (όπως δημόσια είχε «προβλέψει» στη Βουλή ο Σαμαράς…)
Εδώ έχουμε λοιπόν, όχι απλώς τα θύματα της σκευωρίας, αλλά τον ίδιο τον Εισαγγελέα που επόπτευε την ανάκριση, να καταγγέλλει κι αυτός τη σκευωρία.
Κι έχουμε ακόμα, τους «προστατευόμενους» ψευδομάρτυρες, βάσει των καταθέσεων των οποίων στήθηκε η σκευωρία, να αλλάζουν στάση και να καταγγέλλουν ότι τους βάλανε, τους υποχρέωσαν να πούνε ψέματα – και ότι τους πίεζαν να πούνε ακόμα περισσότερα ψέματα.
Δύο τουλάχιστον από τους τέσσερις μέχρι στιγμής (και αναμένονται οι άλλοι δύο).
Αυτή η αλλαγή στάσης και του Αντιεισαγγελέα Αγγελή και των ψευδομαρτύρων δεν έγινε όταν άλλαξε η κυβέρνηση. Είχε αρχίσει μήνες πριν.
Έχουμε πλήρη ανατροπή! Μοναδική και χωρίς προηγούμενο. Έχουμε μια σκοτεινή υπόθεση, που στην πορεία αντιστράφηκε πλήρως!
Οι καταγγέλλοντες έγιναν καταγγελλόμενοι.
Οι καταγγελλόμενοι έγιναν κατήγοροι.
Και ανώτατοι δικαστικοί που χειρίστηκαν την υπόθεση, σήμερα καταγγέλλουν πρώτοι τη σκευωρία.
Αυτό δεν μαζεύεται!
Τρίτον, η «αξιοπιστία» των μαρτύρων ή των δικαστικών που χειρίστηκαν την υπόθεση, που επικαλέστηκε ο Τσίπρας, είναι πολύ ασθενής «άμυνα» εκ μέρους του.
Οι μάρτυρες δεν ήταν αξιόπιστοι για όσα κατήγγειλαν σε βάρος των δέκα πολιτικών αρχικά. Γιατί είχαν οι ίδιοι και προσωπική ανάμιξη στην υπόθεση ως τότε και προσωπικό όφελος από την έκβασή της από δω και στο εξής. Άρα, δεν θεωρούνται αξιόπιστοι βάσει της Δικονομίας (δηλαδή των κανόνων βάσει των οποίων εφαρμόζονται οι νόμοι και λειτουργεί η Δικαιοσύνη).
Αλλά όταν υπέπεσαν σε αντιφάσεις (που είναι πράγμα απόλυτα «φυσιολογικό» σε μια σοβαρή ανάκριση) και δήλωσαν – δύο τουλάχιστον – ότι τους έβαλαν και τους πίεσαν να τα πούνε, αυτό πλέον είναι πολύ σοβαρό στοιχείο.
Και γίνεται ακόμα πιο σοβαρό, όταν και ο αρμόδιος Αντιεισαγγελέας, ο οποίος στην αρχή ήταν «σκληρός» στη δουλειά του, τώρα κάνει την ίδια καταγγελία: Ότι τον πίεσαν κι αυτόν να «κατασκευάσει» στοιχεία:
Τον πίεζαν δελεάζοντάς τον, να το κάνει – και απειλώντας τον, αν δεν το κάνει!
Αυτές οι μαρτυρίες δένουν μεταξύ τους κι είναι πλέον πολύ πιο αξιόπιστες.
Επειδή ακριβώς «δένουν» μεταξύ τους!
Τέταρτον, ο κ. Τσίπρας θα επικαλεστεί κι άλλο αδύναμο επιχείρημα: Ότι ο ίδιος πίστεψε τον αρμόδιο υπουργό του, Παπαγγελόπουλο, ο οποίος τον είχε βεβαιώσει πως υπάρχουν μαρτυρίες σε βάρος δύο πρώην Πρωθυπουργών και οκτώ πρώην υπουργών.
Δηλαδή θα φορτώσει τα πάντα στον Παπαγγελόπουλο, για να γλιτώσει ο ίδιος. Πράγμα που δεν θα αρέσει καθόλου στον Παπαγγελόπουλο.
Αλλά δεν θα «σταθεί», ούτε αυτό! Διότι ο Τσίπρας βγήκε μόνος του δημόσια και ανήγγειλε την ανάμιξη δύο πρώην Πρωθυπουργών, οκτώ μήνες ΠΡΙΝ βρεθεί ο πρώτος «προστατευόμενος» μάρτυρας να δώσει την πρώτη σχετική «κατάθεση».
Όταν το ανήγγειλε ο Τσίπρας στη Βουλή δεν είχε υπάρξει καμία «μαρτυρία»!
