Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό ίσως ακουστεί «περίεργο». Και για τους οπαδούς της «από εδώ» πλευράς αλλά και της «από εκεί». Της Ν.Δ., από τη μία, και του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη. Ισχύει, όμως, απολύτως. Η εξωτερική πολιτική Τσίπρα στην περιοχή «πατά» ακριβώς πάνω στα ίχνη της εξωτερικής πολιτικής Παπανδρέου και Σαμαρά. Είναι η φυσική συνέχειά τους. Κατά τούτο δεν επήλθε κάποια συγκλονιστική κυβερνητική μεταβολή τον Ιανουάριο του 2015.
«Αλλαγή φρουράς» είχαμε, για να θυμηθώ τον Ανδρέα Παπανδρέου. Για την Ιστορία, θυμίζω: Η πρώτη κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου ως πρωθυπουργού ήταν να ακυρώσει τα ελληνορωσικά σχέδια για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και να διευκολύνει τα αμερικανικά σχέδια για τον αγωγό ΤΑP από Βορρά. Η δεύτερη ήταν να αρχίσει προετοιμασία για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων, σε περιοχές, όμως, που δεν ενοχλούσαν Τούρκους και Αμερικανούς, στο Ιόνιο. Γι’ αυτό και έστειλε τον Γιάννη Μανιάτη υφυπουργό στο υπουργείο Περιβάλλοντος.
Ωστόσο, εγκατέλειψε την πολιτική του προκατόχου του Καραμανλή για ανακήρυξη της ΑΟΖ με τα παράκτια κράτη – ο υπουργός Εξωτερικών του Δημήτρης Δρούτσας χλεύαζε την ΑΟΖ ότι «είναι της μόδας». Η τρίτη του κίνηση ήταν να τα βρει με το Ισραήλ. Ο θρύλος λέει ότι ο ΓΑΠ ζήτησε να μιλήσει στον Νετανιάχου μέσω ενός… σερβιτόρου όταν βρέθηκαν στο ίδιο ρεστοράν! Η τέταρτη ήταν να φέρει ο Παπανδρέου για λογαριασμό των ΗΠΑ το ΔΝΤ στην Ευρώπη. Δεσμεύτηκε στον γερουσιαστή Ντικ Ντέρμπιν τον Φεβρουάριο 2009 – τον είδε και ο Τσίπρας προχθές, αν λέει κάτι.
Ο Αντώνης Σαμαράς, με αποχρώσεις όμως, συνέχισε την ίδια πολιτική. Επί των ημερών του έπεσαν οι πρώτες υπογραφές για τον αγωγό ΤΑP, ο οποίος βάζει την Ελλάδα στον ενεργειακό χάρτη ως χώρα διέλευσης (όχι κατάληξης).
Επί των ημερών του προχώρησε πολύ η συνεργασία με το Ισραήλ και έλαβε σάρκα και οστά το σχέδιο για μεταφορά μέρους του ισραηλινού αερίου μέσω πλοίων LNG από την Κύπρο στα λιμάνια Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Καβάλας και από εκεί για τις ευρωπαϊκές αγορές (το σχέδιο είχε και την Ιταλία).
Επρόκειτο για τον αγωγό ΕastMED, ο οποίος θα παρέκαμπτε την Τουρκία. Ο Σαμαράς, τέλος, κράτησε τον Μανιάτη στην κυβέρνηση και επιχείρησε μέσω ΟΗΕ να ανακηρύξει ΑΟΖ, αλλά η προσπάθειά του υπονομεύτηκε και έμεινε μισή.
Το σχέδιο αυτό, λοιπόν, το οποίο εφαρμόζει κατά γράμμα ο κ. Τσίπρας, προβλέπει ότι η Ελλάδα γίνεται κόμβος μεταφοράς δυτικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά, την οποία οι ΗΠΑ διεκδικούν για τον εαυτό τους προκειμένου να σπάσουν το μονοπώλιο των Ρώσων. Εναντι ποίων ανταλλαγμάτων, θα δούμε.
