Τρία 24ωρα χωρίζουν την ημέρα που ο M. Draghi και το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΕΚΤ θα κληθούν να πάρουν απόφαση για το πώς και πότε θα αρχίσει το πρόγραμμα αγοράς κρατικών και εταιρικών ομολόγων, από την ημέρα που ανοίγουν οι κάλπες στην Αθήνα.
Παρ΄ ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr, το Εκτελεστικό Συμβούλιο να μεταθέσει την ημέρα απόφασης για τις 5 Μαρτίου – όταν θα συνεδριάσει στη Λευκωσία – εν τούτοις, λόγω των προσδοκιών που έχουν δημιουργηθεί στις αγορές, αναμένεται ότι σε κάθε περίπτωση στις 22 Ιανουαρίου, θα αφεθεί να φανούν οι πραγματικές προθέσεις της ΕΚΤ για το πώς θα διαχειρισθεί το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης και του αποπληθωρισμού στον οποίο έχει βυθιστεί η Ευρωζώνη.
Και το ερώτημα είναι αν τρείς ημέρες πριν από τις εκλογές στην Ελλάδα ο πρόεδρος της ΕΚΤ θα εντάξει και τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στην επιχείρηση… σωτηρίας ή όχι.
Όπως έχει επισημάνει και πρόσφατα το «Κεφάλαιο» η κανονική συμμετοχή των ελληνικών κρατικών ομολόγων στο πακέτο αγορών της ΕΚΤ περιορίζεται στο 2,8%. Με άλλα λόγια, αν όπως ακούγεται το πακέτο της ΕΚΤ είναι 400 δισ. ευρώ τότε στην Ελλάδα αναλογούν αγορές μόλις 11,2 δισ. ευρώ.
Στην περίπτωση βέβαια που η ΕΚΤ συμπεριλάβει και τα ελληνικά ομόλογα το θετικό δεν είναι το μέγεθος των αγοράς, αλλά η «ψήφος εμπιστοσύνης» στο αξιόχρεο των ελληνικών ομολόγων οπότε η άμεση συνέπεια θα είναι η κατακόρυφη άνοδος των τιμών και η αντίστοιχη πτώση των αποδόσεων που σήμερα είναι στο βαθύ κόκκινο…
Αλλά και ως μέγεθος δεν είναι μικρό αν σκεφτεί κανείς ότι στην αγορά ομολόγων κυκλοφορούν όλα κι όλα περί τα 15 – 16 δισ. ευρώ μόνο σε ομόλογα.
Τι θα συμβεί όμως αν η ΕΚΤ αφήσει προσωρινά εκτός ή αν θέσει όρους και προϋποθέσεις για την αγορά ελληνικών ομολόγων;
Την τελευταία φορά η σχετική παρέμβαση φόρτωσε με αρκετά δισ. ευρώ το χαρτοφυλάκιο της ΕΚΤ και φέτος μόνο λήγουν και αποπληρώνονται περί τα 8 δισ. ευρώ από εκείνα.
Μπορεί η ΕΚΤ να κάνει «αποχή» και να κρατήσει τα ελληνικά ομόλογα εκτός του πακέτου αγορών της είτε αποφασίσει στις 22 Ιανουαρίου είτε στις 5 Μαρτίου; Και βέβαια μπορεί, καθώς προϋπόθεση της αγοράς – ιδιαίτερα κάτω από την πίεση της Bundesbank και άλλων κεντρικών τραπεζών οι οποίες είναι αντίθετες με την αγορά αυτή – είναι ότι οι τίτλοι θα πρέπει να έχουν διασφαλίσει το αξιόχρεο.
Και για την Ελλάδα αυτό είναι ακόμα το μεγάλο ζητούμενο.
Μία πιθανή προϋπόθεση θα μπορούσε να είναι το αν η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης και έτσι να διασφαλίζεται το αξιόχρεο. Αυτό όμως είναι επίσης ζητούμενο καθώς η παράταση του προγράμματος είναι μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου.
Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η θετική Έκθεση για το χρέος όπως είχε γίνει – με πολιτικούς όρους λόγω Ευρωεκλογών – την περασμένη άνοιξη. Αλλά και αυτό είναι ζητούμενο.
Σε κάθε περίπτωση το ενδεχόμενο να γίνει διάκριση ανάμεσα στους τίτλους που θα αγοράσει η ΕΚΤ όταν και όπως ξεκινήσει το περιβόητο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» μένει να κριθεί μέσα σε συνθήκες όπου το μέλλον της Ελλάδας μέσα στην Ευρωζώνη έχει και πάλι τεθεί επί τάπητος.
Βέβαια δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι το φθινόπωρο, στο εφιαλτικό 48ωρο του παρ΄ ολίγον κράχ στην ελληνικά αγορά μετοχών και ομολόγων, η ΕΚΤ αντέδρασε ενάντια στην αγορά, αυξάνοντας την αξία των ομολόγων με την οποία τα αποδεχόταν σαν εγγυήσεις από τις τράπεζες για να τους παράσχει ρευστότητα.
Της «κόστισε» κάπου 7 δισ. ευρώ η κίνηση αυτή τότε…
Κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί ακόμα να στοιχηματίσει για το πώς θα «ψηφίσει» ο M. Draghi στις ελληνικές εκλογές.
Πιθανώς ούτε και ο ίδιος ακόμα…
