Του Μανώλη Κοττάκη
Θα ήθελα να ήμουν από μια μεριά το βράδυ της Κυριακής, να παρατηρώ τις γκριμάτσες του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θέα του Κώστα Λαλιώτη, του Θανάση Τσούρα και του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου να στέκονται δίπλα στη νέα αρχηγό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά! Θα ήθελα να γνωρίζω επακριβώς τι σκεφτόταν o αρχηγός της Ν.Δ. βλέποντας το παλαιό ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο, να ανακάμπτει και να διεκδικεί ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα.
Σίγουρα, η νέα ηγεσία του και το επιτελείο της δεν μπορούν να είναι οι «μεταρρυθμιστικοί επιταχυντές» που προσδοκούσε ως συμμάχους ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Σίγουρα, οι υποψηφιότητες στις οποίες είχε επενδύσει ηττήθηκαν συντριπτικά και απαξιωμένες, όπως είναι σήμερα, δεν έχουν θέση (όπως ελπίζουν) στη μεγάλη αγκαλιά της φιλελεύθερης παράταξης. Σίγουρα, ο εκσυγχρονισμός κατεγράφη ως θλιβερή μειοψηφία σε ένα σώμα 210.000 ψηφοφόρων.
Εχει ευθύνη ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την εξέλιξη αυτή.
Λυπάμαι αν είμαι σήμερα υπέρ το δέον αυστηρός, αλλά το πράττω με την άνεση του ανθρώπου ο οποίος έγραψε -νομίζω- με θάρρος τη γνώμη του σε μια στιγμή ανύποπτη. Που προειδοποίησε βλέποντας τον Κυριάκο στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – «Τι δουλειά έχει το νέο δίπλα στο παλαιό;» Σήμερα ο κύριος Μητσοτάκης κυβερνά τη Ν.Δ. έχοντας δίπλα του ανθρώπους του κ. Σημίτη, του κ. Παπανδρέου, του κ. Βενιζέλου και του κ. Μάνου.
Μετά τη συντριπτική ήττα του εκσυγχρονισμού στις εκλογές της Συμπαράταξης, ένα ερώτημα απομένει: Θα συνεχίσει συμπράττοντας με τις μειοψηφίες ή θα αναθεωρήσει διεκδικώντας μεγάλες πλειοψηφίες;