Του Άγη Βερούτη
Φοβούμαι ότι οι άνθρωποι που κλήθηκαν να μας βγάλουν από την δεινή μας κατάσταση, χρησιμοποιούν την ευκαιρία αυτή που τους έδωσε ο Λαός για να λύσουν τα ψυχολογικά τους.
Αντί να πάνε σε ένα ψυχολόγο βγάζουν τα προσωπικά και ταξικά τους κόμπλεξ προς ολόκληρη την ευρώπη και προς τον Ελληνικό Λαό. Έχουν ακόμη και το θράσσος να λένε σε δημοσιογράφους να προσέχουν τί λένε, λες και η ελευθερία του Λόγου είναι παροχή που μας δίνουν εκείνοι και όχι πρωταρχικό δικαίωμα της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς οι δρομολογήσεις τους δεν έχουν οδηγήσει πουθενά μέχρι τώρα, ούτε δείχνει να έχουν προοπτική, καμιά πέρα από την επιστροφή σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Πέραν του παγώματος της αγοράς, της ελεύθερης πτώσης των εισπράξεων στον ιδιωτικό τομέα, την στάση πληρωμών από το κράτος προς τους ιδιώτες και τους προμηθευτές ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, και την παντελή απουσία σχεδίου εξόδου από την κρίση.
Φαίνεται ως εκείνο που θεωρούσαν σχέδιο να ήταν η χρήση των 11 δις από το ΤΧΣ και η έκδοση 15 δις μέσω του ELA. Αυτό δεν τους κάθησε, οπότε είπαν να μαζέψουν 5,5 δις από την αγορά πουλώντας 100 δόσεις σε ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα για να περάσουν τη μέρα.
Βάλανε μπροστά τις μηχανές για να συνταξιοδοτήσουν 50.000 πενηντάρηδες, και να προσλάβουν χωρίς ΑΣΕΠ άλλους 55.000 στο Δημόσιο. Λες και τα χρήματα που δίνει ο ιδιωτικός τομέας στο Δημόσιο με αίμα και ιδρώτα, με μόχθο και πόνο, με ένα κουμπί μεγαλώνουν και φτουραίνουν.
Πόσο αλαζόνας μπορεί να είναι κάποιος που τρέφεται από την αναδιανομή των φόρων της παραγωγικής οικονομίας (της μόνης που παράγει πλούτο) για να εκβιάζει περαίωση αλλιώς θα αμολήσει τα σκυλιά της αποκάλυψης ενάντιά της.
Εναντίον της μισοπεθαμένης, αποστραγγιγμένης, φτωχής πόρνης που λέγεται ιδιωτική οικονομία στην Ελλάδα της κρίσης;
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι αυτοί είναι άνθρωποι που σε όλη την ζωή τους υπήρξαν αποδέκτες μισθού από το κράτος. Αποδέκτες προϊόντος αναδιανομής.
Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να πρέπει να φτιάξεις και να πουλήσεις για να ζήσεις, μετά να εισπράξεις, και τέλος να αντιμετωπίσεις ολόκληρο το κράτος να σε αντιπαλεύει, και στο τέλος να σε απαξιώνουν και να σε θεωρούν και απατεώνα γιατί δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος.
Οι άνθρωποι αυτοί φοβούμαι θα είναι υπεύθυνοι για μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Μόνο που δεν θα είναι μακρινή θύμιση των προπάππων μας, αλλά καθημερινότητα για εμάς και τα παιδιά μας για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Φευ…
