Του Άγη Βερούτη
Στη δεκαπενταετία που πέρασε η Ελλάδα προσπαθεί να ξεκολλήσει από τις παθογένειες που την χρεοκόπησαν το 2010.
Οι ανεπαρκείς απόπειρες των διορθώσεων από τη δεύτερη θητεία Κώστα Καραμανλή και τη σύντομη μοναδική θητεία Γ.Α. Παπανδρέου οδήγησαν τη χώρα να ζητήσει αρχικά τη βοήθεια του ΔΝΤ και κατόπιν των Ευρωπαίων Εταίρων και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας συνδυαστικά (που μαζί ονομάστηκαν “Τρόικα” και επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ “Θεσμοί”), ώστε να μας κρατήσουν χωρίς να καταρρεύσουμε ως χώρα, για τον αρκετό χρόνο που χρειαζόμασταν για να υλοποιήσουμε τις αλλαγές που ήταν απαραίτητες, με στόχο να γίνει υγιής και αναπτυσσόμενη ξανά η ελληνική οικονομία.
Οι συμφωνίες υλοποίησης των αλλαγών στη χώρα και τον τρόπο λειτουργίας του κράτους ονομάστηκαν “Μνημόνια” και μια τεράστια πλειοψηφία Ελλήνων ακόμη και σήμερα έχει την ψευδή εντύπωση ότι η κρίση προκλήθηκε από τα Μνημόνια.
Ποτέ δεν θέλησαν να παραδεχθούν ότι η χώρα ήταν σε πορεία κατάρρευσης ως η Αργεντινή και η Βενεζουέλα, και ότι τα Μνημόνια είχαν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν την κατάρρευση και να αποφύγουν επόμενη απανωτή χρεοκοπία και πείνα όταν το κράτος θα αδυνατούσε όχι μόνο να τηρήσει τις υποχρεώσεις του προς εξωτερικούς δανειστές, αλλά και προς τη μισθοδοσία του και τις πληρωμές των συντάξεων.
Ποιος ήταν ο βασικός λόγος της χρεοκοπίας της χώρας, δυστυχώς το κατάλαβαν πολύ λίγοι, και σίγουρα κανείς από όσους έλεγαν ότι τα Μνημόνια έφεραν την Κρίση.
Σίγουρα άρνηση να κατανοήσουν ότι το αναλογιστικό έλλειμμα του ασφαλιστικού είχε δημιουργήσει €200 δισ. χρέος ως το 2012 είχαν οι παραλήπτες των χρημάτων αυτών ως συντάξεις πολλαπλάσιες των πραγματικών εισφορών τους στο σύστημα, ακόμη και αν δεχτούμε ότι το σύστημα είναι αναδιανεμητικό.
Όταν η μέση ηλικία συνταξιοδότησης από το δημόσιο ήταν λίγο μετά τα 50, και τον τελευταίο μήνα πριν τη συνταξιοδότηση όλοι οι ΔΥ έπαιρναν προαγωγή ώστε το ποσοστό αναπλήρωσης του τελευταίου μισθού τους να φτάνει τον εν ενέργεια μισθό τους, ποιος με σώας τας φρένας θα αποδεχόταν φωναχτά ότι το “δωράκι” (ψηλότερη σύνταξη) από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία το πήρε χωρίς ούτε να το έχει δουλέψει ούτε να το αξίζει, αλλά επειδή αυτοί που θα το πληρώνουν δεν έχουν εξίσου καλές προσβάσεις.
Φυσικά, δεν ήταν μόνο αυτά αλλά και μύρια όσα άλλα όπως το φορολογικό σύστημα και η εργατική νομοθεσία που έδιωξε υγιείς και μεγάλες επιχειρήσεις στο εξωτερικό και αποβιομηχανοποίησε τη χώρα σε βάθος μιας εικοσαετίας.
Δυστυχώς, ψήγματα αυτής της σοσιαλμανίας που μας χρεοκόπησε μοιάζει να ξανακούγεται δειλά δειλά τον τελευταίο καιρό από την κυβέρνηση!
-Συζητείται η αυστηροποίηση των εισπρακτικών μεθόδων φόρων που υπερβαίνουν το 50% του ΑΕΠ!
Πρώτα μειώνεις τους φόρους ώστε να είναι εφικτή η πληρωμή τους από όλους και μετά σφίγγεις τον εισπρακτικό μηχανισμό.
