Του Θανάση Κ.
Τα μάθατε τα νέα;
Η «ναυαρχίδα» των ΣΥΡΙΖΑικων συκοφαντιών, βγήκε προχθές με πρωτοσέλιδο τίτλο – και αντίστοιχο δημοσίευμα – τι νομίζετε;
Ότι: «Αδίκως στοχοποίησαν τον Σταύρου Παπασταύρου»!
Μα τω Θεώ! Έτσι ακριβώς…
Αναγκάστηκαν να το παραδεχθούν δημόσια πια.
Διότι είχαν καταδικαστεί πρωτοδίκως και εκκρεμεί η υπόθεση στο εφετείο.
(Και βεβαίως, για την πρωτόδικη καταδίκη της εφημερίδας δεν μάθατε τίποτε, έτσι;)
Έχουν ήδη καταδικαστεί, λοιπόν, για ένα σωρό συκοφαντίες σε βάρος του Παπασταύρου, πέρα από τη γνωστή υπόθεση που ακόμα εκκρεμεί στα φορολογικά δικαστήρια, όπου έχει καταφύγει ο ίδιος ο Παπασταύρου…
Και παραδέχονται, σήμερα, ότι τα χρήματα των οποίων υπήρξε κάποτε (πριν πολλά χρόνια) νόμιμος διαχειριστής, δεν ήταν δικά του, δεν προέκυψαν από «φοροδιαφυγή», ανήκαν όπως είχε καταθέσει ο ίδιος, σε τρίτο πρόσωπο, και αφορούσαν νόμιμο «καταπίστευμα» του οποίου διαχειριστής ήταν ο Σταύρος Παπασταύρος.
Είχαν φύγει από λογαριασμό του τρίτου προσώπου στο εξωτερικό, από δραστηριότητές του στο εξωτερικό (καμία σχέση με δραστηριότητες εντός Ελλάδος) και είχαν καταλήξει πίσω στο ίδιο λογαριασμό του τρίτου προσώπου, όταν τελείωσε ο λόγος για τον οποίο είχε δημιουργηθεί (στο εξωτερικό) το «καταπίστευμα».
Γι’ αυτή την «υπόθεση» είχε στοχοποιηθεί ο Σταύρος Παπασταύρου!
Ότι ήταν τάχα ο ίδιος «ιδιοκτήτης» λογαριασμού της λίστας Λαγκάρντ…
Ενώ ΔΕΝ ήταν «ιδιοκτήτης» ο ίδιος, ήταν απλώς διαχειριστής, όπως συμβαίνει με χιλιάδες απολύτως νόμιμα «καταπιστεύματα» σε όλο τον κόσμο…
Γι’ αυτή την «υπόθεση» είχε στοχοποιηθεί τότε και η ΝΔ συνολικά.
Και του είχαν φορτώσει κι ένα σωρό άλλα.
Όλα άδικα, όπως παραδέχονται σήμερα…
Και βεβαίως, αυτή η συκοφαντία κατά του Παπασταύρου, έβαζε στο στόχαστρο και τον τότε Πρόεδρο της ΝΔ, τον Αντώνη Σαμαρά…
Γι’ αυτή την άθλια σκευωρία επέβαλαν στον Παπασταύρου πρόστιμο άνω των 3 εκατομμυρίων, το οποίο ο ίδιος δανείστηκε, το κατέβαλε νομίμως και ύστερα αποτάθηκε στη δικαιοσύνη για να το πάρει πίσω.
Με τι «στοιχεία» του επέβαλαν το πρόστιμο;
Με ένα ανώνυμο φαξ!
Δηλαδή αρκεί κάποιος που θέλει το κακό σας, να στείλει ένα ανώνυμο φαξ εναντίον σας, για να τρέχετε και να μη φτάνετε…
Και σήμερα έρχεται η βασική «ντουντούκα» των συκοφαντιών εναντίον του Σταύρου Παπασταύρου, να παραδεχθεί ότι «άδικα τον στοχοποίησαν»!
Σημείωση πρώτη: Τον Παπασταύρου, τον κάλυψε από την αρχή ο Σαμαράς!
Την ώρα που ξεσπούσαν όλοι οι συκοφάντες εναντίον του – πρωτοστατούντος τότε του ίδιου του Τσίπρα – ο Σαμαράς είχε απαντήσει από το βήμα της Βουλής μάλιστα:
–Μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρου!
