Έλεγαν οι αρχαίοι ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δεν ξέρω αν το έχει υπόψη του ο Α. Τσίπρας, γιατί έχει και μία περίεργη σχέση με τα αρχαία ελληνικά (ποιος ξεχνά το περίφημο… άκουσον μεν πάταξον δε… του Αλέξη) Ωστόσο είναι προφανές ότι Τσίπρας, Καμμένος και λοιποί δεν διδάχθηκαν τίποτα από ό,τι συνέβη το 2015.
Δεν έμαθαν τίποτα για το τι μπορεί να επιφέρει μία χρονοκαθυστέρηση για να κερδηθεί χρόνος παραμονής στην εξουσία. Πού μπορεί να οδηγήσει η δημιουργική ασάφεια. Δεν έμαθαν τίποτα από την καταστροφική “κατρακύλα” της ελληνικής οικονομίας το περσινό πρώτο εξάμηνο, από τις πολιτικές επιλογές που κόστισαν χρυσάφι σε τράπεζες οικονομία και φορολογούμενους και παρά λίγο να βγάλουν την Ελλάδα εκτός τροχιάς ευρωζώνης, σε κοινή μοίρα με εκείνη των τριτοκοσμικών κρατών.
Τακτικές που οδήγησαν σε υιοθέτηση –τελικώς– πιο σκληρών μέτρων από εκείνα που θεωρητικά προσπαθούσαν να αποφύγουν… Να δείτε που ακριβώς το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Μόνο που αυτή τη φορά αντί για τον Βαρουφάκη έχουμε τον Κατρούγκαλο και τον Τσακαλώτο. Οι οποίοι αγωνίζονται να πείσουν το ποιος από τους δύο είναι ο μεγαλύτερος… μαρξιστής. Ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στη διάλυση κάθε παραγωγικού ιστού στην ελληνική οικονομία. Οριστικά. Με λαίλαπα επιβαρύνσεων.
Βεβαίως, αν είχε πάρει το μάθημά της η Κυβέρνηση, τότε δεν θα ακολουθούσε μέχρι τώρα το δρόμο της χρονοκαθυστέρησης στην αξιολόγηση έχει ήδη εξοργίσει τους Θεσμούς. Ούτε θα είχαν επιχειρήσει να μετακυλήσουν κρίσιμες αποφάσεις χρονικά υπό καθεστώς πανικού και στον “βωμό” της πολιτικής τους σωτηρίας.
Μόνο που αυτή η τακτική –του στρουθοκαμηλισμού– φέρνει την Ελλάδα αντιμέτωπη όχι μόνο με ένα sequel του 2015 στις σχέσεις της με τους δανειστές, αλλά και με έναν ακόμη πιο μεγάλο κίνδυνο, αυτόν του προσφυγικού και της συνθήκης Σένγκεν. Και αν νομίζουν στην κυβέρνηση ότι θα καταφέρουν να διαχωρίσουν τις συζητήσεις, ενώ μέχρι τώρα προσπάθησαν ουκ ολίγες φορές να τις συσχετίσουν, πλανώνται οικτρά.
Θυμίζουμε ότι η καθυστέρηση στην πρώτη αξιολόγηση που θα τελείωνε τον Νοέμβριο έχει ως συνέπεια μέχρι αυτή την ώρα, την έλλειψη δόσεων τουλάχιστον 5,7 δισ. ευρώ. Απώλεια που σφίγγει και πάλι την θηλιά της ρευστότητας, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην εκ νέου εξάντληση κάθε διαθέσιμου πόρου για την πληρωμή μισθών και συντάξεων του δημοσίου. Και για να ξέρουμε τι λέμε, περιθώριο πλέον δεν υπάρχει μέχρι το καλοκαίρι, όπως το έφτασαν πέρυσι. Τα λεφτά θα τελειώσουν πολύ γρηγορότερα.
Όμως, αυτή την φορά υπάρχει και το νέο μέτωπο, το προσφυγικό, που έχει δυστυχώς πολύ ευρύτερες επιπτώσεις, οικονομικές, δημοσιονομικές αλλά και γεωπολιτικές. Στην κυβέρνηση υιοθετούσαν όλους τους προηγούμενους μήνες την τακτική της αναβολής και σε σχέση με το προσφυγικό και τη Σένγκεν. Μόνο που η “κίτρινη κάρτα” της τρίμηνης προθεσμίας “συμμόρφωσης” τους εξέθεσε. Και τώρα τρέχουν ασθμαίνοντας… Μόνο που τα νέα από την Ευρώπη δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Και από σοβαρούς θεσμικούς παράγοντες της χώρας ήδη χτυπούν όχι καμπανάκια, αλλά καμπάνες ολόκληρες για την τροπή που παίρνει το προσφυγικό για τη χώρα. Σε όλα τα επίπεδα.
Σήμερα είναι μία ημέρα που η χώρα θα παραλύσει από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και την οργή της κοινωνίας. Ας λάβουν πολύ σοβαρά τα μηνύματα στην κυβέρνηση, αφήνοντας κατά μέρος τους θεατρινισμούς όπως τις ανακοινώσεις στήριξης της απεργίας… Κάθε ημέρα που περνά, σπρώχνουν την Ελλάδα βαθύτερα στο βάλτο, κάνοντας τη σωτηρία της όλο και πιο δύσκολη…
Και παρακαλώ πολύ, όσοι υποστηρίζετε ότι θα φύγουν με ελικόπτερο, να είστε πιο επιεικείς. Άλλωστε μην νομίζετε, το θέμα δεν είναι μόνο να βρεις ελικόπτερο… Δεν βλέπετε τι έπαθε ο Πάνος Καμμένος; Αλήθεια, δεν μας είπε. Πώς σχολιάζει το γεγονός ότι οργισμένοι κάτοικοι στην Κω δεν επέτρεπαν στο ελικόπτερο που τον μετέφερε να προσγειωθεί; Και πολύ φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχει δει τίποτα… Πάντως αυτή η εξοικείωσή του με τα ελικόπτερα μπορεί να του φανεί χρήσιμη. Και καλό θα είναι να έχουν μάθει και άλλα κυβερνητικά στελέχη τα βασικά της πτήσης. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε και με ποιο μέσο μπορεί να χρειαστεί να φύγεις… Έχουν κλείσει και τους δρόμους οι αγρότες…
Αν πάντως συμβεί αυτό, να έχει το νου του ο Πάνος ότι δύσκολα θα βρει ευνοϊκές συνθήκες προσγείωσης. Όχι μόνο στην Κω, αλλά και σε όλη την επικράτεια. Δεν φτάνει να βρεις ελικόπτερο να φύγεις. Πρέπει και να μπορείς να το προσγειώσεις κάπου…
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr
