Του Μανόλη Καψή
Μερικά συμπεράσματα από τις αλλαγές στο πολιτικό τοπίο που φέρνει η συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ.
1ον. Η συμφωνία είναι εδώ, υπογεγραμμένη, δυνατή. Και αν δεν προκύψει ανατροπή από πλευράς των “βορείων” -αν δηλαδή δεν καταφέρει ο Ζάεφ να την περάσει από τη Βουλή ή καταπέσει στο δημοψήφισμα- δεν φεύγει από το τραπέζι. Ακόμα και αν θελήσει κάποιος κάποτε, νέα διαπραγμάτευση, (τελείως απίθανο…), η βάση θα είναι η συμφωνία Κοτζιά-Δημητρώφ. Μάλιστα διαβάζοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο και ακούγοντας (στο ραδιόφωνο) τους συνεργάτες του Κυρ. Μητσοτάκη, φαίνεται πως είναι σχεδόν αδύνατον για μια άλλη κυβέρνηση, αν υποθέσουμε ότι η συμφωνία έρχεται για κύρωση στην ελληνική Βουλή μετά τις εκλογές, να αποσύρει την υπογραφή της. “Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο αφού θα έχουμε απέναντι μας μια διεθνή κοινή γνώμη και έναν διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, ο οποίος θα θεωρεί ότι η Ελλάδα υπαναχωρεί” (βλ. Βαγγέλης Βενιζέλος στον Παύλο Τσίμα). Άρα Βόρεια Μακεδονία η χώρα, Μακεδόνες οι κάτοικοι…
2ον. Η Νέα Δημοκρατία απέφυγε τα χειρότερα και μάλλον βγαίνει κερδισμένη. Η απόρριψη της συμφωνίας ήταν μονόδρομος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ήταν θέμα επιβίωσης. Δεν ήταν μόνο ο Σαμαράς, ο Άδωνις και τα άλλα παιδιά. Ήταν και ο Καραμανλής, ήταν και η πλατεία, ήταν και οι οργανώσεις, ήταν και όλη η Βόρειος Ελλάδα. Στη χειρότερη περίπτωση η ΝΔ απέφυγε τη διάσπαση και απέφυγε και τη δημιουργία στα δεξιά της, ενός νέου εθνικιστικού και ακροδεξιού κόμματος τύπου ΑΝΕΛ. Στο καλό σενάριο, η ΝΔ πήρε όλο το χαρτί και πάει καρφί για αυτοδυναμία. Pas mal για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
3ον. Φυσικά η Νέα Δημοκρατία μετατοπίστηκε προς τα δεξιά. Καλή η προσπάθεια της Ντόρας Μπακογιάννη να μας πείσει ότι ο “συμβιβασμός του Βουκουρεστίου” ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό, θα κατέληγε -αν ποτέ υπήρξε τέτοια επιδίωξη…- σε μια πολύ διαφορετική συμφωνία, αλλά διατηρώ επιφυλάξεις. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα το σύνθημα που δονεί την Πειραιώς είναι το “Η Μακεδονία είναι Μια και είναι Ελληνική”. Τον χορό τον σέρνει ο Κασαπίδης και εξαπολύει αχαλίνωτος κατηγορίες για εθνική προδοσία. Θα χρειαστεί πολύ προσπάθεια για να μπολιάσει το κόμμα του με τον φιλελευθερισμό που πρεσβεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η μετατόπιση δεν είναι χωρίς συνέπειες. Ένας κόσμος, κεντρώας προέλευσης, που έβλεπε τον φιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη, σαν τη μόνη λύση για να φύγει ο Συριζα, μπορεί να κάνει πλέον και δεύτερες σκέψεις.
