Η πρώτη αναβολή της πρώτης δίκης για το σκάνδαλο της SIEMENS δόθηκε ήδη (για τις 15/12), γιατί το ελληνικό κράτος δεν σκέφτηκε ότι μια δίκη με διεθνές ενδιαφέρον 64 κατηγορούμενους και τουλάχιστον 150 συνηγόρους ήθελε μεγάλη αίθουσα για να διεξαχθεί. Και θα αναβληθεί για πολύ περισσότερο όταν οι γερμανοί κατηγορούμενοι θα ζητήσουν να λάβουν το κατηγορητήριο στα γερμανικά, κάτι που όφειλε να κάνει το υπουργείο δικαιοσύνης, αλλά διαβάζουμε ότι «δεν βρήκε το σχετικό κονδύλι των 90 χιλ. ευρώ» που χρειαζόταν για τη μετάφραση. Τώρα το πώς το ελληνικό κράτος δεν έχει το ίδιο –με 600 χιλ. υπαλλήλους και πάνω από 50 δις δαπάνες στον τακτικό προϋπολογισμό- τη δυνατότητα να κάνει για μια κορυφαία δίκη, μια μετάφραση (που στην πραγματικότητα κοστίζει και πολύ λιγότερο από 90 χιλ ευρώ), είναι ανικανότητα τάξεως αντίστοιχης με το φιάσκο στις εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ. Σε βαθμό γελοιότητας δηλαδή… Ιδίως όταν για την ίδια υπόθεση έχει λαμβάνειν από τη SIEMENS μερικές δεκάδες εκ. ευρώ μέσω της (αισχρής κατά τα άλλα), συμφωνίας που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση.
Δεν είναι όμως η μόνη ανικανότητα σε βαθμό γελοιότητας στην υπόθεση αυτή. Θα θυμίσω ότι η πρώτη δίκη για τη SIEMENS έκανε 9 (εννέα) χρόνια να φτάσει στο ακροατήριο, αφότου οι αμερικανοί (σε μερικούς μήνες) είχαν αποκαλύψει πλήρως την ουσία της υπόθεσης. Θα θυμίσω ότι η ελληνική δικαιοσύνη, ενώ επί χρόνια βοούσε ο τόπος για τις μίζες στον ΟΤΕ, δεν μπόρεσε η ίδια να αποκαλύψει απολύτως τίποτε πριν ανοίξουν την υπόθεση οι αμερικανοί (ούτε έχει καταφέρει σήμερα, μετά από 9 χρόνια, να βρει τους περισσότερους αποδέκτες των μαύρων χρημάτων). Θα θυμίσω ότι επιμελώς απέφυγε επί μήνες να προφυλακίσει τον βασικό πρωταγωνιστή (Χριστοφοράκος), μέχρι να αποφασίσει να φύγει ο ευλογημένος στο εξωτερικό και να απαλλάξει τις ανακριτικές αρχές από το βαρύ αυτό καθήκον… Θα θυμίσω τέλος ότι για την αδελφή σύμβαση που υπεγράφη με τον διαχρονικό εθνικό προμηθευτή, τις ίδιες μέρες, από τους ίδιους υπαλλήλους και το ίδιο πολιτικό σύστημα και ήταν ακόμα μεγαλύτερη σε έκταση, η ελληνική δικαιοσύνη δεν βρήκε τίποτε το επιλήψιμο. Δεν βρήκε, δεν έψαξε θα σας γελάσω…
Το συμπέρασμα; Αν το ελληνικό κράτος αποδεχόταν ανοικτά ότι ήταν (είναι;) βαθειά διεφθαρμένο και -στην προκειμένη περίπτωση- δεν θέλει να ενοχλήσει και τους γερμανούς, χάρη στους οποίους συνεχίζει να πληρώνει τους μισθούς που πληρώνει στους υπαλλήλους του (και άλλους), θα ήταν επί της ουσίας πολύ πιο έντιμο απέναντι στους πολίτες του από την παρωδία διερεύνησης της υπόθεσης. Γιατί για ένα κράτος ο,τιδήποτε είναι καλύτερο από τον αυτό- εξευτελισμό σε βαθμό γελοιότητας…