-Συζητείται η επαναφορά των σοσιαλιστικών εργασιακών ρυθμίσεων που υπήρχαν προ μνημονίων, με το κράτος-πατερούλη να καθορίζει πόσες δουλειές θα επιτρέπει να δουλέψει ο δουλευταράς ώστε να μπορεί να βρει δουλειά και ο τεμπέλης. Συζητείται η εισδοχή της ηλεκτρονικής κάρτας παρουσίας που θα ακυρώσει όλα τα οφέλη της τηλεργασίας και την δυνατότητα μιας επιχείρησης να έχει εργαζόμενους όταν έχει δουλειά. Γενικά συζητιούνται μέτρα που θα επαναφέρουν ένα αρτηριοσκληρωτικό εργασιακό σύστημα που οδήγησε και αυτό στην παρελθούσα αποβιομηχάνιση, και θα αποτρέψει οποιαδήποτε πιθανότητα επαναφοράς της βιομηχανίας και της επιχειρηματικής ανάπτυξης.
-Συζητούνται αυξήσεις παντού στο μισθολόγιο του δημοσίου χωρίς να έχει γίνει μια αξιολόγηση για το αν τα χρήματα του φορολογούμενου του επιστρέφουν με κάποιο τρόπο.
-Συζητούνται κατάργηση των μετρητών, το άνοιγμα ΟΛΩΝ των τραπεζικών κινήσεων στο κράτος και η πλήρης εφαρμογή των ηλεκτρονικών τιμολογίων σε όλα και πάντα από άκρη σε άκρη, όταν ούτε η βόρεια Κορέα, ούτε η κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν έχει τόσο ασφυκτικό έλεγχο της κάθε δραστηριότητας της ιδιωτικής οικονομίας.
Και να ήμασταν Αμερική, να πούμε ΟΚ εμπιστευόμαστε τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ελεγκτικούς θεσμούς!
Όμως δεν είναι έτσι!
Όταν ο κάθε βλαχοδήμαρχος έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολή στον απόφοιτο δημοτικού υπεύθυνο οικονομικής υπηρεσίας να μπλοκάρει τους ΟΛΟΥΣ τους τραπεζικούς λογαριασμούς (που μπορεί να έχουν μέσα δεκάδες χιλιάδες ευρώ) ενός φυσικού ή νομικού προσώπου για €300 (€600 με τις “προσαυξήσεις”) χωρίς έλεγχο από καμία κεντρική οντότητα, ή πρόσβαση σε Δικαιοσύνη λιγότερο από μια δεκαετία, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρά.
Θέλω να ελπίζω ότι εγκαίρως η κυβέρνηση θα αντιληφθεί πως η δημιουργία ενός σχήματος που θα αφαιρεί ατομικές ελευθερίες και θα διώχνει σοβαρές επενδύσεις σε βιομηχανία ή ακόμα και επιχειρήσεις έντασης εργασίας, οδηγεί νομοτελειακά σε επόμενη χρεοκοπία, επόμενους λαϊκιστές, και το χειρότερο από όλα σε σοσιαλισμό.
Κύριο χαρακτηριστικό των φιλελεύθερων κυβερνήσεων, όπως του Ρέηγκαν και της Θάτσερ, είναι η αύξηση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, και η μείωση της φορολόγησης.
Όπως έλεγε και η Λαίδη Μάργκαρετ (Θάτσερ): “ο Σοσιαλισμός καταρρέει όταν τελειώσουν τα λεφτά των άλλων”.
Μια κυβέρνηση που παίζει χωρίς αντιπολίτευση, κινδυνεύει περισσότερο από τον εαυτό της.
Κινδυνεύει κυρίως από την επανάπαυση των στελεχών της και των ΔΥ που αυτή καθοδηγεί, ότι βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα αποστράγγισης πόρων από τους πολίτες για να τους διαθέσει όπως εκείνη νομίζει, ότι κάνει καλό στη χώρα. Αμ δε!
Ελπίζω ο Κυριάκος να πάρει χαμπάρι εγκαίρως την σοσιαλ-στροφή που πάει να γίνει, ξεκινάει να δείχνει το πρόσωπο της και τα δόντια της μέσα στην κυβέρνηση του, και να την διορθώσει έγκαιρα πριν γίνει το κακό!
Το Γκοτζίλα τον πνίγεις όταν είναι σαύρα. Μετά είναι πολύ αργά…
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @agissilaos
