Προϋπόθεση βελτίωση της παραγωγικότητάς μας
Κλειδί η ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Ο Economist αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι ο οικονομικός νικητής του 2022 και βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μέσα στην αχλή των παντοειδών αντιδράσεων, ακόμη και κακόπιστων κρητικών της αντιπολίτευσης, είναι η καλύτερη είδηση
από επίσημη πηγή, όπως είναι ο Economist, ένα παγκοσμίου φήμης και αποδοχής οικονομικό περιοδικό.
Παρόλη την έκρηξη των επενδύσεων εφέτος, δεν βελτιώθηκε η υποτονική παραγωγικότητα, αφού χρειάζεται κάποιος χρόνος να αποδώσουν οι νέες επενδύσεις. Η διατήρηση της οικονομικής ευεξίας, υπό τις παρούσες διεθνείς συγκυρίες, είναι μάλλον ένα δύσκολο πρόβλημα.
Ο πληθωρισμός που διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών,
είναι ένα βασικό πρόβλημα κάθε κυβέρνησης. To όριο του πληθωρισμού το οποίο δεν
δημιουργεί πρόβλημα στις τιμές των προϊόντων, δεν πρέπει να ξεπερνάει το 2%.
Είμαστε πολύ μακριά από το ανώδυνο όριο και επομένως οφείλουμε να παίρνουμε τα
δυνατά κατάλληλα μέτρα, για τον, κατά το δυνατό, περιορισμό του.
Ο πληθωρισμός στην Ευρώπη τουλάχιστον, περιλαμβανομένης και στη χώρα μας, ξεκίνησε ως «πληθωρισμός κόστους παραγωγής», λόγω της ενεργειακής κυρίως κρίσης, κάτι
που αύξησε αναπόφευκτα τη δαπάνη παραγωγής, κινδυνεύει να μετατραπεί σε
«πληθωρισμό ζήτησης», αφού οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να προβαίνουν σε
παροχές, σχεδόν παντός είδους, κάτι που αυξάνει την ζήτηση, με συνέπεια να
αυξάνεται ο πληθωρισμός. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος, αυξάνοντας το
πρόβλημα εξισορρόπησης της ζήτησης με το κόστος παραγωγής.
Μέσα στις δύο αυτές αντίθετες ενέργειες, καλείται η κυβέρνηση να βρει μια σολομώντεια λύση, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι ποτέ ευχάριστη στους πολίτες, αφού ο πληθωρισμός θα είναι εκεί, απισχναίνοντας τις όποιες στενές τους οικονομικές δυνατότητες. Οι πολίτες πρέπει όμως να αναγνωρίσουν την προσπάθεια της κυβέρνησης, να
ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες του πληθωρισμού, που είναι ένα γενικό και διεθνές
πρόβλημα, για όσους τουλάχιστον, συνδέονται με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αυτός είναι και ο λόγος της επισήμανσης του Διοικητή της Τράπεζας της
Ελλάδος, προτρέποντας την κυβέρνηση να αποφύγει παροχές, εν όψει των εκλογών,
που θα διαταράξουν την οικονομική σταθερότητα, αυτή που έχει πετύχει η ίδια η
κυβέρνηση. Το food pass ή market press, (ποιος ο λόγος άραγε χρησιμοποίησης
ξενικών λέξεων, εδώ που έχουμε την πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου;), η «έκπτωση
αγοράς τροφίμων» λοιπόν, που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός για μείωση του κόστους
των κάθε είδους αγορών των ευάλωτων πολιτών, κατά 10%, είναι η δεύτερη έξυπνη
και ικανοποιητική ενίσχυση του μέσου Έλληνα, μετά την πανέξυπνη λύση του
Υπουργού Ανάπτυξης με το «καλάθι του νοικοκυριού», που ενεργοποίησε τον υγιή
ανταγωνισμό, με συνέπεια την μείωση των τιμών των τροφίμων κατά 23%, κατά τον
Οικονομικό Ταχυδρόμο, και η μείωση των τιμών συνεχίζεται. Συνετέλεσε επίσης ο
πληθωρισμός στην Ελλάδα να πέσει κάτω του μέσου όρου της Ευρώπης. Η
αντιπολίτευση, σε πλήρη σύγχυση, παραπατάει ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει
ματαίως κάποιο ψεγάδι στην κυβέρνηση.