Αργότερα τον κάλυψε και ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο οποίος είπε στον Τσίπρα στη Βουλή (όταν και πάλι συνέχιζε τον οχετό του κατά του Παπασταύρου):
–Μη βιάζεστε, κ. Τσίπρα! Αφήστε να τελειώσει η υπόθεση που βρίσκεται σήμερα στη δικαιοσύνη (όπου είχε καταφύγει ο ίδιος ο Παπασταύρου). Και τότε ίσως ντρέπεστε για όσα λέτε τώρα…
Και πριν συμπληρωθεί χρόνος από τότε, βγήκε η βασική φυλλάδα που έβριζε τον Παπασταύρου, να παραδεχθεί δημόσια πως τον αδίκησε…
Αυτοί, τουλάχιστον, το παραδέχθηκαν.
Ο Τσίπρας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ακόμα σιωπούν!
Και δύο τελευταίες παρατηρήσεις:
–Ο Παπασταύρου υπήρξε στενός συνεργάτης του Σαμαρά καθ’ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του και κεντρικό στέλεχος στη διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα.
Όπως αναφέρουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά το παρασκήνιο της εποχής εκείνης, είχε πολλές φορές «στριμώξει» για τα καλά τους εκπροσώπους των «δανειστών». Κι είχε βάλει το χεράκι του σε αρκετές νίκες της Ελλάδας τότε και κυρίως σε όλες τις μειώσεις φόρων που είχε επιτύχει η κυβέρνηση Σαμαρά. Την ώρα που οι δανειστές δεν ήθελαν να ακούσουν στην αρχή για μειώσεις φόρων. Και τελικά τις αποδέχθηκαν…
Αυτά βέβαια, δεν τα μάθατε ποτέ! Αλλά οι πραγματικές δύσκολες διαπραγματεύσεις (όχι το τωρινό… «θέατρο») δεν διαφημίζονται…
–Κι ακόμα, ο Παπασταύρου δεν ήταν στέλεχος που «βρισκόταν κοντά» στο Σαμαρά πριν αναλάβει την αρχηγία της ΝΔ.
Τον βρήκε στη «Ρηγίλλης», τον εκτίμησε στην πράξη και τον αξιοποίησε.
Δεν του «κουβαλούσε» μαζί του. Δεν του τον πήγαν «φυτευτό».
Και ο Παπασταύρου αποδείχθηκε άξιος της εμπιστοσύνης που το έδειξε ο τότε αρχηγός της παράταξης και μετέπειτα Πρωθυπουργός…
Γι’ αυτό και ο Σαμαράς τον στήριξε την ώρα που τον «βαρούσαν» όλοι…
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές φαίνονται οι ηγέτες…
Την εποχή που ο Σαμαράς είπε:
–Μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρου, κάποιοι στη ΝΔ «δυσφόρησαν»…
Θα προτιμούσαν να είχε σιωπήσει…
Θα προτιμούσαν να τον είχε αφήσει «βορά στα θηρία» της συκοφαντίας…
Ο Σαμαράς, όμως, δεν έκανε τέτοια.
Εμπιστεύθηκε το συνεργάτη του, επειδή ήξερε την ακεραιότητά του κι επειδή εκτίμησε την αξία του.
Δεν επρόκειτο να τον εγκαταλείψει τη στιγμή που του είχαν επιτεθεί οι πάντες. Και μάλιστα εντελώς «άδικα» όπως παραδέχονται τώρα…
Και ο Κυριάκος τίμησε αυτή την ηγετική παράδοση κι έκανε αντίστοιχα όταν εκλέχθηκε κι εκείνος στην αρχηγία της παράταξης.
Αυτά να τα θυμόμαστε, γιατί την ίδια στιγμή, στην απέναντι πλευρά, «κολλητοί» του Τσίπρα βρέθηκαν να ασχολούνται με… «βοσκοτόπια»!
Και να παίρνουν τεράστιες δανειοδοτήσεις από μη συστημικές τράπεζες – ενώ πριν λίγο δήλωναν… «άνεργοι»! – και να «χτυπάνε» δημόσια έργα και κανάλια εθνικές εμβέλειας…
Αυτούς τους τελευταίους κανείς δεν τους συκοφάντησε.
Σε αυτούς τους τελευταίους κανένα ιλιγγιώδες πρόστιμο δεν επιβλήθηκε.
Ούτε τους χρησιμοποίησε η αντιπολίτευση για να αμαυρώσει το πρόσωπο του Τσίπρα…
Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει το… «ηθικό πλεονέκτημα» των κανιβάλων!
Η ΝΔ πάλι, όχι…
Δεν ξέρουμε καν, αν η υπόθεση με τα «βοσκοτόπια» ή με τις σκανδαλώδεις δανειοδοτήσεις έχει παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη ή που βρίσκεται σήμερα…
Αλλά οι δύο αυτές υποθέσεις δείχνουν και τι θα πει «ηθικό πλεονέκτημα»…
Που δεν διακηρύσσεται! Δεν διαφημίζεται. Αποδεικνύεται στην πράξη…
Και στην περίπτωση Παπασταύρου φάνηκε ότι η παράταξη που στηρίζει τους ανθρώπους της όταν βάλλονται άδικα, μπορεί να περπατά με το κεφάλι ψηλά…
Ενώ στην περίπτωση με τα «βοσκοτόπια», φάνηκε πως το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς είναι ένα «κακόγουστο αστείο».
