Του Θωμά Παπαλιάγκα
Η Δημοκρατική Ευθύνη ξεκίνησε από τη γνήσια ανησυχία πολλών ανθρώπων που πάντοτε είχαν πολιτικές ανησυχίες και παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον τα κοινά πράγματα ή και συμμετείχαν σε ένα βαθμό, αλλά ποτέ με τρόπο επαγγελματικό. Είναι όλοι γνωστοί στους χώρους εργασίας τους ή στους κοινωνικούς τους χώρους, αλλά όχι αυτό που θα λέγαμε “επώνυμοι ανά το πανελλήνιο”. Είναι αυτοί που αποτελούν τη ζωντανή κοινωνία, άνθρωποι δημιουργικοί και ενεργοί.
Αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι μοιραστήκαμε τις ανησυχίες μας για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα και τις αποτυπώσαμε σε ένα προσκλητήριο, το οποίο προσυπέγραψαν 1.800 περίπου συμπολίτες μας σε πρώτη φάση. Αμέσως απευθύναμε το προσκλητήριο αυτό σε πολίτες πιο επώνυμους και με κύρος, οι οποίοι μας έκαναν τη μεγάλη τιμή (51 τον αριθμό αρχικά) να στηρίξουν το εγχείρημα της σύστασης πολιτικού φορέα για πρώτη φορά με πρωτοβουλία πολιτών, όπως θα λέγαμε “από τα κάτω”.
Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η Δημοκρατική Ευθύνη δεν έχει ιδιοκτήτες και φυλάρχους. Η ιδρυτική Συνδιάσκεψη θα αποφασίσει για την πορεία της, όπως και για την ανάθεση ευθυνών (και όχι αξιωμάτων). Η προτεινόμενη δομή τού υπό ίδρυση κόμματος εγγυάται τον ανοιχτό και δημοκρατικό χαρακτήρα του, αφού απέχει από τα αρχηγοκεντρικά κόμματα, που αντιμετωπίζονται ως ιδιοκτησίες, και έχει πολλά στοιχεία από τα πραγματικώς ανοιχτά γερμανικό (SPD) και γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Γι’ αυτό το λόγο η ιδρυτική Συνδιάσκεψη, όπως και τα επόμενα συνέδρια, θα εκλέξει άλλον πρόεδρο και άλλον γενικό γραμματέα και υποψήφιο πρωθυπουργό. Το Συνέδριό του θα είναι πραγματικά το ανώτατο όργανο, γιατί θα είναι διαρκές και θα συγκαλείται σε κάθε σοβαρό ζήτημα.
Από τα παραπάνω λοιπόν είναι απολύτως ευνόητο ότι η Δημοκρατική Ευθύνη δεν είναι το κόμμα κανενός φυσικού προσώπου, όπως έγινε άστοχα δεκτή από πολλά ΜΜΕ. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αποσαφηνίστηκε πλήρως στην πρώτη παρουσίασή του από όλους τους εισηγητές ότι δεν είναι προσωποκεντρικό ούτε προσωπικό κόμμα. Και η συνέπεια της μετέπειτα πορείας θα δικαιώσει απολύτως τη διαδικασία όπως την ξεκίνησαν οι 1800 περίπου “ανώνυμοι Έλληνες”.
Τίθεται συχνά το ερώτημα αν η Δημοκρατική Ευθύνη θα ενταχθεί στο διάλογο για την κεντροαριστερά. Η απάντηση είναι αρνητική. Η διαδικασία ανασύνθεσης του χώρου της κεντροαριστεράς πρέπει να περάσει από μία αυθεντικά νέα διαδικασία δημιουργίας, με κύριο χαρακτηριστικό τη διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα, για την πολιτική, για τη δομή και τη λειτουργία των κομμάτων και της πολιτείας. Μία διαδικασία ανακύκλωσης παλαιών προσώπων και μηχανισμών, μία διαδικασία σύνθεσης ατομικών επιδιώξεων και πολιτικής επιβίωσης αποστεωμένων μηχανισμών δεν μπορεί να εκφράσει την ανάγκη της ανατροπής της καθεστηκυίας νοοτροπίας και λειτουργίας.
Αυτό που διαφοροποιεί τη Δημοκρατική Ευθύνη και την καθιστά μοναδική περίπτωση στην πολιτική ιστορία του τόπου είναι η ταυτόχρονη με την ανακοίνωση της ίδρυσής της κυκλοφορία αναλυτικού ριζοσπαστικού προγράμματος σε πέντε βασικούς τομείς και τρεις υποτομείς: α) Σύνταγμα – θεσμική ανασυγκρότηση – δικαιοσύνη, β) δημόσια διοίκηση, γ) Τοπική Αυτοδιοίκηση και πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, δ) δημόσια περιουσία, ε) δημόσιες συμβάσεις, στ) Οικονομία – Παραγωγικό Μοντέλο, ζ) Φορολογία – Δημοσιονομικά, η) Υγεία.
Το πρόγραμμα της Δημοκρατικής Ευθύνης εισάγει πυρηνικού χαρακτήρα αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και όχι εφήμερα πυροτεχνήματα προς άγραν παραπλανητικών εντυπώσεων. Εμφορείται από ενιαία φιλοσοφία και αντίληψη και συμπεριλαμβάνει συνολικές και όχι διάπαρτες προτάσεις εν είδει πλήθους λίθων, πλίνθων και κεράμων ατάκτως ερριμμένων. Είναι ένα προγραμμα, το οποίο προσφυώς ανέφερε ο Αλέκος Παπαδόπουλος ότι μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς. Και αυτό γιατί είναι ποτισμένο από τη φιλοσοφία αυτή: να παραδώσουμε στα παιδιά μας μία χώρα καλύτερη απ’ αυτή στην οποία ζούμε εμείς και προίκα αντί για χρέη.
Και αυτό είναι το χρέος όλων μας. Διότι η αλληλεγγύη των γενεών, κατά τη φυσική πορεία των πραγμάτων, δίδεται πρωτίστως από τους γονείς προς τα παιδιά τους. Και δυστυχώς για αρκετές δεκαετίες και μέχρι και σήμερα η κοινωνία και το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι εμποτισμένα από τη λογική τού να ζήσουμε όσο καλύτερα το παρόν και να στείλουμε το λογαριασμό στα παιδιά μας. Αυτό πρέπει να αλλάξει τώρα. Όπως και συνολικά η νοοτροπία της κοινωνίας μας. Και ξεκινάμε τώρα αμέσως από την κορυφή της, το πολιτικό σύστημα.
* Ο κ. Θωμάς Παπαλιάγκας είναι δικηγόρος, μέλος της προσωρινής συντονιστικής επιτροπής της Δημοκρατικής Ευθύνης
