Toυ Μιχάλη Τζανάκη*
Εν τέλει η ανθρωπότητα θα σωθεί!
Όχι από κάποιον «Μεσσία», ούτε σε «Δεύτερες ή Τρίτες παρουσίες».
Φυσικά δεν υπάρχει ελπίδα «σωτηρίας» από χαρτογιακάδες, από οργανώσεις, από τεχνοκράτες, από ηγεσίες, από αποφάσεις, από χρηματοδοτήσεις, από «προγράμματα», από δάνεια, από κάθε λογής «ειδικούς»!
Αυτός «ο Κόσμος, ο Μικρός, ο Μέγας» είναι σε καλό δρόμο. Έστω κι αν οι τζιχαντιστές σφαγιάζουν, έστω κι αν οι μονίμως υποκριτές κι εγκληματίες «Δυτικοί», στήνουν το σκηνικό του επόμενου πολέμου τους, έστω κι αν τα «γεω-στρατηγικά» συμφέροντα μπαίνουν πάνω απ’ όλους και όλα.
Πάντα αναρωτιόμουν –από τότε που ταξίδευα- γιατί να νερά του Αιγαίου είναι τόσο καθαρά, τόσο διαυγή, τόσο διάφανα. Ο Ινδικός, ο Ατλαντικός –όχι για τον Ειρηνικό δεν έχω άποψη- πάντα θολοί σε αποτρέπουν ακόμα και να τους δεις.
Το Αιγαίο όμως; Αυτή η υπέροχη θάλασσα είναι η μόνη που, ακόμα και τη μεγαλύτερη τραγωδία, μπορεί να την μετατρέψει σε «ύμνο» ανθρωπιάς και μεγαλείου.
Στα ίδια νερά που πριν ένα περίπου αιώνα οι «πλούσιοι» και προπάντων «σύμμαχοι» απέτρεπαν πολλές φορές με τη βία τη διάσωση των Μικρασιατών, σήμερα πλήθος Ελλήνων νυχθημερόν προσπαθούν να απλώσουν χείρα βοηθείας σ’ όλους εκείνους που κάποιοι τους καταδίκασαν να πεθάνουν εξευτελισμένοι.
Κάποια «χέρια» κι είναι πολλά αυτά, σαν άλλοι «άγγελοι» παραλαμβάνουν καταπονημένα σώματα, για να τα πάνε στον «παράδεισο». Δεν φοβούνται τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα, γιατί απλά είναι Ελεύθεροι!
Η Ελευθερία είναι πολύ σπουδαίο και σπάνιο αγαθό. Μ’ αυτήν γκρεμίζονται τα «στεγανά», οι προκαταλήψεις. Βοηθούν τον Άνθρωπο να βλέπει απέναντί του κάποιον άλλον Άνθρωπο· και να τον βοηθά όπως και όπου μπορεί!
Οι Άγγελοι του Αιγαίου για μήνες «πετούν» στα νερά –άλλο ένα θαύμα- και στέλνουν στα πέρατα της οικουμένης το μήνυμα πως το θνητό γένος μπορεί ακόμα να ελπίζει. Να ελπίζει στην «Ανάστασή» του, μετά τη «Σταύρωση».
Η ιδέα του Ανθρωπισμού ως γνωστόν προϋπήρξε της Αναγέννησης. Γεννήθηκε στα νερά της Ιωνίας και αναδύθηκε στον Ιερό βράχο. Κάθε φορά που κινδυνεύει χρειάζεται «αναβάπτιση» στα ίδια πεντακάθαρα και κυρίως γαλάζια νερά.
Εν τέλει η «εθνική ανάταση» μπορεί να πάρει δυο εκφάνσεις. Τη μια τη ζήσαμε στην εποχή της ευωχίας· με τα χρυσά των ντοπαρισμένων αθλητών μας, με τις πρωτιές στους διαγωνισμούς των «αγγλόφωνων» τραγουδιών ευρωπαϊκών χωρών, με μια κεφαλιά δυναμίτη του Δέλλα κι άλλη μια του Χαριστέα που έστειλε τη χώρα στον έβδομο ουρανό. Κι όλα αυτά ήταν αρκετά να πλημμυρίσουν οι πλατείες, να σημαιοστολιστούν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, να στηθούν υδάτινες αψίδες στ’ αεροδρόμια και ν’ αναβιώσουν μετά τις γιορτές της χούντας οι φιέστες στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Η άλλη έκφανση της εθνικής ανάτασης ήρθε αυτούς τους μήνες από τους «Αγγέλους που φτερουγίζουν μες του Αιγαίου τα νησιά». Όχι, εδώ δεν είχαμε «τελετές», «αψίδες», «σημαιοστολισμούς». Μόνο μακροβούτια στα παγωμένα νερά του Αιγαίου που ανέσυραν μικρά και μεγάλα σώματα. Δε θα διοριστούν αυτοί στα σώματα ασφαλείας, όπως οι ντοπαρισμένοι αθλητές, δε θα υπογράψουν παχυλά διαφημιστικά συμβόλαια, όπως οι στρασάτοι «καλλιτέχνες»· κι όμως οι βουτιές τους στα παγωμένα νερά μ’ έκαναν να νιώσω πως ο αυτός «ο Κόσμος, ο Μικρός, ο Μέγας» ΣΩΘΗΚΕ!
istor.tzanakis@gmail.com
* Ο Μιχ. Τζανάκης είναι φιλόλογος
