Του Γιώργου Κράλογλου
Μπορεί (προσωρινά βέβαια) να κουκουλωθούν από τις αλυσιδωτές εξελίξεις του 2015-2016 οι πολιτικές ευθύνες για τις (συγκεκριμένες) πρόωρες εκλογές αλλά η ιστορία τις κατέγραψε. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου καταφεύγοντας στις τακτικές της μεταπολιτευτικής φαυλότητας διευκόλυνε τον ΣΥΡΙΖΑ να την ρίξει με «όπλο» τον θεσμό του Προέδρου που κανείς δεν τόλμησε να ενεργοποιήσει μέχρι σήμερα. Η (συγκυριακή) σύμπραξη ΑΝΕΛ-ΔΗΜΑΡ και Χρυσαυγιτών είναι άνευ σημασίας όπως και οι ίδιοι.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου βεβαίως και δεν έπεσε όπως επιδιώκει εκ των υστέρων να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα μπαγιάτικα καρβέλια κουτόχορτου για χαχόλους.
Αλλά η κυβέρνηση είναι που άφησε να σχηματοποιηθεί το περιβάλλον για να την ρίξουν επιτρέποντας (με λάθη και τραγικές παραλείψεις) την δημιουργία συνθηκών της (μοναδικής στην ελληνική ιστορία) υποβάθμισης της Βουλής και της πολιτικής ζωής του τόπου. Αποτέλεσμα βέβαια είναι να θεωρεί το 40% φυσιολογικά… όλα όσα έγιναν επειδή έτσι βολεύεται περιμένοντας τα πάντα από το κράτος.
Φυσιολογικό και το ότι καραγκιόζηδες και φτηνοί διασκεδαστές λαϊκής αγοράς και πανηγυριών μετατράπηκαν σε «ρυθμιστές» της πολιτικής ζωής γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου στάθηκε ανίκανη να «στριμώξει» την αντιπολίτευση και να την οδηγήσει να αναλάβει τις πραγματικές της ευθύνες εντός και εκτός Βουλής.
Φυσιολογικό και το ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έγινε τζόγος για παπατζήδες και το όνομα του υποψήφιου ευτελίσθηκε στον βωμό μικροπολιτικών συμφερόντων ατόμων και παρατάξεων που να ευχόμαστε να μην ξαναδούμε στην Βουλή τα επόμενα χρόνια.
Αυτά βαρύνουν την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου γιατί γνώριζε πολύ καλά τι μας περίμενε όλους όταν άφηνε να διακρίνονται ακόμη και χαρακτηριστικά πρωθυπουργικής δικτατορίας.
Τι άλλο ήταν η εμμονή Σαμαρά να αποφεύγει την Βουλή και ιδίως την πραγματική πρόκληση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για εθνική συνεννόηση;
Αυτά δεν γίνονται με πλάγιο τρόπο ούτε με προσκλήσεις της μορφής ελάτε να με βρείτε για να τα βρούμε…
Όταν, ως κυβέρνηση, «χάσκεις» με μια οικονομία χωρίς όραμα αλλά και (θεωρητικό έστω) σχέδιο προκοπής μετά την κρίση δεν σε σώζουν τα ψευδή στοιχεία για μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη.
Συνεπώς δεν έχεις το δικαίωμα συμπεριφοράς πρωθυπουργού – σωτήρα που αποφεύγει την καθημερινή κριτική στην Βουλή και την αφήνει να μετατρέπεται σε θέατρο σκιών.
Ο κ. Σαμαράς βρήκε ένα δικό του τρόπο να το βάλει στα πόδια ίσως φοβούμενος να πέσει στις πολιτικές χοντράδες Κ. Καραμανλή που ψιθυρίζοντας την επερχόμενη κρίση έβαζε από τα παράθυρα στο κράτος όποιον έβρισκε μπροστά του.
Αλλά και ο κ. Βενιζέλος (συνεργάσθηκε με τον κ. Σαμαρά στη μεθόδευση της εγκατάλειψης των κυβερνητικών ευθυνών) ίσως γιατί δεν μπορούσε να σηκώσει άλλο το πολιτικό βάρος της στήριξης από το ΠΑΣΟΚ μιας κυβέρνησης Ν.Δ. με κεντρικό στόχο την αποφυγή του πολιτικού κόστους.
Όταν, ως κυβέρνηση, δεν τολμάς να κάνεις αποκρατικοποίηση γιατί σου το απαγορεύει το κόμμα και ο πελατειακός στρατός κατοχής και πλασάρεις στους δανειστές (θεωρώντας τους ίσως κουτόφραγκους) το κλείσιμο της ΕΡΤ και του Οργανισμού αποξήρανσης της Κωπαΐδας για μεταρρύθμιση είναι σαν να φωνάζεις ρίχτε με να γλιτώσω…
Όταν δεν τολμάς να αφανίσεις την γραφειοκρατία και πλασάρεις ως μεταρρύθμιση κάποια πολυνομοσχέδια μεταβολών στις αδειοδοτήσεις επιχειρήσεων που για να εφαρμοστούν (με τα ελληνικά κρατικίστικα δεδομένα) χρειάζονται εκατό και πλέον αποφάσεις και πέντε κυβερνήσεις να συμφωνήσουν είναι σαν να εκλιπαρείς την πτώση σου…
Όταν δεν αξιοποιείς την κρατική περιουσία ως ισοδύναμα μέτρα προκειμένου να απαλλάξεις μισθωτούς και συνταξιούχους από τις μειώσεις επειδή είσαι «αιχμάλωτος» σε κρατικοδίαιτους και κομματικοποιημένους εργατοπατέρες δεν κάνεις την μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία αλλά εκλιπαρείς να σε ρίξουν για να σωθείς…
Όταν, το καλοκαίρι, αγνοείς τα μηνύματα (ιδίως του ΔΝΤ) ότι το 2015 και 2016 θα πάρεις λεφτά μόνο με μεταρρυθμίσεις και μετά από δύο μήνες βγαίνεις και σκίζεις μνημόνια είναι σαν να έχεις αποφασίσει την αυτοκτονία σου και ψάχνεις να βρεις τον τρόπο…
Όταν είσαι υποχρεωμένος και προς τους φορολογούμενους να νοικοκυρέψεις το κράτος, να απασχολήσεις 1.500.000 ανέργους και να ανακόψεις την μετανάστευση, αλλά εσύ απαντάς με φόρους προβάλλοντας ως μεταρρύθμιση τον εκσυγχρονισμό (εφαρμόζεται εδώ και 30 χρόνια στη Ε.Ε.) του εισπρακτικού συστήματος για την διασφάλιση της υπερφορολόγησής σου… είναι σαν να προσδιορίζεις την ημερομηνία θανάτου σου…
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου «παρέσυρε» τον ΣΥΡΙΖΑ να την ρίξει ίσως με την σκέψη ότι θα την ξανακαλέσουν (ως μοναδική ικανή) να ξανασώσει… την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε βέβαια στην «παγίδα» να ρίξει την κυβέρνηση και να την «απαλλάξει». Μένει τώρα να το δικαιολογήσει ιστορικά ( ως πιθανή κυβέρνηση ) αποδεικνύοντας (στην πράξη και όχι στα λόγια) τα λάθη Ν.Δ –ΠΑΣΟΚ. Οπότε έτσι θα κλείσει (στην δική του θητεία) και ο κύκλος των εν αναμονή σωτήρων της μεταπολίτευσης.
