Του Άγη Βερούτη
Οι μεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (50-249 εργ) είναι 1500-2000, οι μισές εκ των οποίων προβληματικές με κόκκινα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται. Η συνεισφορά τους στην ελληνική παραγωγή προστιθέμενης αξίας είναι σχεδόν μηδενική. Δεν θα ασχοληθούμε μαζί τους σήμερα.
Η προστιθέμενη αξία της Ελληνικής οικονομίας προκύπτει κυρίως από μικρότερες εταιρείες με 1-9 εργαζόμενους οι οποίες ποσοστιαία είναι ίσες με τις ομολόγους τους στην Ε.Ε. περίπου στο 99% επί του συνολικού αριθμού επιχειρήσεων.
– Ένα μεσαίο γραφείο μηχανολογικών μελετών συντηρεί άνετα 5-10 μηχανικούς και 2-3 εταίρους. Το ίδιο ένα αρχιτεκτονικό γραφείο και ένα διαφημιστικό γραφείο.
– Ένας ιδιώτης γιατρός μπορεί να δίνει δουλειά και σε 3-4 εργαζόμενους υποστηρικτικό προσωπικό (βοηθός, γραμματέας, λογιστής).
– Από μια μικρή βιοτεχνία των 15 εργαζομένων (πχ πυρηνελαιουργείο) μπορεί να βιοπορίζονται και 20 οικογένειες.
– Ένα μικρό software house έχει 3-9 προγραμματιστές συν 2-3 άτομα υποστήριξη/πωλήσεις.
Χωρίς αυτούς η Ελλάδα θα έχει μόνο δουλειές σε ταμείο σουπερμάρκετ Σκλαβενίτη και Lidl, αποθηκάριου στα Οινόφυτα και τον Ασπρόπυργο, και γκαρσόνια/μάγειρες (λέμε τώρα).
Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι μετά την διάλυση της βιομηχανικής παραγωγής της Ελλάδας 70s-90s, και την διάλυση των μεσαίων επιχειρήσεων 00s-20s, αυτοί που πλέον παράγουν στην κυρίως Τριτογενούς τομέα δραστηριότητα της χώρας (>70% της οικονομίας είναι υπηρεσίες) είναι οι πολύ μικροί.
Οι μικροί προσφέρουν 83,5% των θέσεων απασχόλησης εκτός Δημοσίου, και συνεισφέρουν στο 57% της συνολικής προστιθέμενης αξίας της οικονομίας!
Συγκριτικά λοιπόν με τους ομόλογούς τους στην ΕΕ που προσφέρουν μόνο 52% της προστιθέμενης αξίας των οικονομιών τους, οι Έλληνες ΜμΕ είναι ανταγωνιστικότεροι κατά 5%.
Αναλόγως του ΑΕΠ της κάθε χώρας αυτό μεταφράζεται σε δεκάδες ως εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
Αντίθετα με τις Ελληνικές Μεγάλες εταιρείες, που προσφέρουν μόλις το 16,5% των θέσεων εργασίας για να εμφανίζεται αυξημένη η παραγωγικότητά τους ανά εργαζόμενο, οι Έλληνες ΜμΕ επιλέγουν να προσφέρουν περισσότερες θέσεις εργασίας από ό,τι αναλογεί στους τζίρους τους, ίσως κατάλοιπο της ελληνικής πυρηνικής οικογένειας.
Αν η ίδια προστιθέμενη αξία που προφέρουν οι ΜμΕ μεταφερθεί στις ελληνικές μεγάλες εταιρείες, τότε οι θέσεις εργασίας της χώρας εκτός Δημοσίου τομέα, θα μειωθούν κατά 50% αν τηρηθούν οι σημερινές αναλογίες τζίρου ανά εργαζόμενο των μεγάλων ελληνικών εταιρειών.
Ξεκάθαρα οι ελληνικές ΜμΕ είναι ανταγωνιστικότερες των Μεγάλων Ελληνικών εταιρειών στην προστιθέμενη αξία (57% έναντι 43% των Μεγάλων) αλλά και στην απασχόληση (83,5% έναντι 16,5% των μεγάλων).
Είναι λάθος η εστίαση αποκλειστικά στο φόρο εισοδήματος που έχει γίνει τελευταία, καθώς ο φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων είναι μόλις €4,6 δις ετησίως από τα €55 δισ. που μαζεύει το ελληνικό δημόσιο ως φορολογία.
Αν καταφέρουμε να κλείσουμε τους ΜμΕ, όπως κινδυνεύει να συμβεί με το νέο φορολογικό τώρα, δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά σταθερότητα στη χώρα. Ειδικότερα καθώς οι ΜμΕ είναι οι ανταγωνιστικότεροι και μεγαλύτεροι εργοδότες της χώρας, οι επιπτώσεις στην Ανεργία θα είναι καταστροφικές ως βιβλικές.
Το πιθανότερο βέβαια είναι να μην εφαρμοστεί ποτέ το νομοσχέδιο αυτό ως έχει, καθώς πιθανότατα θα καταπέσει στο ΣτΕ λόγω της τεράστιας διαφοράς φορολογικής επιβάρυνσης για ίδιο εισόδημα.
Για παράδειγμα, για ετήσιο εισόδημα €11.000:
– ο Μισθωτός έχει φόρο εισοδήματος €220
– ο Ελεύθερος Επαγγελματίας έχει ενδεκαπλάσιο φόρο εισοδήματος €2.652 ή +1.105% παραπάνω.
Εναλλακτικά το πολιτικό κόστος της συντριβής του μεγαλύτερου και ανταγωνιστικότερου εργοδότη της χώρας, του Έλληνα ΜμΕ, θα είναι τέτοιο που θα οδηγήσει σε αναδίπλωση.
Κάνετε μια βόλτα στην αγορά για να διαπιστώσετε το αληθές των λεγόμενων μου.
Τα παραπάνω είναι η πραγματικότητα.
Όσον αφορά στην άποψη μου για την ενδεδειγμένη φορολογική πολιτική που θα φέρει ραγδαία ανάπτυξη, απλά σας παραπέμπω στον διπλασιασμό του ΑΕΠ της Ρουμανίας στην οκταετία 2010-2017 και στο ότι σήμερα η Ρουμανία έχει κατά κεφαλήν εισόδημα 77% του Ευρωπαϊκού μ.ο. ενώ η Ελλάδα έχει 68%.
Τι έκανε η Ρουμανία για να αυξήσει από το 30% του Ευρωπαϊκού μ.ο. Κατά Κεφαλήν Εισοδήματος που είχε ως το 2010, στο 77% σήμερα:
– Μείωσε τα φορολογικά και γραφειοκρατικά βάρη στις ΜμΕ στο 1% του τζίρου τους ως €500Κ το χρόνο.
Εμείς πάλι κάνουμε το ανάποδο!
Κάπου θα πρέπει να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από την προπαγάνδα.
Προβάλουμε ότι έχουμε ανάγκη ως χώρα τους Μεγάλους, σήμερα μη-ανταγωνιστικούς παίκτες, εις βάρος των μικρών και ανταγωνιστικότερων στην Ευρώπη και το θεσμοθετούμε!
Τα οικονομικά και η στατιστική δείχνουν ότι πρέπει να κάνουμε το αντίθετο.
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
