Η προχθεσινή έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ “Κίνδυνος Φτώχειας” λέγει εν πολλοίς ότι πάνω από 1 στους 4 Έλληνες (26,1%) ζει με την καθημερινή απειλή της φτώχειας, συχνά αδυνατώντας να ανταπεξέλθει σε βασικά έξοδα όπως ενοίκιο, λογαριασμοί ΔΕΚΟ, θέρμανση σπιτιού, φαγητό με θρεπτικά χαρακτηριστικά, κλπ.
Του Άγη Βερούτη
Μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, επιδόματα κλπ, το ποσοστό που συνεχίζει να βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας πέφτει λίγο παρακάτω (18,6%) σε 1 στους 5 Έλληνες περίπου.
Παρότι ακόμη και η κραταιά Γερμανία έχει πάνω από 20% των πολιτών της πριν τα επιδόματα σε αυτή την κατηγορία, δεν είναι ούτε παρήγορο ούτε καθησυχαστικό ότι βρισκόμαστε ως χώρα ακόμη στη 3η θέση στην Ενωμένη Ευρώπη, κάτω από τη Βουλγαρία και την Ισπανία.
Από την άλλη, καθώς πλέον μετά τα μέτρα ψηφιοποίησης των συναλλαγών η φοροδιαφυγή στη χώρα μας έχει πέσει κάτω από το 16% σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, ανταγωνιζόμενη σε αποφυγή της φοροδιαφυγής οικονομίες όπως εκείνη των ΗΠΑ, ξεκάθαρα δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια συμπίεσης της ελληνικής κοινωνίας πριν αρχίσουν τα λουκέτα τόσο στη βιομηχανία όσο και στις μικρές ως πολύ μικρές επιχειρήσεις.
Μάλιστα, μετά την πρόσφατη αύξηση του βασικού μισθού από την κυβέρνηση “με τα λεφτά των άλλων”, δηλαδή από τα ταμεία κυρίως των μικρών επιχειρήσεων που πληρώνουν βασικούς μισθούς, χωρίς κάποιο αντισταθμιστικό μέτρο όπως π.χ. μείωση των εισφορών, η κερδοφορία όλων αυτών συμπιέζεται και άρα μειώνονται τα διαθέσιμα χρήματα για επανεπένδυση των μικρών επιχειρήσεων, όταν είναι κυρίως αυτές δημιουργούν τις θέσεις εργασίας στην οικονομία.
Οι μικροί υπενθυμίζω ότι ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε δανεισμό, συντηρούν 8 στις 10 θέσεις εργασίας στην παραγωγική οικονομία, και προσφέρουν περί το 57% της προστιθέμενης αξίας της οικονομίας.
Είναι προφανές ότι όποιος επιθυμεί το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων για δικούς του λόγους, ουσιαστικά τροφοδοτεί τόσο την καταστροφή θέσεων εργασίας που ΔΕΝ αντικαθίστανται από νέες θέσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ πιθανόν αυτή η απώλεια θέσεων θα τροφοδοτήσει τη φτώχεια και θα οξύνει το δημογραφικό, καθώς κυρίως νέα ζευγάρια στην αρχή της ζωής τους θα βρεθούν άνεργα, ενώ δεν έχουν ακόμα βρει τον βηματισμό τους οικονομικά, για να μπορέσουν να τεκνοποιήσουν.
Η κοινωνία, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, έχει αρκετά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβλήματα για να ασχοληθεί, όπως την υπερρύθμιση της αγοράς και τις παρενέργειες αυτής, τη συνεχή αύξηση του “cost of doing business” για τους μικρούς. Αυτά την καίνε πραγματικά, παρά να βλέπει τους πολιτικούς να ξεκατινιάζονται ναρκισσιστικά στα πάνελ για ζητήματα που είναι ανύπαρκτα ή αφορούν μόνο το πολιτικό σύστημα.
