Το σκηνικό το έχουμε ζήσει και άλλες φορές στο παρελθόν. Μια από τις σημαντικότερες παθογένειες της Μεταπολίτευσης άλλωστε ήταν η τραγική αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαχωρίσει τη θέση του από το επιχειρηματικό γίγνεσθαι.
Οι πολιτικοί μας, πολύ περισσότερο η… παιδική χαρά που βρίσκεται στη Βουλή τα τελευταία χρόνια, αδυνατούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, στρέφονται σε εμβληματικούς επιχειρηματίες, από τους οποίους και προσδοκούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.
Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν οι δυο “ελέφαντες στο δωμάτιο”. Όπως μάλιστα ισχυρίζεται ο αστικός μύθος, ο ιδρυτής της Intracom είχε αναφερθεί κάποτε με κολακευτικά λόγια στον ιδρυτή της Motor Oil, για όσα αμφότεροι έχουν προσφέρει στην Ελλάδα, σε πείσμα ενός πολιτικού συστήματος… ζητιάνου.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, με τον ζήλο που το έκανε στο παρελθόν. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ωστόσο είναι πάντα εδώ. Δεν έφυγε ποτέ.
Ο ίδιος ο Βαρδής Βαρδινογιάννης μίλησε πρόσφατα για την ανάγκη εθνικής συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να επιχειρηθεί με αξιώσεις η έξοδο από την κρίση και τη δραματική εποχή των Μνημονίων. Μπήκε δηλαδή απέναντι στις τσιρίδες υστερίας και τα βαποράκια του εθνικού διχασμού, που ξεκινούν από τη Βουλή και φτάνουν μέχρι τα social media, ως κομιστές ενός κοινού μηνύματος μίσους. Για να επιβιώσουν οι ίδιοι, φυσικά.
Εσχάτως, στα απόνερα της σήψης και της μπόχας από τη λυσσώδη σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων, με πολιτικές… ουρές, τόσο στον πολιτικό όσο και στον επιχειρηματικό κόσμο, πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που θεωρούν ότι “μονάχα ο Βαρδής μπορεί να τους μαζέψει”.
Οι επόμενες μέρες να δείξουν αν ο εμβληματικός επιχειρηματίας θα παρέμβει παρασκηνιακά. Ή το τσίρκο θα συνεχιστεί…