Την κατασκεύαζαν ενδεχομένως, αλλά δεν είχε βρεθεί ακόμα το «κορόϊδο» που θα το έβαζαν να την πει.
Ο Τσίπρας μίλησε δημόσια πρώτος – και σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα – πριν βρεθεί μάρτυρας να τα καταθέσει – και πριν, βεβαίως, ανοίξει το στόμα του ο Παπαγγελόπουλος.
Δεν τον «παρέσυραν» τον Τσίπρα.
Ήξερε τις «μαρτυρίες» πριν υπάρξουν οι μάρτυρες! Είτε έχει το «προορατικό χάρισμα» – είτε τις μαγείρευε…
Πέμπτον, όλα αυτά δεν αποκαλύπτονται για πρώτη φορά τώρα. Είχαν καταγγελθεί στη Βουλή αναλυτικά ένα προς ένα – και από τον Αντώνη Σαμαρά και από το Βαγγέλη Βενιζέλο και από τον Ανδρέα Λοβέρδο και από τον Άδωνι Γεωργιάδη και από όλους τους υπόλοιπους.
Σήμερα απλώς όλες εκείνες οι δημόσιες καταγγελίες τους επαληθεύονται πλήρως! Από τον ίδιο το Αντι-εισαγγελέα που επόπτευε την υπόθεση! Ο οποίος κατήγγειλε μάλιστα ακόμα πιο συγκλονιστικά πράγματα.
Ο Τσίπρας τα είχε ακούσει. Επανειλημμένως, μάλιστα. Είχε ενάμιση χρόνο να τα ψάξει!
Να ψάξει, ας πούμε:
Τι κάνει ο αρμόδιος υπουργός του;
Τι κάνει ο άλλος υπουργός του που αναμιγνύεται στην ανάκριση;
Τι κάνει το… «περιοδικό», του που φαίνεται να γνωρίζει τις… «μυστικές» καταθέσεις των «προστατευομένων» μαρτύρων πριν γίνουν;
Τι κάνουν οι αρμόδιοι εισαγγελείς που χειρίζονται την υπόθεση;
Δεν ψυλλιάστηκε καμιά στιγμή, επί ενάμιση χρόνο, ότι κάτι δεν πάει καλά;
Κι αν ακόμα στην αρχή «παρασύρθηκε» – που ολοφάνερα ΔΕΝ παρασύρθηκε – είχε άφθονο χρόνο να… «ξε-παρασυρθεί» και να διορθώσει πορεία.
Δεν το έκανε. Γιατί απλούστατα δεν παρασύρθηκε ποτέ!
Από την αρχή γνώριζε πολύ καλά.
Έκτον, σε αυτή την άθλια ιστορία, ειπώθηκαν τόσα ψέματα, που διαψεύστηκαν επί τόπου, κι ύστερα ειπώθηκαν αμέσως ακόμα πιο χοντρά ψέματα για να «μπαλώσουν» τα πρώτα – αλλά διαψεύστηκαν και αυτά και τα έκαναν χειρότερα, που στο τέλος εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα οι πάντες! Όσοι αναμίχθηκαν.
Δεν είναι ένας, που μπορεί, στο κάτω-κάτω, έναντι «ανταλλαγμάτων», να κρατήσει το στόμα του κλειστό και να το πάρει όλο πάνω του, για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι.
Είναι όλοι που εκτέθηκαν! Πολιτικοί, δικαστικοί, πρώην υπάλληλοι της εταιρίας, εκδικητικές γραμματείς που θέλησαν να «κάψουν» το πρώην αφεντικό τους, διάφοροι φτωχο-διάβολοι και λοιπά λαμόγια.
Και καθένας τους για να γλιτώσει τώρα, είναι υποχρεωμένος να πει τι έγινε. Με στοιχεία επαληθεύσιμα αυτή τη φορά.
Η ατυχία του κ. Τσίπρα είναι ότι έχουν αρχίσει ήδη να ανοίγουν στόματα. Κι όταν συμβαίνει αυτό, λειτουργεί ως «ντόμινο»: ανοίγουν αμέσως κι άλλα στόματα.
Κι από αυτή τη χιονοστιβάδα δεν γλιτώνει κανείς!
Έβδομο: η κυβερνητική πλειοψηφία δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε! Ούτε να ρισκάρει το παραμικρό! Απλά να αφήσει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.
Δεν έχει δίλημμα: να ασκήσει δίωξη στον Τσίπρα ή όχι;
Το πραγματικό δίλημμα που πάνε να της θέσουν είναι: αν θα κάνει τα πάντα να συγκαλύψει την πιο τρανταχτή σκευωρία που στήθηκε ποτέ στην Ελλάδα και μάλιστα εναντίον της! Ή όχι;
Αυτό είναι εντελώς ψευτοδίλημμα για τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία.
