Ρώτησα γνωστό δικηγόρο , ενεργό Νεοδημοκράτη, λίγο ως πολύ αιρετικού είναι η αλήθεια , για την ουσιαστική απουσία του κόμματος στο ζήτημα των 8 Τούρκων αξιωματικών .
Παρά το ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η έλλειψη όλων των πληροφοριών που συνθέτουν το πρόβλημα το καθιστούν δύσκολο προς πλήρη ανάλυση , αρνήθηκε να λάβει επίσημα προσωπική θέση πριν την αναλυτική παρέμβαση που θα κάνει η Νέα Δημοκρατία. Μου έδωσε όμως τις απόψεις του τις προσωπικές που σας τις παρουσιάζω όσο πιο συνοπτικά γίνεται.
Η καταδίκη της απόπειρας πραξικοπήματος και των πραξικοπηματιών, ούτε κάμπτει ούτε πρέπει να κάμπτει το κράτος δικαίου ή τη δέσμευση της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις Διεθνείς Συμβάσεις Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου , ούτε την υποχρέωση του Καθ΄όλου Ελληνικού Κράτους να συμμορφώνεται προς τις επιταγές του όλου αυτού του δικαιοπολιτικού συστήματος κανόνων δικαίου. Η βασική αρχή του κράτους δικαίου { Rule of Law) τόσο στο εθνική όσο και στο διεθνή έννομη τάξη είναι ότι αφορά τους πάντες και εφαρμόζεται επί όλων, ασχέτως πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων. Τυχόν απομάκρυνση από την αρχή αυτή συνιστά ανεπανόρθωτο πλήγμα στη δημοκρατία και στο δίκαιο και θέτει άνευ εταίρου τη Χώρα εκτός του ευρωπαϊκού πολιτιστικού κεκτημένου και εκτός του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού.
Το ζήτημα της αίτησης απόδοσης πολιτικού ασύλου των 8 Τούρκων στρατιωτικών από τη χώρα μας οφείλει να αντιμετωπιστεί από την ελληνική κυβέρνηση και αρχές όπως πρέπει , Δηλαδή ως θέμα αποκλειστικά και μόνο του αρμοδίου Συμβουλίου Εφετών που θα ασχοληθεί ως φυσικός Δικαστής με το ζήτημα , αποκλειστικά και μόνο μάσα το πλαίσιο του ισχύοντος δικαίου. Κάθε άλλη αντιμετώπιση θα πλήξει βαρύτατα την αρχή του Κράτους Δικαίου και θα ταπεινώσει διεθνώς την αξιοπρέπεια της χώρας . Και εδώ προκύπτει για άλλη μια φορά η ανάγκη για την ουδετερότητα της Χώρας , ώστε η Χώρα που παινεύεται πως γέννησε τη Δημοκρατία , να μπορεί να δρα και ως τέτοια!
Επειδή έχουμε πικρή πείρα ως χώρα , ο Ελληνικός Λαός πρέπει να γνωρίζει ότι οι χειρότερες εξελίξεις προκύπτουν όταν πολιτικά ζητήματα επιλύονται με ακροβατικού τύπου νομικίστικες πλατφόρμες , ή το χειρότερο όταν τα νομικά ζητήματα “έπιλύονται” με πολιτικοιδεολογικές κατασκευές . Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Κράτους Δικαίου και του Αστυνομικού Κράτους είναι ότι στο δεύτερο η αρχή της σκοπιμότητας υπερισχύει της Αρχής της Νομιμότητας . Μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν υφίσταται διμερής συμφωνία έκδοσης, κυρίως λόγω της περίεργης αντίληψης που έχει η Τουρκία σε σχέση με το διεθνές δίκαιο, αφού δεν κυρώνει τις συνθήκες για το Δίκαιο της Θάλασσας, για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για το καθεστώς της Στρατιάς του Αιγαίου , ή της νομικοπολιτικής κατάστασης στο τουρκικό Κουρδιστάν. Επομένως, το αίτημα έκδοσης των 8 στρατιωτικών στην Τουρκία πρέπει να κριθεί, in cocredo, ψύχραιμα μετά τήρηση των κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας, ή και των αναγκαστικών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου που Δεσμεύουν με υπερσυνταγματική ισχύ την Ελληνική έννομη τάξη , σεβόμενο πρώτιστα την αξία του ανθρώπου και λαμβάνοντας υπόψιν τις εγγυήσεις που δίνει το κράτος που ζητεί την έκδοση για τον σεβασμό αυτό, και πάντα με γνώμονα την διεθνώς παραδεδεγμένη αρχή της Αμοιβαιότητας .
Με απλά λόγια , η έκδοση των Τούρκων στρατιωτικών είναι μία κρίση ουσίας, που δεν ανήκει στην πολιτική – διπλωματική ηγεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας , αλλά στην αποκλειστική αρμοδιότητα και στην κυριαρχική εξουσία, όχι του φυσικού τους Δικαστή, που θα πρέπει να αποφασίσει , χωρίς την πίεση της διατάραξης των «καλών σχέσεων με τη γείτονα», ή του θολού και ομιχλώδους «εθνικού συμφέροντος». Για τον Έλληνα Δικαστή το ύψιστο Εθνικό Συμφέρον είναι και πρέπει να είναι η τήρηση της Ελληνικής Συνταγματικής Νομιμότητας .
