Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε – και μάλιστα με φοβερά αντανακλαστικά- να καλύψει τα έξοδα από τις φθορές στο ΑΠΘ, κόστους 40.000 ευρώ, αποδεικνύοντας έτσι, την γενναιοδωρία του, απέναντι στους «ελπιδοφόρους» ένθερμους καταληψίες.
Από την άλλη, είναι γνωστή η απροθυμία και η εμμονική φειδώ του να μην καλύπτει έξοδα στις μαθητικές Ολυμπιάδες που γίνονται σε διάφορα μέρη του κόσμου. Πέρυσι ας πούμε, το Iδρυμα Ωνάση κάλυψε τα έξοδα και για την Μαθηματική Ολυμπιάδα της Ταϊλάνδης (9.000 ευρώ) και για την Ολυμπιάδα Αστρονομίας της Ινδονησίας. Δεν ξέρω εφέτος τι έγινε αλλά έχω την εντύπωση ότι το Ιδρυμα έχει ανακοινώσει ότι αναλαμβάνει γενικώς τα έξοδα των μαθητικών Ολυμπιάδων, οπότε ο κ. Φίλης πέταξε από πάνω του, το βάρος μιας «καπιταλιστικής» υποχρέωσης. Βεβαίως, για τους αφελείς που θέλουν να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε την απέχθεια του κράτους προς την αριστεία, στην Ελλάδα, θυμίζω ότι και το 2010 το Υπουργείο είχε «ξεχάσει» να καλύψει τα 2500 ευρώ (!) για την 27η Βαλκανική Μαθητική Ολυμπιάδα… Και ασφαλώς υπάρχουν και άλλα διαχρονικά παραδείγματα που δείχνουν την αδιαφορία του ελληνικού κράτους απέναντι σε αρίστους που πρόκειται να διακριθούν στο εξωτερικό.
Επομένως, η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα μικροψυχίας που συστηματικά το ελληνικό κράτος επιδεικνύει προς τους πολίτες του. Και επειδή πρόκειται για άσκηση εξουσίας, ο λαϊκισμός είναι βασικό αξίωμα διαχείρισης της επικοινωνίας. Άλλο είναι ο αριστούχος που πάει για μετάλλιο και άλλο ο μπάχαλος που θυμίζει – έστω και ως καρικατούρα- τους «λαϊκούς» αγώνες των ταξικών διεκδικήσεων. Ο ένας προκαλεί δέος στην κοινή κοινή γνώμη και ο άλλος «συμπάθεια». Αλλωστε, η βάση του 3% είναι πάντα πολύτιμη για τον ΣΥΡΙΖΑ…
Αυτή είναι η Ελλάδα του λαϊκισμού, του μεσσιανισμού και της δικτατορίας των μετρίων. Αυτή είναι η Ελλάδα που γλείφεται γύρω από την λέξη της «αριστείας» αλλά πληρώνει αδρά για όλες τις εξάρσεις της μετριότητας
Ας μη γελιόμαστε. Μην περιμένετε από τους μέτριους που διοικούν διαχρονικά την ελληνική κοινωνία να αποδεχθούν την ανωτερότητα των ικανών. Η αριστεία αιωρείται μόνο ως ιδέα, αξιακό ιδεώδες ή φαντασίωση που ποτέ δεν αναγνωρίζεται, όταν πρόκειται για πραγματικότητα. Όλοι πιστεύουν πως μπορούν να γίνουν άριστοι στα σχολεία αλλά ξεχνούν να το προσπαθήσουν. Όλοι λένε πως ενισχύουν τους μαθητές με προσόντα αλλά «δυσκολεύονται» να τους πληρώσουν το εισιτήριο για την συμμετοχή στον διαγωνισμό… Αυτή είναι η Ελλάδα του λαϊκισμού, του μεσσιανισμού και της δικτατορίας των μετρίων. Αυτή είναι η Ελλάδα που γλείφεται γύρω από την λέξη της «αριστείας» αλλά πληρώνει αδρά για όλες τις εξάρσεις της μετριότητας, στην επιστήμη, στον αθλητισμό, στον δημόσιο διάλογο, στην κρατικοδίαιτη οικονομία και στα σχολεία.
Κι όλα αυτά επειδή ανέκαθεν οι ηγεσίες της δεν πρότειναν στον μέσο όρο, πολιτική αλλά απορροφούσαν τα ταπεινά του ένστικτα για να διατηρηθούν στην εξουσία. Αν λοιπόν έτσι ήταν στο παρελθόν, τι περιμένετε από μία κυβέρνηση «πρωτόγονου» αριστερισμού που δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί ο υπόλοιπος κόσμος. Και μεταξύ μας, ο Μπαλτάς ήταν ο πιο ειλικρινής από όλους. Πράγματι, για μία κοινωνία που αποθεώνει την μετριότητα με κάθε ευκαιρία, η αριστεία είναι όντως ρετσινιά και κατάρα! Είναι αυτή που διώχνει αιωνίως τον Ελληνα και τον στέλνει στην άλλη άκρη του κόσμου, καταδικάζοντάς τον στο ρόλο του Aτλαντα που κουβαλάει στους ώμους του τον νόστο και την πατρίδα…