Χώρια που στην περίπτωση της ενορχηστρωμένης στοχοποίησης του Παπασταύρου, από ολόκληρη της «κυβερνώσα Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και των «κολαούζων» του, φάνηκε πως το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς είναι δυσώδες και βορβορώδες…
Να δούμε μόνο, αν θα έχουν τσίπα να ζητήσουν καμιά συγγνώμη…
Ηθική δεν έχουν.
Να δούμε, αν τους έχει μείνει λίγη τσίπα…
ΥΓ. Από τη στήλη αυτή στήριξα κι εγώ, σε ανύποπτο χρόνο, το Σταύρο Παπασταύρου. Δεν ήταν δύσκολο να βρει κανείς τα στοιχεία και να διαμορφώσει άποψη. Και για την ουσία των «κατηγοριών» σε βάρος του. Και για την προσφορά του ανθρώπου στην πατρίδα…
Καθόλου δύσκολο, για όποιον έχει τη διάθεση να ψάξει και το θάρρος να γράψει δημόσια…
Κάποιοι φίλοι με «έψεξαν» τότε…
–Τι θες και τον στηρίζεις; μου είπαν…
Άσε τουλάχιστον, πρώτα να ξεκαθαρίσει η υπόθεση;
Τώρα φαντάζομαι ότι έχουν πάρει την απάντηση:
Το να υπερασπίζεσαι το δίκιο δεν είναι «πολυτέλεια». Είναι καθήκον!
Και η καλύτερη στιγμή να υπερασπιστείς το δίκιο, είναι όταν γίνεται η αδικία.
Κι όταν αυτός που συκοφαντείται νιώθει απελπιστικά μόνος και πανταχόθεν βαλλόμενος.
Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε στη θέση του. Θα μπορούσατε να είστε εσείς. Θα μπορούσα να είμαι εγώ. Θα μπορούσε να είναι ο φίλος μου, ή και το παιδί μου ακόμα…
Το ότι είναι ένας «άγνωστος» δεν αλλάζει σε τίποτε το «αθήκον». Αντίθετα, το κάνει πιο επιτακτικό. Γιατί τους «κολλητούς» τους, τους υπερασπίζονται όλοι.
Αλλά το να στηρίζεις ένα που δεν είναι «κολλητός» σου, επειδή έχει δίκιο απαιτεί εντελώς διαφορετική αίσθηση καθήκοντος…
Η δική μου ηθική επιβάλλει όποιον αδικείται να τον στηρίζω, τη στιγμή που αδικείται.
Χωρίς αυτή την Ηθική δεν υπάρχει ούτε Ελευθερία ούτε Δημοκρατία ούτε Πατρίδα.
Υπάρχει μόνο μια «ζούγκλα αρπαχτικών» που εύχονται όλοι να… «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»!
Ή επιχαίρουν με τις ταλαιπωρίες όσων αδικούνται γύρω τους.
«Πατρίδα» μου, λοιπόν, είστε όλοι εσείς που δεν με ξέρετε δεν σας ξέρω, αλλά καταλαβαίνετε πολύ καλά πώς να στηρίζουμε κάποιον που αδικείται είναι αδιαπραγμάτευτο καθήκον.
Χωρίς τέτοια αντίληψη «καθήκοντος», δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.
Χωρίς Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει Πατρίδα.
Χωρίς Πατρίδα και Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει Ελευθερία…
Και χωρίς τέτοια αίσθηση «καθήκοντος» δεν υπάρχει τίποτα!
Η καλύτερη στιγμή να σταθείς δίπλα στους «Σταύρους», είναι την ώρα που λιθοβολούνται…
Κι όχι για κείνους. Αλλά για μας τους ίδιους.
Γιατί μόνο μια κοινωνία προσώπων που θεωρούν προσωπική τους υπόθεση να πολεμήσουν το άδικο, μπορεί να είναι αληθινά ελεύθερη, αληθινά ηθική και αληθινά δημοκρατική.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για τρωγλοδύτες της «πρώτης φοράς αριστεράς», για αθεράπευτους καιροσκόπους της κεντροδεξιάς και για παρατρεχάμενους της εκάστοτε εξουσίας.
Το αληθινό «ηθικό πλεονέκτημα» το κερδίζει όποιος υπερασπίζεται τους συκοφαντούμενους!
Όχι όποιος κάνει την «πάπια» στα δύσκολα…
Κι αν όλοι αυτό έκαναν, δεν θα υπήρχαν ούτε συκοφάντες ούτε συκοφαντίες…
