Γράφει ο Στέλιος Φενέκος*
Το τι κουταμάρες λέγονται και γράφονται στα ΜΜΕ για τα ναυάγιο που ρύπανε (και όχι μόλυνε) τον Σαρωνικό δεν λέγονται.
Από την στιγμή που το πλοίο βούλιαξε λόγω προφανώς προβλημάτων στεγανότητας, ήταν σίγουρο ότι θα υπήρχε εκτεταμένη διαρροή πετρελαίου από τις δεξαμενές του.
Και επειδή στην περιοχή υπάρχουν ρεύματα όχι μόνο επιφανειακά αλλά και βαθύτερα, ήταν πολύ δύσκολο να περιορισθεί άμεσα η ρύπανση με τα μέσα που διατίθενται από τις κρατικές υπηρεσίες.
Θα μπορούσαν να αναλάβουν δράση ιδιωτικές εταιρείες με διεθνή εμπειρία. Όμως θα έπρεπε να δράσουν άμεσα και αυτό πρώτα από όλα χρειάζεται απόφαση και ταχύτατη ανάθεση του έργου για περιορισμό της ρύπανσης.
Το σημείο μάλιστα που βυθίσθηκε θα απαιτούσε να περιορισθεί σημαντικά όλη η θαλάσσια κυκλοφορία εισόδου και εξόδου στην είσοδο του διαύλου Σαλαμίνας, μία κατάσταση η οποία προφανώς έφερε σε δοκιμασία το σύστημα λήψεως αποφάσεων, το οποίο καθυστέρησε να λάβει τις δέουσες αποφάσεις έγκαιρα.
Κατέφυγαν λοιπόν σε αυτό που είναι σύνηθες στην κρατική μηχανή, έκαναν τον σταυρό τους να μην υπάρξει διαρροή και περίμεναν από την πλοιοκτήτρια εταιρεία να αναλάβει ενέργειες (μα η βύθιση όπως έγινε δείχνει τις μειωμένες δυνατότητες της εταιρείας).
Επειδή μάλιστα δεν έβλεπαν επιφανειακά μεγάλη έκταση ρύπανσης, ανακουφίστηκαν, δεν έλαβαν υπ΄όψη τους τα ρεύματα και η ρύπανση έφτασε μέχρι την Γλυφάδα και ακόμη παραπέρα.
Τώρα τρέχουν και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους Ευρωπαίους και ζητάνε ευρωπαϊκά κονδύλια για την απορρύπανση, (η οποία εν πολλοίς θα γίνει με χημικά). Και ακόμη καθυστερούν στην άντληση της ποσότητας που υπάρχει μέσα στο σκάφος.
Αυτά συμβαίνουν όταν σε όλες τις ηγετικές θέσεις της κρατικής λειτουργίας βάζεις κομματικά στελέχη και φίλους, άσχετους με το αντικείμενο.
(Δεν αναφέρομαι στα προφανή για την αξιοπλοΐα του σκάφους, ούτε στο ανύπαρκτο από κάθε άποψη πλήρωμα και στους ελέγχους που έπρεπε να έχουν γίνει, γιατί επεξεργαζόμαστε ήδη συνολική πρόταση για αυτά).