Αδήριτη ανάγκη επομένως, για να διατηρηθεί η καλή πορεία της οικονομίας,
να βρεθεί τρόπος αύξησης των επενδύσεων ταχείας απόδοσης, με συνέπεια την
αύξηση της παραγωγικότητας από την επομένη της επένδυσης. Δεν είναι μαγική
λύση, αλλά μια απλή επιλογή η οποία μπορεί να αλλάξει την κοινωνική ατμόσφαιρα,
μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας και ευημερίας.
Η κυβέρνηση οφείλει να επικεντρωθεί στην αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής, η οποία από 30% του ΑΕΠ μας που ήταν μετά τον προηγούμενο αιώνα, έχει πέσει γύρω στο 5% σήμερα. Γιατί; Τι έφταιξε; Η αστυφιλία, η λανθασμένη εντύπωση ότι
ο γεωργός και ο κτηνοτρόφος είναι επαγγέλματα μειωμένης εκτίμησης, και έτσι όλη η
νεολαία της επαρχίας συνέρρευσε στα μεγάλα κέντρα, πολλοί των οποίων, εργάζονται σε
τελείως υποδεέστερες εργασίες, ακόμη και θυρωροί κτηρίων, αλλά μεταξύ αγνώστων ως
άλλοθι της επιλογής τους.
Ενδέχεται η νεολαία μας να έχει κάποιο δίκιο, επειδή οι απασχολήσεις αυτές
δεν έχουν εκσυγχρονιστεί έτσι ώστε να είναι υπερήφανος ο νέος να ασχολείται με
την γη και τα ζωντανά, που έτρεφαν και θα τρέφουν πάντοτε την ανθρωπότητα.
Κατά συνέπεια η κυβέρνηση έχει υποχρέωση, έστω και καθυστερημένα, αυτό που θα
όφειλε να έχει πράξει από τον περασμένο αιώνα:
(α) Να μελετηθούν τρόποι εκσυγχρονισμού της πρωτογενούς παραγωγής,
γεωργία και κτηνοτροφία, αφού με την αλιεία τα πάμε αρκετά καλά.
(β) Ας ακολουθήσουμε τα πρότυπα της Ολλανδίας, επί παραδείγματι, όπου η
απόδοση στη γεωργία ανά στρέμμα, είναι οκταπλάσια της δικής μας
(γ) Να διορθώσουμε την πολυσχιδή, ενοχλητική και κουραστική
γραφειοκρατία, εν πολλοίς περιττή, αφού αρκετοί που επιχείρησαν να κάνουν ένα
καινούργιο ξεκίνημα, τα παράτησαν απογοητευμένοι από την ταλαιπωρία των
γραφειοκρατικών απαιτήσεων.
(δ) Να δοθούν ισχυρά κίνητρα, έτσι ώστε να δελεαστούν οι νεολαίοι μας, να
μείνουν στο χωριό τους και να επιστρέψουν και αυτοί που έφυγαν, για να
ασχοληθούν με την εκσυγχρονισμένη πλέον πρωτογενή παραγωγή.
(ε) Τέλος, να μελετηθεί η διαμόρφωση του κόστους παραγωγής, έτσι ώστε να
είναι ανταγωνιστικοί με αυτά που εισάγονται από το εξωτερικό.
Είναι τραγικό ένα προϊόν, της Ολλανδίας ας πούμε, να είναι φθηνότερο από
το ελληνικό, όταν τα εργατικά είναι κατά πολύ μεγαλύτερα των ελληνικών εκεί και
επί πλέον έχουν και τα έξοδα μεταφοράς μέχρις εδώ. Πέραν του παραλογισμού
αυτού, που πρέπει να διορθωθεί πάση θυσία, είναι απογοητευτικό, αν όχι
ντροπιαστικό, να εισάγουμε τεράστιες ποσότητες κρεάτων, ακόμη και από μακρινά
μέρη, και γεωργικά προϊόντα, όπως δημητριακά, πατάτες, λεμόνια και αρκετά άλλα,
είτε αυτούσια είτε συσκευασμένα. Δηλαδή εμείς δεν ξέρουμε να συσκευάζουμε, ούτε
μπορούμε να μάθουμε; Ας επιληφθούν οι αρμόδιοι!
Νικόλαος Αναγνωστάτος
