Πολιτική άγνοια ή θράσος όποιος τολμά να ψέγει τον Καραμανλή
Καταπέλτης όταν μιλούσε στην Βουλή ή αλλού, χρυσή η σιωπή του τώρα
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
«Η κλεψύδρα της σιωπής άδειασε», έγραψε ο κ.Γιαννίμπας στην έγκριτη εφημερίδα «Αμαρυσία» της 19.4.2019, αναφερόμενος στον Κώστα Καραμανλή, δίδοντας, κατ’ αρχή, την εντύπωση στον αναγνώστη ότι αναφέρεται στην δίκη της υπόθεσης «Πυθία», κατά την οποία κινδύνευσε ο ίδιος και η οικογένειά του, δίκη που επρόκειτο να εκδικαστεί πρόσφατα και αναβλήθηκε. Χρειαζόταν να προχωρήσεις την ανάγνωση για να διαπιστώσεις έτσι ξαφνικά, αλλά και με μεγάλη έκπληξη, ότι αναφερόταν στην περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών, έτσι χωρίς περίσκεψη για να μην πω χωρίς αιδώ. Διότι, πρώτον, η αναιδέστατη αυτή Συμφωνία του ενός ανδρός, είναι τελείως απαράδεκτη, φέρουσα πολλά προβλήματα, τα περισσότερα των οποίων θα εμφανιστούν αργότερα, όπως έχω κατ’ επανάληψη αναλύσει, δεύτερον, διότι ο Καραμανλής είναι αυτός που τα έβαλε με όλους τους ισχυρούς της γης, προβάλλοντας τα στήθη του στο εθνικό του καθήκον και αντιστάθηκε ενώπιον του Πλανητάρχη στο Βουκουρέστι και νίκησε, αποδεικνύοντας το μεγαλείο του ηγέτη πατριώτη και την αδιαμφισβήτητη υπευθυνότητα στις δύσκολες εκείνες στιγμές και τρίτον, διότι το άρθρο παρουσιάστηκε καθυστερημένα, αφού η Συμφωνία αυτή έχει επικυρωθεί προ πολλού .
Ο Κώστας Καραμανλής, σε κάθε περίπτωση, ο μεγάλος αυτός ηγέτης και πολιτικός, αποδοκίμασε τη συμφωνία με τον τρόπο του και είναι ο μόνος από τον οποίο δεν δικαιούται ουδείς να ζητάει την οποιασδήποτε μορφής ευθύνη, αλλά είναι εκείνος προς τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να προσβλέπουμε για ώρα ανάγκης. Είναι η μεγάλη εθνική εφεδρεία που χαίρει της εκτίμησης και της ελπίδας των Ελλήνων. Ο συντάκτης αυτού του, έτσι κι αλλιώς, λανθασμένου και παράκαιρου άρθρου, παρόλο που μέσα από το άρθρο αυτό αποκαλύπτει ένα μορφωμένο και καλό γνώστη της ιστορίας μας άτομο, εν τούτοις επιτίθεται πέραν του δέοντος στον Καραμανλή, θεωρώντας τον όμως, ως τον μόνο άξιο να επιλύσει το κάθε πρόβλημα της χώρας! Αντιφατικό ή έμμεση και ενδεχομένως υποσυνείδητη παραδοχή της μεγάλης και μοναδικής ικανότητας και αξίας του Καραμανλή; Συμφωνώντας λοιπόν απόλυτα για την μεγάλη αξία του Καραμανλή, θεώρησα καθήκον μου να ξεδιαλύνω τις σκόρπιες απόψεις του αρθρογράφου, και να αποκαταστήσω τον πολιτικό άνδρα! Όσο για τα δέκα χρόνια της σιωπής του, έχουν και αυτά τη δική τους αιτιολογία, αλλά και αξία, πρόληψης συνακόλουθων λανθασμένων επιλογών των όποιων αρμοδίων, αναδεικνύοντάς την σε χρυσή σιωπή και αναφορά των πάντων για τα πάντα!