*** Η ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΝΟΜΙΚΗ – ΤΕΚΜΗΡΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Με βάση το ανωτέρω σκεπτικό, το αίτημα της έκδοσης των 8 Τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία δεν πρέπει να ικανοποιηθεί από το Αρμόδιο Συμβούλιο Εφετών. Ο Νόμος : Κατά τις προβλέψεις : α) του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ( στο Εξής ΕΣΔΑ) , που έχει κυρωθεί κατά τα προβλεπόμενα στο Άρθρο 28 του Συντάγματος της Ελλάδος και κατέχει, έτσι, θέση κανόνα αναγκαστικού δικαίου υπερσυνταγματικής ισχύος απαγορεύει τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείρισης. β) Του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ διασφαλίζει επίσης το δικαίωμα στη ζωή, έχοντας ταυτόσημη δεσμευτική ισχύ με το άρθρο 3. γ) Του Άρθρου 6 της ΕΣΔΑ που θεμελιώνει το δικαίωμα στη Δίκαιη Δίκη , δ)Της διεθνούς νομολογίας από πληθώρα δικαστηρίων, εθνικών και διεθνών , που έχει καταστήσει σαφές ότι δεν επιτρέπεται η έκδοση προσώπου σε χώρα στην οποία κινδυνεύει με θανατική ποινή ή με απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή με βασανιστήρια. ε) Της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικλαιωμάτων του Αθνρώπου( και αυτής κυρωμένης κατά τις προβλέψεις του αρθρου 28 του Συντάγματος, άρα και αυτής υπερσυνταγματικής ισχύος), που απαγορεύει ρητά τα βασανιστήρια, την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση, το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη, το δικαίωμα σε άσυλο. στ) των Αναλόγων προβλέψεων του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που έχει κυρώσει η Ελλάδα , ιδρύεται η υποχρέωση , ως κανόνας αναγκαστικού δικαίου προς όλα τα κράτη , που έχουν προσχωρήσει στις Διεθνείς αυτές Συμβάσεις , να πράξουν ό,τι μπορούν προκειμένου είτε να υλοποιηθούν οι προβλέψεις των κατ΄ ιδιά διατάξεων που περιέχουν , είτε να αποφευχθεί η παραβίασή τους.Υπό αυτήν την έννοια άλλωστε οφείλει κάθε κράτος να τα λαμβάνει υπόψη σε ό,τι αφορά -και- τη δικαστική συνεργασία με άλλα κράτη . στ) Η συνθήκη της Γενεύης, που επίσης έχει ενσωματωθεί στην εθνική έννομη τάξη και ανήκει στους κανόνες αναγκαστικού δικαίου καθορίζει ότι δικαιούται ανάμεσα σε άλλες περιπτώσεις να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας εκείνος που διώκεται λόγω πολιτικών του πεποιθήσεων.
Τέλος , το ειδικώτερο , εν προκειμένω, άρθρο 438 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προβλέπει ότι απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού “αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό, στρατιωτικό…” Στην υπό κρίση περίπτωση όλες οι ανωτέρω προληπτικές και απαγορευτικές προβλέψεις της Διεθνούς και Εθνικής Νομοθεσίας πληρούνται σωρρευτικά . Ανώτατοι Τούρκοι αξιωματούχοι διακηρύσσουν ότι θα επαναφέρουν τη θανατική ποινή εις βάρος των πραξικοπηματιών, άρα πιθανότατα και εις βάρος των 8 στρατιωτικών,
Οι εικόνες και οι ειδήσεις από την Τουρκία αποδεικνύουν την εκτεταμένη χρήση βασανιστηρίων, λυντσαρίσματος, απάνθρωπης μεταχείρισης και την έλλειψη εγγυήσεων δίκαιης δίκης. Ακόμη και αν η είδηση για τον δημόσιο αποκεφαλισμό είναι παραπλανητική , Μόνο και μόνο η εικόνα της φυλάκισης ανθρώπων επί μακρόν μόνο με τα εσώρουχά τους, τούρκικη πατέντα από τον καιρό της εισβολής του Ετσβίτ στην Κύπρο το ’74 , συνιστούν λόγο μη έκδοσης των Τούρκων στρατιωτικών. Τέλος, βάσει του ΚΠΔ δε νοείται η έκδοσή τους αφού κατηγορούνται για τη διάπραξη πολιτικού και στρατιωτικού αδικήματος. Η διάταξη είναι σαφής και έχει ήδη τύχει ερμηνείας από τα ελληνικά δικαστήρια με τρόπο που συμπεριλαμβάνει απόπειρες κατάλυσης πολιτεύματος. Η χώρα μας και ο λαός μας δεν μπορεί να υποστεί και άλλο εξευτελισμό , τύπου Οτσαλάν. Γιατί, χωρίς να συγχέουμε το διαφορετικό αξιακό και πολιτικό φορτίο του Οτσαλάν και των πραξικοπηματιών , δεν επιτρέπεται για άλλη μια φορά η Ελλάδα να παραβεί το διεθνές και εθνικό δίκαιο, σε βάρος της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων ανθρώπινα δικαιώματα κατ’ εντολή ξένης κυβέρνησης.
Κατά τη γνώμη του , το διεθνές και εσωτερικό δίκαιο απαγορεύουν την έκδοση των 8 Τούρκων στρατιωτικών στους οποίους πρέπει να χορηγηθεί είτε επικουρική προστασία είτε καθεστώς πρόσφυγα. Η ελληνική κυβέρνηση έχει να διαλέξει, άλλη μια φορά, μεταξύ ταπείνωσης και κράτους δικαίου. Αυτή τη φορά , οφείλει να επιλέξει το δεύτερο.
Για την παρουσίαση
Ο Χρυσαφίτης