Δεν έχει κανένα συμφέρον, καμία όρεξη και καμία δυνατότητα να «διασώσει» τον Τσίπρα.
Οι πράξεις του τον καίνε!
Οι άνθρωποί του τον τσουρουφλίζουν!
Η Δικαιοσύνη που εκείνος προσπάθησε να χειραγωγήσει στρέφεται εναντίον του…
Γιατί να τον διασώσει; Και πώς; Και με τι κόστος; Και με ποιο «όφελος»;
Δεν υπάρχει κανένα όφελος να φανεί ότι «προστατεύει» τον Τσίπρα, όταν οι μαρτυρίες αποκαλύψουν τι πράγματι έγινε.
Μόνο κόστος θα έχει – και μεγάλο μάλιστα! Να πει ο κόσμος:
«Δείτε, καλύπτουν τα λαμόγια, γιατί θέλουν να κάνουν τα ίδια»!
Αυτό η σημερινή κυβέρνηση ΔΕΝ έχει καμία διάθεση να το επιτρέψει, ή να το τροφοδοτήσει.
Όγδοο, ακόμα κι αν έφταναν στο Ειδικό Δικαστήριο μόνον ο Παπαγγελόπουλος κι όχι ο Τσίπρας – τι νομίζετε ότι θα συνέβαινε εκεί;
Εκεί να δείτε που θα μίλαγαν κι όσοι δεν έχουν μιλήσει ακόμα.
Και θα έβγαιναν στη φόρα πολύ χειρότερα σε βάρος του Τσίπρα. Ο οποίος θα φαινόταν στα μάτια των κατηγορουμένων, ότι τους πούλησε για να γλιτώσει ο ίδιος.
Αυτή η έκβαση θα μπορούσε τελικά να είναι χειρότερη για τον Τσίπρα.
Γιατί άλλο να σε δικάζουν και να το παίζεις «θύμα αδικίας» κι άλλο να σε βρίζουν οι πάντες – και οι εχθροί σου και οι πρώην δικοί σου!
Ένατον Κι απ’ όλη αυτή την ιστορία πόσο νομίζετε ότι θα αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ (τον οποίο ο Τσίπρας ήδη θέλει να διαλύσει ή να «ξεπεράσει» φτιάχνοντας άλλο κόμμα στη θέση του). Όταν θα βγουν τα συντριπτικά στοιχεία σε βάρος του, νομίζετε ότι το κόμμα του θα είναι «συσπειρωμένο» δίπλα του ως το τέλος;
Δεν την ξέρετε καλά την Αριστερά!
Νομίζετε ότι οι «αριστεροί», που ήδη παραγκωνίζονται από τον Τσίπρα στο όνομα των παλαιοπασόκων που συνάθροισε γύρω του, θα μείνουν σιωπηλοί όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το «μεγαλείο» η εγκληματική σκευωρία;
Αλλά και οι παλαιοπασόκοι που ήδη εγκατέλειψαν και το ΠΑΣΟΚ – και τον ΓΑΠ και το Βενιζέλο και τη Φώφη – θα έχουν, νομίζετε, πρόβλημα να εγκαταλείψουν και τον Τσίπρα;
Πράγματι, δεν τους ξέρετε καλά…
Το αντίθετο ακριβώς ισχύει: Θα λειτουργήσει συσπειρωτικά για τον Τσίπρα και το κόμμα του μόνον αν την γλιτώσει για τη Novartis!
Αν αποκαλυφθεί τι έκανε, θα τον τελειώσουν! Και πρώτοι, οι δικοί του…
ΥΓ. Όταν τον 2008 άρχισε μια έρευνα για προσαγωγή του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ (για παραπτώματα πολύ μικρότερα από αυτά που συζητάμε εδώ), ο ίδιος είπε:
— «Είμαι υπερήφανος που ζω σε μια χώρα, όπου ο ακόμα και ο Πρωθυπουργός μπορεί να παραπεμφθεί, αν κάνει κάτι επιλήψιμο…»
Τελικά ο Ολμέρτ παραπέμφθηκε δικάστηκε και καταδικάστηκε – και πήγε και φυλακή για κάποιο διάστημα – για αδικήματα που είχε κάνει όχι ως Πρωθυπουργός τελικά, αλλά πολύ νωρίτερα: Ως δήμαρχος της Ιερουσαλήμ και ως υπουργός Εμπορίου.
Μην περιμένετε, βέβαια, από τον Τσίπρα, να νιώσει «υπερήφανος» για τέτοιο λόγο.
Κάποτε, όμως, πρέπει όλοι εμείς οι υπόλοιποι να το νιώσουμε για τη δημοκρατία μας. Αλλιώς, δεν θα έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα.