Εντύπωση δημιουργήθηκε, με τη διαπίστωση του αρθρογράφου ότι η οικονομική κρίση ξέσπασε το 2008, όπως και πράγματι συνέβη, αλλά το συνέδεσε λανθασμένα, με τα Μνημόνια. Η παραπέρα ανάγνωση του άρθρου και όσον αφορά την οικονομική κρίση, διαπιστώνει κανείς και εδώ ότι κάτι άλλο εννοούσε ο αρθρογράφος, διότι περιγράφει τις αναφορές του Καραμανλή προς τον ΠτΔ, ζητώντας πρόωρες εκλογές, τα οποία αφορούσαν το 2007 και όχι σε αυτές του 2010. Συνδέει λανθασμένα την διακυβέρνηση Καραμανλή με την επελθούσα επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και την έλευση των Μνημονίων, ενώ η ευθύνη αυτή, η οποία είναι σοβαρή και μεγάλη, ανήκει αποκλειστικά σε άλλους. Με αφορμή έτσι τις ανακρίβειες των σχολίων του άρθρου, ανακρίβειες οι οποίες στην συγκεχυμένη προσπάθειά του αρθρογράφου να καταλογίσει άλλων ευθύνες στον Καραμανλή, καταλήγει σε θριαμβολογίες προς τον Καραμανλή, έμμεσα μεν, ξεκάθαρα δε, αφού θα μπορούσε, λέει, να διορθώσει τα πάντα με την αναστολή της σιωπής του, πιστώνοντάς του ακόμη και την «εθνική γραμμή» περί το σκοπιανό, έστω και αν δεν υπήρξε.
Η οικονομική κρίση που εμφανίστηκε στη χώρα μας το 2008, δεν ήταν απλά εισαγόμενη, αλλά μια παγκόσμια κρίση που είχε πλήξει και όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ανάλογα όμως με την δύναμη της οικονομίας κάθε χώρας σε συνδυασμό με υπεύθυνα μέτρα της Κυβέρνησης κάθε κράτους, η κρίση το έπληξε λιγότερο ή περισσότερο. Όλα αυτά που αναφέρει ο αρθρογράφος σχετικά με την οικονομική θωράκιση και λοιπά κοσμητικά σε εισαγωγικά, ειπώθηκαν στις πρόωρες εκλογές του 2007 και όχι του 2009, που μας είχε ήδη αγγίξει η κρίση. Υπενθυμίζω ότι ο Κώστας Καραμανλής ως Πρωθυπουργός, αρχές του 2009 πάγωσε κάθε αύξηση μισθών και κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής τον Απρίλιο του 2009, ενημερώνοντάς τους ότι επέρχεται σοβαρή οικονομική κρίση και οφείλουμε να λάβουμε εγκαίρως περιοριστικά οικονομικά μέτρα και πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε. Ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γεώργιος Παπανδρέου, αρνήθηκε να συναινέσει, είπε το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν» και ζήτησε εκλογές.
