Οι «λακέδες» του ιμπεριαλισμού Τζίμης Πανούσης και Γιάννης Αγγελάκας, εμφανώς εγκάθετοι του ΣΥΡΙΖΑ, επιτίθενται μουσικά στο ΚΚΕ :
Αριστεριτζήδες πυροσβέστες
εργατοπατέρες του λαού
λοβοτομημένες μαριονέτες
του υπαρκτού του σουρεαλισμού
Απ’ του Άρη τα ένδοξα τα χρόνια
στους χιλιαστές του Περισσού
με τις ξύλινες καταγγελίες
του κοινοβουλίου η μαϊμού
Με τις κρατικές επιδοτήσεις
τους μισθούς ντροπής των βουλευτών
πλάι-πλάι μαζί με χρυσαυγίτες
ορντινάντσα των καπιταλιστών
Απ’ της Βάρκιζας την κωλοτούμπα
που έδωσε τα όπλα στα σκυλιά
οι σφραγιδοκράτες νταβατζήδες
κοροϊδεύουνε την εργατιά
Το τιμημένο κόμμα όμως αντεπιτίθεται. Πιστό στις παραδόσεις του ξαναβγαίνει στο αντάρτικο, εννοείται εντός των χρηματοδοτημένων από το αστικό καθεστώς πλαισίων, ξεκινώντας πρωτοπόρο την αντίσταση στον Ευρω-ΣΥΡΙΖΑ.
Καταθέτει πρόταση νόμου για άμεση κατάργηση του Μνημονίου με στόχο να τον πλαγιοκοπήσει πολιτικά ασκώντας πίεση στους βουλευτές του, ιδίως στην Αριστερή Πλατφόρμα.
Καταγγέλλει σαν διαφημιστική απάτη την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν σθεναρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Οργανώνει συλλαλητήριο σήμερα στο Σύνταγμα κατά της νέας συμφωνίας-μνημόνιο.
Και τρολάρει τον Τσίπρα.
Κατά την προεκλογική περίοδο, με τον ΣΥΡΙΖΑ να προδιαγράφεται νικητής όπερ και εγένετο, πολλοί συντηρητικοί σχολιαστές ανησυχούσαν για τυχόν μετεκλογική του σύμπραξη με το ΚΚΕ προς σχηματισμό κυβέρνησης.
Εμφανώς δεν είχαν την παραμικρή αντίληψη για τις πραγματικότητες των όμορων όσο και εχθρικών χώρων. Το ΚΚΕ μισεί βαθύτατα τους ΣΥΡΙΖΑίους, και οι «επιθέσεις φιλίας» που προσπάθησε να εξαπολύσει ο Τσίπρας, στην πραγματικότητα για να του αποσπάσει ψήφους, δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν ποτέ τύχη.
Υπάρχει και μια ιστορική, πολιτική διάσταση στην ταχύτατη κινητοποίηση του ΚΚΕ. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ, το αντίστοιχο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, έγινε κυβέρνηση και με την αφανή εκλογική του ενίσχυση από το ΚΚΕ, ενώ κατόπιν το ΚΚΕ του ασκούσε ήπια αντιπολίτευση. Αυτή η στάση ιδίως στους κύκλους της Νεολαίας του (ΚΝΕ) άρχισε τότε να κατηγορείται σαν οπορτουνιστική. Μετά δε το 1985 η ΚΝΕ άρχισε να σχηματίζει «μέτωπα» σε μαζικούς χώρους, μια πάγια πρακτική των κομμουνιστών, για αντίδραση στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ. Από αυτά τα μέτωπα και τη νεολαία προέκυψαν κυρίως οι διαφωνούντες το 1989-91 με την επίσημη κομματική «γραμμή» και επήλθε η διάσπαση. Τυχόν παρόμοια εσωκομματικά φαινόμενα διαβλέπω ότι προσπαθεί να προλάβει το ΚΚΕ, και φυσικά έχει λαβή τις συνεχιζόμενες κυβιστήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πιο απλή όσο και περιεκτική προσέγγιση της σχέσης ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινή γνώση ότι ο χειρότερος πόλεμος είναι ο εμφύλιος. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από την ίδια μήτρα, το μετακατοχικό ΚΚΕ. Σχηματοποιήθηκαν ως κομματικοί χώροι από τις δυο διασπάσεις, πρώτα το 1968-69 και κατόπιν του 1989-91.
Το ΚΚΕ ήταν το «Γραφείο Εξωτερικού» που μεταπολιτευτικά επεδίωξε λυσσαλέα και κατάφερε να πάρει τον τίτλο από το «Γραφείο Εσωτερικού». Το υπόλειμμα αυτού που έμεινε μετά τη διάσπασή του το 1991 είναι το σημερινό ΚΚΕ. Η πολιτική ταυτότητα του ΚΚΕ είναι η πολιτική ταυτότητα της εκάστοτε επικρατούσας ομάδας-φράξιας. Δεν είναι κρυφό. Κινούμενο όχημα είναι.
