Πεδίο σύγκρουσης με τους δανειστές σε τέσσερα μέτωπα διαμορφώνει η κυβέρνηση ενόψει της επανεκκίνησης των διαπραγματεύσεων από τον Σεπτέμβριο.
Το μεγαλύτερο αγκάθι είναι εκ των πραγμάτων οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που βρίσκονται στο τραπέζι, αλλά πλέον αναδεικνύονται ως σημεία επιμέρους τριβών η προσπάθεια για την αλλαγή του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων κάτω από το 3,5%, οι αλλαγές στο μέτωπο της διαχείρισης των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων και οι διαφορές που υπάρχουν για τη στελέχωση του νέου υπερταμείου και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Οι δανειστές πρόκειται να επιστρέψουν στην Αθήνα μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου ώστε να ξεκινήσουν τον έλεγχο επί των 15 προαπαιτούμενων μέτρων που σχετίζονται με την 1η αξιολόγηση και την εκταμίευση της υποδόσης των 2,8 δισ. ευρώ και να κλείσει οριστικά ο πρώτος έλεγχος. Στο οικονομικό επιτελείο ευελπιστούν ότι μέχρι τα μέσα με τέλη Σεπτεμβρίου θα έχουν κλείσει όλες οι δράσεις και δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Στη συνέχεια μέσα στον Οκτώβριο θα ανοίξει ο φάκελος της 2ης αξιολόγησης η οποία έχει πληθώρα ανοιχτών θεμάτων και συνδέεται επίσης με τα μέτρα για το χρέος. Σύμφωνα με στελέχη που έχουν ενεργό συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και κουαρτέτου, τα δύσκολα θέματα έχουν ήδη ξεχωρίσει και εντοπίζονται σε:
1. Αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις: Αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων, αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και το μοντέλο διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Το θέμα θεωρείται πολιτικά δύσκολο λόγω της ιδεολογικής διαφοράς μεταξύ της κυβέρνησης και ιδίως του ΔΝΤ που φέρεται να έχει βάλει πολλά θέματα στο τραπέζι, ενώ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει στείλει μήνυμα δια της αρμόδιας Επιτρόπου Απασχόλησης Μαριάν Τίσεν ότι απαιτούνται μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό πλαίσιο.
2. «Κόκκινα» δάνεια: Στο Μνημόνιο υπάρχει μία σειρά δράσεων που θα πρέπει να υλοποιηθούν προκειμένου να ενεργοποιηθεί πλήρως το πλαίσιο από το προσεχές Φθινόπωρο. Σύμφωνα με πληροφορίες, διαφωνίες υπάρχουν στο θέμα της εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων, καθώς οι δανειστές επιδιώκουν να προβλέπονται ταχείες διαδικασίες πτώχευσης και εκκαθάρισης για όσες επιχειρήσεις κρίνονται με τραπεζικά κριτήρια «μη βιώσιμες», ενώ η κυβέρνηση αντιπροτείνει να δοθεί η δυνατότητα και σε αυτές να έχουν «δεύτερη ευκαιρία» για τη δυνατότητα ρύθμισης των χρεών τους, φοβούμενη τον καταιγισμό των λουκέτων.
3. Πρωτογενή πλεονάσματα: Η κυβέρνηση επιδιώκει να ρίξει τον στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα κάτω από το 3,5% μετά το 2018 ώστε να εξοικονομεί ετησίως 2 με 3 δισ. ευρώ, αλλά οι δανειστές έχουν εκφράσει πολλαπλώς την άρνησή τους να μπουν σε τέτοια διαπραγμάτευση. Το θέμα σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο αναδιάρθρωσης του χρέους (σ.σ μικρότερα πλεονάσματα απαιτούν μεγαλύτερη επιμήκυνση) γεγονός που βρίσκει αντίθετο κυρίως το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Πάντως, στο υπουργείο Οικονομικών συντάσσουν μελέτη που θα αποδεικνύει ότι μία μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων στα επίπεδα του 2,5% του ΑΕΠ από το 2019 και μέχρι το 2025 δεν οδηγεί σε ανάγκη για μεγαλύτερη μείωση του ελληνικού χρέους. Οι δυσκολίες της συγκεκριμένης μάχης φάνηκαν από τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι το θέμα θα κλείσει όταν ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση και η συζήτηση για το χρέος.
4. Στελέχωση φορέων: Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το νέο υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, οι νέες διοικήσεις τραπεζών και γενικότερα η στελέχωση και λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, βρίσκονται υπό συζήτηση όλο το προηγούμενο διάστημα. Λίστες με υποψήφιους αλλάζουν χέρια, υπάρχουν επιμέρους διαφωνίες για τα πρόσωπα και το επόμενο διάστημα θα φανεί αν υπάρχει εύκολη συμφωνία για τα στελέχη που θα αναλάβουν τις τύχες όλων των παραπάνω φορέων.