4ον. Η συμφωνία πυροδότησε μια “θυμική εξέγερση” πολλών μεγατόνων. Οι οργισμένοι της πλατείας επέστρεψαν δυναμικά. Με τα ταμπούρλα τους, τις σημαίες τους και το κλασικό σύνθημα “Να καεί, να καεί το @@@λο η Βουλή”. Το Μακεδονικό θα φανεί στις κάλπες. Φοβάμαι ότι θα τρίβουμε τα μάτια μας με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στη Βόρειο Ελλάδα, αν δεν τελειώσει η δική Μιχαλολιάκου πριν στηθούν οι κάλπες. Αλλά δεν μου φαίνεται να βιάζεται ο Κοντονής να τελειώσει η δίκη. Τυχαίο υποθέτω…
5ον. Ο Συριζα θα υποστεί το κόστος της συμφωνίας. Και θα είναι βαρύ. Αν οι σύντροφοι νομίζουν ότι θα επηρεάσουν τους ψηφοφόρους τα μπράβο της Μογκερίνι και των New York Times πλανώνται πλάνη. Έχουν καιρό να πάνε στο καφενείο… Τα ποσοστά του Συριζα στη Βόρειο Ελλάδα τουλάχιστον, θα επιστρέψουν στα επίπεδα προ κρίσης. Μονοψήφια. Άσε που φοβάμαι ότι στην προεκλογική περίοδο θα πέσουν και πολλά γιαούρτια. Ο,τι δίνεις παίρνεις σε αυτή τη ζωή όμως…
6ον. Πιθανώς η συμφωνία να αλλάξει και τον σχεδιασμό του Αλ. Τσίπρα για τις εκλογές. Μήπως ο εκλογικός αιφνιδιασμός του Φθινοπώρου απομακρύνεται; Θα θελήσει να στήσει κάλπες ο Αλ. Τσίπρας με τον θυμό να βράζει; Μήπως αφήσει το πράγμα να εκτονωθεί; Θα πάει σε εκλογές έχοντας εισπράξει όλο το κόστος της συμφωνίας, χωρίς να γευτεί τις χαρές της γιορτής; Χωρίς να δοκιμάσει και να απολαύσει τον διχασμό της αντιπολίτευσης, όταν θα έρθει η συμφωνία για κύρωση στη Βουλή;
7ον. Με τη συμφωνία ο. Αλ. Τσίπρας στήνει εκ νέου γέφυρες με την κεντροαριστερά. Με εκείνο το κομμάτι τουλάχιστον, που ήθελε και επεδίωκε πάντα τον συμβιβασμό με τα Σκόπια. Η συμφωνία, σε ένα περιβάλλον απίθανων κατηγοριών περί “προδοσίας” που εξαπολύονται από τη συντηρητική παράταξη, σε συνδυασμό με την πρώτη γενναία αυτοκριτική Τσίπρα για το δημοψήφισμα και την περίοδο Βαρουφάκη, βάζουν ίσως τη συζήτηση σε νέα βάση.
8ον. Οι ΑΝΕΛ μας τελείωσαν. Υποθέτω δεν θα βάλουμε τα κλάματα. Δεν ξέρω τι θα απογίνει η Μανταλένα, αλλά δυσκολεύομαι να δω τον Πανο Καμμένο ντυμένο με τη στολή του πολιτικού αρχηγού. Για έναν πολύ απλό λόγο. Δεν θα βρει ούτε την ψήφο του. Και πολύ τράβηξε το κακόγουστο αστείο…
9ον. Στο ΚΙΝΑΛ τα πράγματα δυσκολεύουν. Η ιστορία του Μακεδονικού έβγαλε στην επιφάνεια τις διαφορετικές απόψεις, ευαισθησίες, φιλοσοφίες, ίσως και τις προσωπικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις των συμμετεχόντων. Θα αντέξει ενωμένο το Κίνημα ως τις εκλογές; Δεν φαίνεται πιθανό. Και αν η συμφωνία έρθει για κύρωση στη Βουλή πριν στηθούν οι κάλπες, προβλέπεται “μεγάλη αναταραχή υπέροχη κατάσταση”. Για τον Τσίπρα φυσικά…
10ον. Ζούμε έναν νέο διχασμό. Άλλη μια επιτυχία του Αλ. Τσίπρα. Με τον τρόπο που χειρίστηκε και έφερε τη συμφωνία, εκεί που είχε αρχίσει να ατονεί ο διχασμός αντιμνημονιακών πατριωτών και μνημονιακών γερμανοτσολιάδων, αντικαθίσταται από το δίπολο Μακεδονομάχοι πατριώτες vs εθνομηδενιστές ρεαλιστές. Θα το βρούμε και αυτό μπροστά μας…