Από την άλλη η κοινωνία βοά για τα θέματα της καθημερινότητας, από την αύξηση κόστους ζωής, την ασφάλεια, την ανήλικη εγκληματικότητα, την κατακόρυφη αύξηση κόστους της στέγης, την αδυναμία των νέων ζευγαριών να κάνουν οικογένεια, την ανυπαρξία χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα που έχει υποβαθμιστεί σε εισπράκτορα λογαριασμών αντί να προσφέρει πιστώσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Θα πράξει άριστα η Κυβέρνηση, αν ενσκύψει πάνω από τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών που συνεχίζουν άλυτα:
– στην τεχνητή ακρίβεια από την ασύδοτη εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης και των συνεννοήσεων τύπου Καρτέλ από μεγάλους ομίλους και πολυεθνικές,
– στο δυσβάστακτο κόστος λειτουργίας του κράτους που επιμένει να ανεβαίνει παρά την ψηφιοποίηση,
– στο υπέρογκο κόστος των καυσίμων και μεταφορών, διοδίων, ειδικών τελών ταξινόμησης και κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει μέση ηλικία στόλου αυτοκινήτων στα 17 έτη [σαπάκια] και υπερβολικά υψηλό κόστος μεταφορών, συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρώπης,
– στα απαράδεκτα “Τεκμήρια Εργασίας” για τους Ελεύθερους Επαγγελματίες,
– στον υψηλότερο ΦΠΑ (24%) της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι τροχοπέδη της ανάπτυξης της οικονομίας,
– στην ανεξήγητη αύξηση των ενοικίων κατά 50% στην τελευταία πενταετία, λόγω της τεχνητής μείωσης των διαθέσιμων κατοικιών με τις πλατφόρμες και την ακαταλληλότητα των παλαιότερων διαμερισμάτων που δεν έχουν ανακαινιστεί,
– στην ανεξήγητη υποχρεωτικότητα παρεμβολής δύο ομίλων που έχουν εξαγοράσει 16 παρόχους τιμολογίων, ανάμεσα στις επιχειρήσεις και το MyData, και
– στον εξορθολογισμό της συνεχιζόμενης γραφειοκρατίας που εμποδίζει τους πολίτες να ζουν!
Άριστα θα πράξει!
Από την άλλη, η αντιπολίτευση δεν έχει καμία αντιπρόταση ουσίας να συνεισφέρει και γι’ αυτό επιμένει στην τοξικότητα, στις ad-hominem επιθέσεις, τις θεωρίες συνωμοσίας και στις κατασκευασμένες ατασθαλίες. Γι’ αυτό και είναι και θα παραμείνει αντιπολίτευση στο διηνεκές.
Στην πραγματικότητα ο μόνος αντίπαλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ο κακός της εαυτός.
Θα ήταν ομολογουμένως πολύ-πολύ δύσκολο να χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, αλλά όχι ακατόρθωτο. Μόνο εκείνη μπορεί να το καταφέρει, εστιάζοντας στις παραφωνίες μιας παραπαίουσας απαξιωμένης από τον λαό αντιπολίτευσης, αντί στην επίλυση του σταυρόλεξου της καθημερινότητας!
Ο μέσος πολίτης ΔΕΝ ενδιαφέρεται για την ανταλλαγή δηλητηριασμένων αναρτήσεων ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα. Η κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ κατά 50% στις προηγούμενες εκλογές το έδειξε ξεκάθαρα.
Ο μέσος πολίτης χρειάζεται η κυβέρνηση να ασχοληθεί σε βάθος με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ!
Να γκρεμίσει τα εμπόδια στην ευημερία που το ίδιο το κράτος τοποθετεί στη ζωή του πολίτη, και έτσι να αφήσει χώρο για να καταπολεμηθεί η φτώχεια από την ίδια την οικονομία και να ανέβει το εισόδημα των πολιτών.
Οτιδήποτε άλλο θα βλάπτει τη χώρα και το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα απαξιώνεται στα μάτια των καθημερινών πολιτών.
