Τη δεκαετία του 1950 στη μεταπολεμική Βρετανία καταδικάστηκε για υποψίες ομοφυλοφυλίας και υποχρεώθηκε σε φαρμακευτική αγωγή που ισοδυναμούσε με χημικό ευνουχισμό, ο εγκέφαλος της αποκρυπτογράφησης των μυστικών μηνυμάτων των Ναζί, ο οποίος επέτρεψε στις Συμμαχικές Δυνάμεις τη δυνατότητα να κερδίσουν τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του Άγη Βερούτη
Ο Alan Turing με την ευφυΐα και την εφευρετικότητά του, ανακάλυψε τον ψηφιακό υπολογιστή και τη μέθοδο αλγοριθμικού προγραμματισμού.
Αντί να παρασημοφορηθεί και να απολαμβάνει τιμές που αναλογούσαν στην αποφασιστική συνεισφορά του στην έκβαση του Β´ΠΠ, υποχρεώθηκε σε κατ’οίκον περιορισμό και κατανάλωση ψυχοτρόπων φαρμάκων που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.
Το “έγκλημά” του ήταν όχι ότι βίασε κάποια ή κάποιον, ούτε ότι έβλαψε με τις πράξεις του κανέναν (πλην των Ναζί, εχθρών του πολιτισμού.) Το “έγκλημά” του ήταν ότι υπήρχε η υπόνοια πως ήταν ομοφυλόφιλος.
Στην αρχαιότητα το θέμα δεν ήταν καν θέμα. Μετά τον μεσαίωνα όμως, οι άνθρωποι που γεννιούνταν με φυσική ερωτική ροπή προς το ίδιο φύλο είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της κοινωνίας και την απόρριψη των οικείων τους.
Σε προηγούμενες πιο πρόσφατες δεκαετίες, τότε που ακόμη πήγαινα σχολείο, θυμάμαι ψιθύρους στα διαλείμματα ότι ο “τάδε” είναι “π…ς” ή “γυναικωτός” ή “ανώμαλος” ή “τζιβιτσιλού” ή τόσες άλλες υποτιμητικές εκφράσεις για κανονικά παιδιά, που υπόκεινταν την ανικανότητα της κοινωνίας να αναγνωρίσει ότι η ερωτική φύση τους δεν ήταν σαν των περισσότερων.
Εκείνες τις γκρίζες δεκαετίες, όπου ένα μέρος των ανθρώπων αναγκάζονταν να κρατάνε κρυφές τις φυσικές ροπές τους και να προσποιούνται ότι είναι κάποιος άλλος παρά ο εαυτός τους, ευτυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Στην αυγή της τρίτης χιλιετίας μετά Χριστόν, οι κοινωνίες όλων των ανεπτυγμένων χωρών αναγνωρίζουν ότι η φυσική ροπή κάποιων ανθρώπων προς το ίδιο φύλο δεν μπορεί να αλλάξει επειδή οι περισσότεροι από εμάς ελκόμαστε από το έτερο φύλο, ούτε αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να έχουν λιγότερα ανθρώπινα δικαιώματα από τους υπόλοιπους.
Σε κάποιο βαθμό πολλά από τα θέματα αυτά έλυσε το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο όμως είναι διαφορετικό ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο νόμος θέματα περιουσιακά, κληρονομιών, συντάξεων, και υιοθεσία του φυσικού τέκνου ενός από τους δυο σε ένα ομόφυλο ζευγάρι.
Χώρες όπως το Ιράν και το Σουδάν μπορεί να μην έχουν ακόμη επαρκώς ώριμες κοινωνίες για να δεχθούν ίσα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους πολίτες τους. Σε πολλές χώρες του πλανήτη μάλιστα, αν αποκαλυφθεί η ομοφυλοφιλία κάποιου, τον πετάνε από την ταράτσα να σκοτωθεί.
Προσοχή: δεν μιλάμε για παιδεραστές που είναι ειδεχθές έγκλημα σε όλες τις χώρες του κόσμου (πλην κάποιων εξαιρετικά υπανάπτυκτων χωρών)! Μιλάμε για τις υγιείς σχέσεις ανάμεσα σε δυο συναινούντες ενήλικες του ίδιου φύλου!
Χώρες με προηγμένη δημοκρατία και σοβαρές κοινωνίες έχουν την ωριμότητα να αποδεχθούν την ανθρώπινη φύση για ό,τι είναι, χωρίς να προσπαθούν με τιμωρίες, φάρμακα και απαγορεύσεις να τη μεταβάλλουν.
Στην αυγή της τρίτης χιλιετίας μετά Χριστόν, καλούμαστε να αποδείξουμε έμπρακτα αν αναγνωρίζουμε ίσα ανθρώπινα δικαιώματα σε ανθρώπους που είναι μέρος ενός ομόφυλου ζευγαριού: να κάνουν παιδί, να έχει τη δυνατότητα ο/η σύζυγός τους να υιοθετήσει αυτό το παιδί που αναθρέφουν έτσι κι αλλιώς, να αφήσει την περιουσία του σε αυτό το παιδί χωρίς να κληθεί εκείνο να πληρώσει φόρο κληρονομιάς σαν να ήταν ένας ξένος, και να ζήσουν μια ήρεμη ζωή χωρίς επιπλοκές ή εμπόδια επειδή η ερωτική τους φύση διαφέρει από της πλειοψηφίας.
Καλούμαστε να επιλέξουμε αν ανήκουμε στις ώριμες δημοκρατίες ή στα αναχρονιστικά καθεστώτα. Στην ομάδα κρατών που περιλαμβάνει τις πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες του πλανήτη, ή την κατηγορία χωρών που κυβερνώνται με αναχρονιστικές και βάρβαρες νομοθεσίες.
Ξεκάθαρα η κοινωνία μας στη συντριπτική πλειοψηφία της είναι ώριμη να δεχθεί ότι όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα στην οικογένεια και όσα πηγάζουν από αυτήν, είτε είναι ετεροφυλόφιλοι όπως η πλειοψηφία, είτε είναι ομοφυλόφιλοι όπως η μειοψηφία.
Φαίνεται ότι και η πλειοψηφία της εκλεγμένης νομοθετικής εξουσίας είναι ώριμη να δεχθεί ότι δεν μπορεί να έχει λιγότερα δικαιώματα στην οικογένεια μια μειοψηφία πολιτών της χώρας.
Όσοι έχουν αντιρρήσεις, είναι δικαίωμα τους να τις εκφέρουν, ό,τι αυτό συνεπάγεται στην κάλπη, αλλά όχι να εμποδίσουν την πλειοψηφία να αποδώσει τη βούληση της κοινωνίας νομοθετικά.
Ειρήνη υμίν…