Το μόνο που μένει διαχρονικά σταθερό είναι το λογότυπο γιατί έχει υψηλή αναγνωρισιμότητα (ειδικά στις ηλικίες 70+). Όποιος κατέχει τα δικαιώματα στη μάρκα «ΚΚΕ», έχει το πλειοψηφικό πακέτο στις «Κομμουνισμός», «Κίνημα», «Κυβερνητικός συνομιλητής», «Χρηματοδοτούμενη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση», «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ», «Εορτασμός Πολυτεχνείου»(πολυμετοχικό σχήμα), «Διαδηλώσεις-Συγκεντρώσεις»(τελευταία το μερίδιο εμφανίζεται σχετικά ανεβασμένο), «Κουπόνια Ενίσχυσης (τελευταία το μερίδιο εμφανίζεται πεσμένο). Παλιότερα είχαν αξία και τα πλειοψηφικά πακέτα που κατείχε σε αστικές εταιρείες όπως «Τυποεκδοτική» και «902», αλλά την έχασαν λόγω του κακού καπιταλισμού ή της ανικανότητάς των αντικαπιταλιστών να είναι καλοί καπιταλιστές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κομματικός όχι εκλογικός χώρος, πριν την είσοδο των «πασοκογενών» αλλά ως επί το πλείστον και σήμερα, είναι το άθροισμα α) των υπολειμμάτων της «αριστερής πτέρυγας» του παλιού, μεταπολιτευτικού «ΚΚΕ Εσωτερικού» (η «δεξιά» είναι ο Κουβέλης) β) πάσης φύσεως αριστεριστών τους οποίους ενέταξε ο Αλαβάνος και γ) κυρίως των δυνάμεων που αποχώρησαν το 1989-91 από το ΚΚΕ, η Αριστερή Πλατφόρμα είναι φράξια καθαρά προερχόμενη από αυτό.
Τον Σεπτέμβριο του 1989 είχαν αποχωρήσει από το ΚΚΕ η σημερινή αν. υπ. Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη (τότε μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ), διαφωνώντας με τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη και ο σημερινός υπ. Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (τότε μέλος της ΚΕ).
Το 1991 ο σημερινός υπεύθυνος Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης βρέθηκε απέναντι στην Αλέκα Παπαρήγα να διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος και έχασε για δυο ψήφους (54-52). Η χαμένη πλευρά, σχεδόν το μισό στελεχιακό δυναμικό, το 1991-92 μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, πήγε στο Συνασπισμό.
Το διαζύγιο ήταν ταραχώδες. Και αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το απύθμενο μίσος έλκει την καταγωγή στον χωρισμό της περιουσίας. Ναι, αυτοί οι «επαναστάτες», δεν ήταν ανεπηρέαστοι από το αστικό οικογενειακό δίκαιο.
Τι είχε συμβεί; Το ΚΚΕ κατείχε περιουσία. Κτίρια, εταιρείες και ταμείο. Κτίρια όπως π.χ. εκείνο στην Οδό Φερρών, όπου στεγαζόταν η νεολαία. Εταιρείες, όπως εκδοτικές και διαφημιστικές, εκτός από τον «Ριζοσπάστη». Ταμείο από κουπόνια, εισφορές και επιχορηγήσεις.
Όλα τα περιουσιακά στοιχεία, επειδή το ΚΚΕ δεν ήταν νομικά δυνατόν να εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης τους, ήταν γραμμένα στο όνομα ατόμων, εμπίστων στελεχών, φερόμενα ως προσωπικές, ιδιωτικές ιδιοκτησίες. Αυτοί που έφυγαν, είναι σημερινοί ΣΥΡΙΖΑίοι, τα πήραν μαζί τους σαν να ήταν δικά τους!
Από ‘κει πηγάζει το μένος.
Γι’ αυτό η Αλέκα Παπαρήγα όταν στις 27 Απριλίου 2012 την ρώτησαν κατά τη διάρκεια διακαναλικής συνέντευξης, ενόψει των εκλογών Μαΐου, αν θα συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε προτείνει από τότε ο Τσίπρας, απάντησε με στόμφο : «δεν μας έβαλαν στο χέρι το ’90-’92 που ήταν δραματική η κατάσταση μέσα στο κόμμα, θα μας βάλουν τώρα;»
Ίσως, εν κατακλείδι, την κατάσταση, ιστορικά, στην Αριστερά να περιγράφει το γνωστό ανέκδοτο που λέει ότι όταν οι αριστεροί γίνονται τρεις, οι δυο κάνουν φράξια και διαγράφουν τον τρίτο.
Εγώ, πάλι, τελευταία προτιμώ την εκδοχή του σημερινού Υπουργού Δημόσιας Αταξίας, Γιάννη Πανούση, που δηλώνει με οικογενειακές καταβολές αριστερός, ο οποίος είπε, αν θυμάμαι καλά μετά το ξύλο που έφαγε από κουκουλοφόρους :
«Αν κάποιος σας πει ότι ανήκει στην Αριστερά, ρωτήστε τον, Αριστερά μπαίνοντας ή βγαίνοντας;»
Προφήτης
