Του Στέλιου Φενέκου*
Με έκπληξη ακούσαμε τη κ. Βαλαβάνη να εκμυστηρεύεται την μύχια επιθυμία της να μπορεί να κυβερνήσει ακόμη και μία “μαγείρισσα”.
Σε μία δημοκρατία, κανείς μας δεν θα διαφωνούσε να κυβερνήσει ο οιοσδήποτε πολίτης, αρκεί να μπορούσε να το κάνει. Δυστυχώς όμως οι πιθανότητες να κυβερνήσει καλά μία απλή μαγείρισσα είναι ελάχιστες. Με τις σημερινές απαιτήσεις, απαιτούνται πολλές και ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες, που ακόμη και να το ήθελε δεν θα πρόφταινε να τα αποκτήσει η συμπαθής μαγείρισσα, χωρίς να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα και εις βάρος της κοινωνίας.
Αγαπητοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατία σημαίνει να δίνεις σε όλους την ευκαιρία να αναλάβουν ευθύνες, εφόσον βέβαια έχουν τις ικανότητες να τις φέρουν σε πέρας.
Αλλιώς είναι Αναξιοκρατία. Απαιτεί μάλιστα να υπάρχει αυτογνωσία σε αυτούς που αναλαμβάνουν δημόσιες ευθύνες, ώστε εάν δεν έχουν ικανότητες να ανταποκριθούν, να μην τις αναλαμβάνουν, γιατί απ’ την απόδοσή τους εξαρτώνται οι ζωές άλλων ανθρώπων.
Καταλήγοντας, είμαστε σίγουροι, ότι η κ. Βαλαβάνη δεν θα ονειρευόταν να φάει φαγητό από τα χέρια κάποιου, που δεν έχει ιδέα από μαγειρική.
Επίσης κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αμφισβήτησαν την επάρκεια όσων έχουν πτυχία από Πανεπιστήμια διεθνούς κύρους για να αναλάβουν δημόσιες ευθύνες, απαξιώνοντας τα πτυχία. Όπως λένε, αυτοί φταίνε που μας έφεραν εδώ. Η άποψή αυτή μας οδηγεί σε ιδεολογικό Μεσαίωνα, όπου η γνώση δαιμονοποιείται και καίγονται στη πυρά όσοι αναζητούν την μόρφωση και την επιστήμη.
Ας προσπαθήσουμε να κατηγοριοποιήσουμε τους δημόσιους λειτουργούς με βάση τη θεωρητική και εργασιακή επάρκεια, για τα έργα που πρέπει να είναι αποτελεσματικοί.
1. Θεωρητικά καταρτισμένοι αλλά ερασιτέχνες: Είναι καταρτισμένοι θεωρητικά για ένα έργο, αλλά είναι ερασιτέχνες γιατί ποτέ δεν το εξάσκησαν. Στη κατηγορία αυτή μπορεί να ενταχθούν ακόμη και πανεπιστημιακοί καθηγητές, στη περίπτωση που δεν έχουν εφαρμόσει αποτελεσματικά στη πράξη όσα θεωρητικά γνωρίζουν. Έχουν όμως τη δυνατότητα, να καλύψουν γρήγορα τις ιδιαίτερες πρακτικές απαιτήσεις του αντικειμένου που γνωρίζουν θεωρητικά και να γίνουν αποτελεσματικοί. Στη κατηγορία αυτή είναι πολλοί “γόνοι” με σημαντικά πτυχία και χωρίς καμία εργασιακή εμπειρία, που καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις χωρίς όμως να έχουν τις απαιτούμενες ικανότητες, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν εις βάρος όλων μας.
2. Αυτοί που έχουν εργασιακή εμπειρία, χωρίς θεωρητική κατάρτιση: Λόγω της εμπειρίας τους όμως, εάν το επιδιώξουν, μπορούν να καλύψουν σημαντικό έδαφος και σε θεωρητικό επίπεδο. Μάλιστα επικρατεί η άποψη ότι οι καλύτερες και αποτελεσματικότερες μεταπτυχιακές σπουδές γίνονται όταν ο σπουδαστής έχει αποκτήσει ήδη κάποια σημαντική εργασιακή εμπειρία στο τομέα ενδιαφέροντός του.
3. Ολοκληρωμένοι Επαγγελματίες με θεωρητική & πρακτική γνώση: Θεωρητικοί που έχουν και εργασιακή εμπειρία και εφαρμοσμένη γνώση των απαιτήσεων του έργου τους και είναι οι άριστοι επαγγελματίες.
4. Ανεπάγγελτοι Ερασιτέχνες: Στο πεδίο της πολιτικής είναι κυρίως αυτοί που γαλουχήθηκαν στα κομματικά σαλόνια και οι αιώνιοι συνδικαλιστές, που κατέλαβαν δημόσια αξιώματα χωρίς διοικητική ικανότητα και γνώση, ούτε καν του τομέα ευθύνης τους. Εκμεταλλεύονται τις πελατειακές σχέσεις και “ευδοκιμούν” σε όλα τα κόμματα. Σήμερα, όπως και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη αναλάβει δημόσια αξιώματα και όπως είναι αναμενόμενο, δαιμονοποιούν εύκολα και αβασάνιστα όσους κοπίασαν για να εξοπλισθούν με τις απαραίτητες γνώσεις για να γίνουν καλοί επαγγελματίες.
Συμπέρασμα: Οι γνώσεις από τα αποδειγμένα έγκυρα πτυχία, όταν συνδυάζονται και με αποδεδειγμένα καλή εργασιακή εμπειρία, συνιστούν τα βέλτιστα επαγγελματικά προσόντα που πρέπει να έχει όποιος διεκδικεί για τον εαυτό του και του ανατίθενται, δημόσια λειτουργήματα.
Δυστυχώς ο μεγαλύτερος αντίπαλος της αλήθειας είναι οι προκαταλήψεις, από τις οποίες κινδυνεύουμε πολύ σήμερα .
