Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Είπα να πάω στο συνέδριο του “Economist”, θέλοντας να ακούσω τις θέσεις του επιχειρηματικού κόσμου στα κρίσιμα ζητήματα της οικονομίας της χώρας και κυρίως να ακούσω με τα ίδια μου τα αυτιά του υπουργούς της κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό, για να μην αναρωτιέμαι αν είπαν κάτι και πως το είπαν (και να μην αμφιβάλω εάν διαψεύσουν μετά ότι είπαν, όπως συνηθίζουν να κάνουν).
1. Κανείς μα κανείς υπουργός της κυβέρνησης δεν έδειξε να έχει συναίσθηση για τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η επιχειρηματίες και οι επενδυτές. Ή μάλλον έδειχναν να τα υποβαθμίζουν μπροστά στις παλαιολιθικές ιδεοληψίες τους.
2. Ακόμη και ο κ. Σταθάκης που περίμενα περισσότερα από αυτόν, παρέμεινε στην ίδια κομματική ιδεοληπτική γραμμή ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, οι αόρατοι εχθροί κλπ.
3. Ο κος Μάρδας, έδειξε ότι προσπαθεί πραγματικά και με σοβαρότητα να ελέγξει και να εκσυγχρονίσει τα λογιστικά ζητήματα αρμοδιότητας του.
4. Σε ότι αφορά τον κ. Παππά νέο και σπουδαγμένο στα οικονομικά στη Σκωτία, βάφτισε κατά την προσφιλή μέθοδο της κυβέρνησης το κρέας ψάρι, ενώ αυτοαναιρέθηκε πολλάκις και θα αναφερθώ σ’ αυτόν ειδικά στο τέλος
5. Ο κ. Λαφαζάνης, του οποίο όμως την ειλικρίνεια δεν αμφισβητώ, υπέπεσε σε πολλά ατοπήματα. Συγκεκριμένα θεωρεί ότι ο Ρωσικός αγωγός ΤΑΠ θα ανεξαρτητοποιήσει ενεργειακά τη χώρα, την ίδια στιγμή που ο Ρώσος εκπρόσωπος της Gasprom έλεγε από το βήμα, ότι οι αγωγοί είναι γεωπολιτική επιδίωξη της Ρωσίας και αναγνώριζε ότι οι χώρες από τις οποίες διέρχονται οι Ρωσικοί αγωγοί έχουν αυξημένη εξάρτηση από τη Ρωσία. Μετά λοιπόν από μία επιφανειακή γεωπολιτική ανάλυση, ο κος Λαφαζάνης κατέληξε σε κορώνες για μια υπερήφανη πολιτική ανεξαρτησίας, που στην ουσία μας αποκόπτει από την Ευρώπη και το Δυτικό κόσμο. Για οιασδήποτε μάλιστα μορφής άλλες δράσεις για την πραγματική αυτονομία και την βελτίωση του ενεργειακού στη χώρα, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ή για τη κοσμογονία που έχει ξεκινήσει στα δίκτυα μεταφοράς φυσικού αερίου, που δυναμικά προωθούν οι ιδιωτικές εταιρείες επιδιώκοντας να καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο διανομής σε όλη την Ευρώπη, φυσικά ούτε καν αναφορά σ’ αυτά πόσο μάλλον σχέδιο.
6. Η μεγάλη όμως απογοήτευση που μου άφησε μια πικρή αίσθηση ήταν ο κ. Τσίπρας που αποδέχεται με αυταρέσκεια τις κολακείες των κολαούζων και των παρατρεχάμενων. Στην ομιλία του αναφέρθηκε πάλι στο στόχο να αλλάξει όλη την Ευρώπη, εξαιρετικά ανεύθυνα τίναξε στον αέρα το Σύνταγμα, καταργώντας κάθε έννοια διάκρισης εξουσιών, βάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης πάνω και από τη δικαιοσύνη και πάνω στην ουσία και από το ίδιο το Σύνταγμα, διαβάζοντας ένα κείμενο που του είχε γράψει κάποιος με γνωστικά ελλείμματα πολιτικής θεωρίας αλλά και οικονομικών (αφού π.χ. ο ενιαίος ΦΠΑ που διεκδικεί η κυβέρνηση, δεν μπορεί να έχει το βασικό αναδιανεμητικό ρόλο στην οικονομία και στη κοινωνική πολιτική της).
7. Στο τέλος της εκδήλωσης, αφού δήλωσα την ιδιότητά μου ως προέδρου της “κοινωνίας αξιών”, ρώτησα ευγενικά τον κ. Παππά σε μία συνάντησή μας στο περιθώριο!
“εάν ήσασταν επενδυτής/επιχειρηματίας τι θα αποφασίζατε μετά από όσα ακούσατε σε αυτό το Συνέδριο; Να επενδύσετε στη χώρα ή όχι”;
Περιττεύει να σας πω, ότι δεν περίμενα τόση αλαζονεία από ένα νέο σε ηλικία πολιτικό με καλή και διεθνή παιδεία. Με κοίταξε υποτιμητικά και μου απάντησε απότομα!
Φεύγω γιατί φεύγει ο πρωθυπουργός!!
Η γνωστή αλαζονεία των “κολαούζων”. που υπάρχει σε όλο το φάσμα της παλαιοκομματικής εξουσίας και που μας προσβάλλει ως δημοκράτες πολίτες αυτής της χώρας !!!
