Η στροφή προς το ρεαλισμό του Τσίπρα συνοδεύτηκε με τα γνωστά τσαλίμια ότι θα συνεχίσει τη σκληρή διαπραγμάτευση και κυρίως με τη γνωστή ρητορική ότι δήθεν εκπροσωπεί τους αδύναμους, τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Μέχρι που είδαμε τους υπουργούς του να υπογράφουν την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων και να λένε ότι το κάνουν με πόνο και την ώρα που εφαρμόζουν την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική συνεχίζουν να μιλάνε για την πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Η βελόνα έχει κολλήσει και δεν πρόκειται να ξεκολλήσει.
Με το ασφαλιστικό ξεκίνησε ζητώντας συναίνεση. Έφαγε χυλόπιτα από την αντιπολίτευση. Το γύρισε στο τσάμικο ότι χρειάζεται διάλογος και ζητάει προτάσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Και εκεί που είχε στερέψει από δάκρυα και επιχειρήματα ο Τσίπρας βλέπει ως μάνα εξ’ ουρανού την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ για να το παίξει και πάλι Δον Κιχώτης που κυνηγάει νεοφιλελεύθερους ανεμόμυλους.
Το Μαξίμου έχει στο μυαλό του κάτι πολύ απλό αυτή τη στιγμή. Θέλει να θωρακιστεί από τα αριστερά του και να αντεπιτεθεί στα δεξιά του μετά την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ που λειτουργεί ως πυροκροτητής εξελίξεων στα αποκόμματα που βρίσκονται ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Ο Τσίπρας διαβλέπει ότι πάει να δημιουργηθεί ένας νέος διπολισμός και σ’ αυτό το παιχνίδι κάνει μια πολύ απλή κίνηση τώρα που το ασφαλιστικό δεν θα δοκιμάσει μόνο τις πολιτικές του αντοχές αλλά κινδυνεύει να τον φέρει αντιμέτωπο με τις δυνάμεις της εργασίας που τον έφεραν στην εξουσία. Η κίνηση αυτή είναι η πρόσκληση στον Κουτσούμπα για τη σημερινή τους συνάντηση στο Μαξίμου.
Θα του ζητήσει να βάλει πλάτη το ΚΚΕ; Η απάντηση είναι γνωστή και αρνητική εκ των προτέρων. Τι ακριβώς τότε να περιμένει από το ΚΚΕ ο Τσίπρας; Πάντως το γεγονός ότι ακόμα και ο πιθανός κύκλος επαφών του Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς να υπάρξει και μόνο ότι η αρχή γίνεται με το γραμματέα του ΚΚΕ δείχνει ότι ο πρωθυπουργός έχει συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο στο μυαλό του.
Είτε ο Τσίπρας έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να προσβλέπει σε κάποιου είδους στήριξη του ΚΚΕ απέναντι στη ΝΔ που προσπαθεί να ανασυνταχθεί και να εκφράσει το «ΝΑΙ» του δημοψηφίσματος, είτε ο Τσίπρας μεθοδεύει να εκθέσει το ΚΚΕ στα μάτια των αριστερών ως δεκανίκι της «νεοφιλελεύθερης δεξιάς» και να εμφανιστεί παρά τις μνημονιακές υποχωρήσεις του ως η μόνη «αριστερή απάντηση» σε μια ανασυνταγμένη κεντροδεξιά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το γεγονός ότι απευθύνεται στο ΚΚΕ (από τη στιγμή που η ΛΑΕ του Λαφαζάνη είναι εκτός πολιτικού παιχνιδιού και βουλής) για πρώτη φορά εδώ και ένα χρόνο παρά το γεγονός ότι δεν λένε ούτε καλημέρα εδώ και τριάντα χρόνια δύο πράγματα αποδεικνύει. Πρώτον ότι αυτή η κυβέρνηση έχει πάρει την κατιούσα και δεύτερον ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το παιχνίδι εύκολα, αλλά θα επιδιώξει με κάθε μέθοδο να κρατήσει έστω και μια ψευδεπίγραφη αριστερή ταυτότητα για να μπορεί να παραμείνει ο αριστερός πόλος σε περίπτωση ενός νέου διπολικού συστήματος με τον Μητσοτάκη απέναντί του.
Άλλωστε το παιχνίδι είναι γνωστό από την εποχή του Αντρέα τη δεκαετία του 80, όταν και λεηλάτησε τις δυνάμεις του ΚΚΕ κατηγορώντας το ως «αριστερό ψάλτη της δεξιάς».
