Του Στέλιου Φενέκου*
Άκουσα τα διάγγελμα του πρωθυπουργού.
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σε γενικές γραμμές είναι λογικά.
Προβληματισμοί δημιουργούνται για τα παρακάτω:
1. Εκτιμάται ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην ταχύτερη απελευθέρωση της παραγωγικής οικονομίας, η οποία σύμφωνα με το σχέδιο προβλέπεται να απελευθερωθεί σταδιακά αργότερα (γενικά μόνο ένα 10% απελευθερώνεται τώρα).
2. Δεν αναφέρθηκε τίποτε για τις εξεταστικές περιόδους των φοιτητών, οι οποίοι πρέπει να προγραμματίσουν την ζωή τους σε σχέση και με την συνέχιση των σπουδών τους, που υπόκειται σε χρονικές δεσμεύσεις από άλλους φορείς.
3. Το άνοιγμα των γυμνασίων για ένα μήνα στην ουσία, με την συνεπή τήρηση των αυστηρών περιορισμών που τίθενται, είναι υπεραισιόδοξος στόχος.
4. Τα παιδιά της Γ’ Λυκείου που δίνουν εξετάσεις, θα μπορούσαν να πάνε κατ ευθείαν για εξετάσεις και να μην αναγκασθούν να ξεκινήσουν μαθήματα για ένα μήνα, με μέτρα τα οποία είναι πολύ δύσκολο να τηρηθούν, και τα οποία τους αποσπούν από τον στόχο τους.
5. Η σκέψη να ανοίξουν τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία τον Ιούνιο, είναι εσφαλμένη.
Αυτό όμως, που προσωπικά με ενόχλησε, είναι η σύνδεση που έγινε από τον πρωθυπουργό της πανδημίας και των εξ αυτής αναγκαίων περιοριστικών μέτρων, με μία νέα συμπεριφορά για τους πολίτες στο διηνεκές (και όχι μόνο για την αντιμετώπιση της πανδημίας), όπου οι πολίτες παρακινούνται να καθίστανται πειθήνια όργανα της κυβερνητικής εξουσίας.
Θα έλεγα ότι ήταν καταφανής η προσπάθεια χειραγώγησης της σκέψης των πολιτών, μέσα από τους φόβους που έχουν δημιουργηθεί από την πανδημία.
Το μοντέλο αυτό Δημοκρατίας όπως προβλήθηκε (ατυχώς όχι μόνο για την περίοδο της πανδημίας αλλά και στο διηνεκές), όπου στην ουσία καλεί για λευκή επιταγή στην κυβερνητική εξουσία – γιατί αυτή γνωρίζει, οι ειδικοί γνωρίζουν και οι πολίτες υπακούουν παθητικά στα κελεύσματα της και στων ειδικών – δεν ταιριάζει σε μία κοινωνία πολιτών με κριτική ικανότητα, ελεύθερη βούληση και ελευθεροστομία, σε μία Δημοκρατία με έλεγχο των εξουσιών και λαϊκή κυριαρχία.
Η πανδημία δεν είναι εργαλείο για πολιτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με εργαλείο την ενίσχυση των φοβικών συνδρόμων και τον υπερτονισμό της απαίτησης για πειθαρχία των πολιτών, όπου η ευθύνη περιορίζεται εννοιολογικά μόνο σε ότι αφορά την υπακοή στα κελεύσματα της κυβέρνησης.
Ευθύνη των πολιτών, σε μία ευνομούμενη και φιλελεύθερη Δημοκρατία, είναι αφενός να εφαρμόζουν τους νόμους , αλλά και να απαιτούν τη διάκριση των εξουσιών, τον εξισορροπητικό έλεγχό τους ( check and balances) και οπωσδήποτε τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας.
*Ο Στέλιος Φενέκος είναι υποναύχαρχός ε.α. και πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
