Του Γιάννη Καλλιάνου*
Καθώς προχωράω στους δρόμους της Αθήνας η επισκέπτομαι διάφορες περιοχές της περιφέρειας της Ελλάδας, το μόνο που αντικρίζω, είναι, θλιμμένα πρόσωπα, αγανακτισμένους πολίτες, νέους που θυμωμένοι μου αναφέρουν ότι δεν έχουν ελπίδα, συνταξιούχους που από το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα το πορτοφόλι τους έχεις αδειάσει, ανέργους και γενικά μια φτωχοποιημένη κοινωνία που αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις.
Και ποιες είναι αυτές οι υποχρεώσεις που έχουν στην κυριολεξία “γονατίσει” όλους τους Έλληνες πολίτες; Είναι οι υπέρογκοι φορολογικοί συντελεστές, οι τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές, οι φουσκωμένοι λογαριασμοί της ΔΕΗ, ο ΕΝΦΙΑ, οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι που εφαρμόζονται σχεδόν παντού αλλά και κάθε άλλης λογής επιδρομή στη τσέπη των ταλαιπωρημένων πολιτών μας. Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς, την ταυτόχρονη μείωση στους μισθούς και στις συντάξεις, το κόψιμο των προνοιακών επιδομάτων, την σχεδόν εξαφάνιση των συντάξεων χηρείας και των ΕΦΑΠΑΞ, τις πολύ αυξημένες τιμές σε όλα τα προϊόντα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης αλλά τα ιλιγγιώδη ποσοστά ανεργίας, καταλαβαίνει κανείς πως η χώρα αυτή δεν μπορεί να έχει μέλλον αν συνεχίσει να κυβερνάται από κρατιστές και λάτρεις ενός διεφθαρμένου πελατειακού κράτους, με σκοπό μόνο την εξουσία και την παραμονή στην καρέκλα.
Αυτό που σκέφτομαι νύχτα και μέρα, είναι, το πως θα βρεθούν νέες δουλειές για τα παιδιά μας, πως θα ελαφρύνουμε τα νοικοκυριά μας, πως θα καταφέρουμε να φέρουμε πίσω στην πατρίδα τους όλους εκείνους που έψαξαν την τύχη τους στην ξενιτιά, πως είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες ώστε η Ελλάδα να αρχίσει να ανακάμπτει οικονομικά. Η λύση είναι μια και μοναδική και δεν υπάρχει άλλη. Οφείλουμε και πρέπει να καταφέρουμε και ενώσουμε όλους τους Έλληνες πολίτες, ευθυγραμμιζόμενοι σε έναν δρόμο, αυτόν της αλήθειας, της ένωσης και όχι του διχασμού ή του λαϊκισμού, της υπευθυνότητας και των βαθέων τομών και μεταρρυθμίσεων, στον δρόμο της υπευθυνότητας και του φιλελευθερισμού. Και τι σημαίνει να ασπαζόμαστε την ιδεολογία του φιλελευθερισμού; Τίποτε άλλο από το να σεβόμαστε τις ιδέες της ατομικής ελευθερίας αλλά και της ατομικής ιδιοκτησίας.
Η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει καμία σχέση με την ιδεολογία που σας προανέφερα. Διορίζει χωρίς ΑΣΕΠ για να αυξήσει τους δημοσίους υπαλλήλους προσδοκώντας νέες ψήφους, τα βάζει με την δικαστική εξουσία δρώντας ως δικτάτορες η τύραννοι, ανοίγει πόλεμο με τη εκκλησία, αλλάζει τα βιβλία της Ιστορίας στα σχολεία, επιθυμεί να καταργήσει την προσευχή, την έπαρση της σημαίας η τις παρελάσεις, προστατεύει τους γνωστούς αγνώστους που καίνε κάθε τόσο την Αθήνα, μάχεται υπέρ των φυλακισμένων και των τρομοκρατών, ρίχνει όλα τα βάρη στους υγιείς επιχειρηματίες ώστε να κουκουλώσει όλες εκείνες τις παθογένειες του δημοσίου που μας έφτασαν ως εδώ, προσπαθεί να ελέγξει τα ΜΜΕ, ξεκινάει ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, δίνει την δημόσια περιουσία μας για 100 χρόνια στους δανειστές, ψηφίζει αντιλαϊκά μέτρα και τελικά ναρκοθετεί το μέλλον της Ελλάδας για πολλά χρόνια μετά, υπογράφοντας πλεονάσματα της τάξεως του 3.5% μέχρι το 2022 και σχεδόν 2.5% μέχρι το 2060 φέρνοντας έτσι μια διαρκή επιτροπεία από τους δανειστές για δεκάδες χρόνια μετά. Την ίδια ώρα, λένε οι κυβερνώντες, ότι μας βγάζουν από τα μνημόνια και ότι έρχονται καλύτερες ημέρες.
Πως όμως θα έρθουν καλύτερες ημέρες, όταν ο κ. Τσίπρας αλλά και οι αρμόδιοι Υπουργοί του έχουν στηθεί ως “σκιάχτρα” πάνω από τον Ελλαδικό χώρο και διώχνουν κάθε υποψήφιο επιχειρηματία ο οποίος επιθυμεί να επενδύσει στη χώρα μας; Η απάντηση είναι ότι δεν θα έρθουν ποτέ αν συνεχίσει η χώρα να εξαρτάται από μια παρέα ανεύθυνων που βούτηξε στο μέλι της εξουσίας και αρνείται πεισματικά να βοηθήσει το λαό. Οι συνεχόμενες κυβιστήσεις που εκτελεί ο κ. Τσίπρας τον καθιστούν αναξιοπρεπή και πολιτικό ψεύτη.