Χωρίς πολλές λεπτομέρειες, εν όψει του γεγονότος ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι δεν θα ψηφίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις αρχές του 2010, ο Καραμανλής αναγκάστηκε, πολύ σοφά, να προκηρύξει εκλογές τον Οκτώβριο του 2009, για να αποφευχθούν δυσμενέστερες οικονομικές συνέπειες από την μακρά προεκλογική περίοδο. Υπενθυμίζω ότι τότε ο Καραμανλής παρέδωσε, ανεργία 7,5%, έλλειμμα γύρω στο 7,5%, επί του οποίου θα επανέλθω, και απεριόριστη δανειοδοτική ικανότητα με επιτόκιο μόνο 0,2% πάνω από αυτό της Γερμανίας. Το πώς και γιατί φθάσαμε την άνοιξη του 2010 να κηρύξουμε λίγο-πολύ πτώχευση, άλλοι έχουν την ευθύνη και αποτελεί ένα άλλο μεγάλο ξεχωριστό κεφάλαιο για ανάλυση και επεξήγηση. Αυτό όμως που είναι χρήσιμο να εξηγηθεί, για την ενημέρωση των αναγνωστών μας, είναι ο λόγος που εκ των υστέρων «προέκυψε» το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα του 15,2%. Για να θεωρηθεί μια χώρα σε πτώχευση, ώστε να αιτιολογηθεί η παροχή της μεγάλης οικονομικής ενίσχυσης της Ε.Ε. των 130 δις ευρώ, το δημοσιονομικό έλλειμμα πρέπει να υπερβαίνει το 15%. Έτσι επιστρατεύθηκε ο γνωστός μας πλέον, κ.Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, που το «πέτυχε», με τις γνωστές του δικαστικές περιπέτειες.
Τώρα επί της αντεθνικής Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία ο αρθρογράφος πιστεύει ότι «πρόκειται για μια υπέρ της Ελλάδας άριστη συμφωνία», σε αντίθεση με το 80% και πλέον του ελληνικού λαού, διερωτάται δε ότι «κανείς όμως δεν μας λέει τι θα δίναμε», σε μια διαπραγμάτευση, κατά την οποία «πήραμε πολύ περισσότερα από αυτά που όχι μόνο η εθνική γραμμή όριζε και που ο πλέον αισιόδοξος ευελπιστούσε να πάρουμε»!!! , όταν κανείς δεν γνωρίζει να πήραμε τίποτε, παρά μόνο ότι δώσαμε, πέραν του ονόματος, την ανύπαρκτη Μακεδονική Γλώσσα και την Μακεδονική Ιθαγένεια, που μεταφέρει τους Σλάβους χίλια χρόνια πριν εκεί βρέθηκαν χίλια χρόνια μετά. Υιοθετήσαμε επομένως την άποψη των κακόμοιρων Σλάβων ότι κατάγονται από την αρχαία Μακεδονία και τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν είναι ντροπή μας, όταν μας ικανοποίησε ότι σε κάποια υποπαράγραφο της επαίσχυντης αυτής Συμφωνίας, αναφέρει ότι είναι Σλάβοι και ομιλούν την γλώσσα των νοτίων Σλάβων; Σώσαμε λέει ο πρωθυπουργός μας την ιστορία μας με αυτή την υποσημείωση, την οποία κανείς στον κόσμο δεν θα έχει διαβάσει και κανείς το μέλλον δεν θα γνωρίζει καν. Αυτή είναι η «άριστη συμφωνία»!!!
Η λεγόμενη «εθνική γραμμή», από όσους εξυπηρετεί ως άλλοθι της παράδοσης του δοξασμένου ονόματος της Μακεδονίας μας, ουδέποτε υπήρξε, διότι για να υπάρξει εθνική γραμμή, προϋποθέτει απόφαση από κάποιο ευρύ εθνικό σώμα, όπως η σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια τέτοια σύσκεψη έγινε το 1992 υπό τον Μεγάλο Κων/νο Καραμανλή, κατά την οποία αποφασίστηκε ποτέ το όνομα Μακεδονία στην ονομασία των Σκοπίων. Το γεωγραφικό προσδιορισμό χρησιμοποίησε, ως ελιγμό έξυπνα και αποτελεσματικά ο Κωστας Καραμανλής στο Βουκουρέστι, για να αποφύγει τις ευθύνες της αποτυχίας της λύσης που επιδίωκαν οι «Μεγάλοι», γνωρίζοντας ότι ο σκληρός αλλά και ανόητος Γκρουέφκι δεν θα το δεχόταν, όπως πράγματι το πέτυχε, αλλά ποτέ δεν υπήρξε εθνική γραμμή.
Νίκος Αναγνωστάτος