Είναι πλέον σίγουρο ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν υποστεί τα πάνδεινα όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Έκαναν μέχρι πρότινος υπομονή, αλλά πλέον αρχίζουν να αντιδρούν λέγοντας ότι: «δεν πάει άλλο, διαλυθήκαμε». Τόσα χρόνια υπομονής και θυσιών χωρίς κανένα αντίκρισμα. Μοναδική περίοδος ελπίδας και σταδιακής εξόδου από το σκοτεινό τούνελ των μνημονίων ήταν από το 2012 μέχρι το 2014, όπου με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άρχισε κάτι να αλλάζει, ξεκίνησε η χώρα σίγα σιγά να ανακάμπτει οικονομικά, μηδενίστηκαν τα ελλείμματα, άρχισε να μειώνεται η ανεργία, με πολλές θυσίες δε λέω, αλλά κάτι άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο σε αυτή τη χώρα. Μέχρι που ήρθε ο κ. Τσίπρας ο «μνημονιοσχίστης» που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και σε ένα άρθρο αλλά τελικά …υπέγραψε σε χρόνο dt άλλα δύο.
Τι χρειάζεται η Ελλάδα τώρα; Έναν Πρωθυπουργό Πατριώτη που δεν θα κάνει όλες τις χάρες στους δανειστές, έναν φιλελεύθερο πολιτικό που σκοπό θα έχει να εφαρμόσει επιθετικές μεταρρυθμίσεις ώστε να μειώσει σταδιακά την φορολογία στις επιχειρήσεις και τον ΕΝΦΙΑ, να μειώσει τους φόρους στα νησιά και στα αγροτικά προϊόντα, να μειώσει τις μη αναγκαίες δημόσιες δαπάνες ώστε να κλείσει η δημοσιονομική “τρύπα” που θα εμφανιστεί λόγω της μείωσης των φόρων, να φτιάξει ένα αποτελεσματικό κράτος που θα βρίσκεται δίπλα στον πολίτη, χωρίς κομματικούς στρατούς, χωρίς αργομισθίες, με αξιολόγηση και κινητικότητα όπου χρειάζεται αλλά και με γρήγορη προαγωγή όλων όσοι εργάζονται σκληρά και αποδίδουν.
Επίσης είναι αναγκαίο να εφαρμοστεί ένα ευνοϊκό και ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον με χαμηλούς συντελεστές ώστε να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να βρουν νέες δουλειές τα παιδιά μας. Χρειάζεται να παταχθεί η γραφειοκρατία και τα νομικά κολλήματα για την ίδρυση μιας εταιρίας και να μπουν περισσότερο οι υπολογιστές στη ζωή μας, ώστε να μειωθούν οι “σφραγιδοφόροι” που καθυστερούν τις υποθέσεις και να μετακινηθούν σε πόστα του δημοσίου που θα μπορούν να προσφέρουν εποικοδομητικό έργο. Ένα αποτελεσματικότερο κράτος χρειαζόμαστε, ένα δίκαιο κράτος που εμπνέει εμπιστοσύνη για όλους μας. Ναι στην καλύτερη Παιδεία που προσπαθεί να διαλύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ναι στην Υγεία, ναι στην στήριξη των αγροτών και της πρωτογενούς παραγωγής, ναι στην διατήρηση της παράδοσης και των εθίμων μας, ναι σε μια Ελλάδα του δυτικού πολιτισμού και όχι σε μια χώρα που θα έχει πρότυπα την Βενεζουέλα, τη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 80, τον ΜΑΔΟΥΡΟ, τον ΤΣΕ και τον ΣΤΑΛΙΝ.
Είμαι άνθρωπος της αγοράς, που εργάζομαι σκληρά από 18 ετών, που προέρχομαι από αγροτική οικογένεια και που μάχομαι για τα πιστεύω μου. Θέλω να τα αλλάξω όλα σε αυτή τη χώρα, όπως και εσείς επιθυμείτε να αλλάξουν όλα, όλοι εσείς που διαβάζετε αυτό το άρθρο. Γι’ αυτό και πρέπει όλοι μας να πορευτούμε ενωμένοι στην μια πλευρά της όχθης του ποταμού, αυτής των δημιουργικών Ελλήνων και όχι στην άλλη των λαϊκιστών και εκείνων που τρέφονται με το να σπέρνουν τον διχασμό.
Η προσωπική μου εκτίμηση αλλά και η εκτίμηση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας μας, είναι ότι, το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι το πιο αξιόπιστο. Είναι εκείνο το πρόγραμμα που χωρίς να διαλύσει την μεσαία και χαμηλή τάξη, θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε καλύτερες μέρες, με τον τρόπο που σας παρουσίασα κατά τη διάρκεια του άρθρου μου.
* Ο κ. Γιάννης Καλλιάνος είναι Μαθηματικός, απόφ. Παν/μίου Πατρών. M.sc Εφαρμοσμένων Μαθηματικών – M.sc Μετεωρολογίας. Παρατηρητής ΕΜΥ. Αναπλ. Γραμ. Επιστ. Φορέων Νέας Δημοκρατίας.
