«Πού πηγαίνει η Ευρώπη;». «Είμαστε στο χείλος της διάσπασης;». «Τι θα γίνει αν δεν πετύχουμε με τις μεγάλες προκλήσεις των ημερών;». Ερωτήματα που θέτει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, με άρθρο του στην εφημερίδα “To Bήμα”.
Το άρθρο του κ Αβραμόπουλου:
«Πού πηγαίνει η Ευρώπη;». «Είμαστε στο χείλος της διάσπασης;». «Τι θα γίνει αν δεν πετύχουμε με τις μεγάλες προκλήσεις των ημερών;».
ρόκειται για ερωτήματα που, το τελευταίο ιδίως διάστημα, μου απευθύνουν πολίτες και κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα. Η προσφυγική κρίση βάζει σε κίνδυνο αυτά τα ίδια τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν πρέπει, ωστόσο, να υποτιμάμε την ανθεκτικότητα αυτής της Ενωσης.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έφτασαν στις ακτές μας τη χρονιά που πέρασε. Αυτή τη στιγμή, πάνω από 10.000 άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, σε τραγικές συνθήκες. Την ίδια ώρα, εκατοντάδες άνθρωποι συνεχίζουν να φτάνουν σε καθημερινή βάση και η Ελλάδα αναμένεται να υποδεχθεί άλλους 100.000 μέχρι το τέλος του μήνα. Η απλή και συνεχής επανάληψη των αριθμών κινδυνεύει να μας παραλύσει, να μας κάνει να ξεχάσουμε πως μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Στο μεταξύ, φράκτες υψώνονται και τα σύνορα κλείνουν – όχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά και στo μυαλό των πολιτών μας, προσφέροντας γόνιμο έδαφος για να αναπτύσσονται ο λαϊκισμός, η ξενοφοβία και ο εθνικισμός.
Την περασμένη Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε έναν μηχανισμό επείγουσας υποστήριξης για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας εντός της ΕΕ. Μια ρύθμιση που εξασφαλίζει πρόσθετη στήριξη στα κράτη-μέλη που έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από την προσφυγική κρίση, όπως η Ελλάδα. Ταυτόχρονα, συνεργαζόμαστε πολύ στενά με τις ελληνικές Αρχές, προκειμένου να επεξεργαστούμε, πέραν των άλλων, και ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης.
Η Ευρώπη είναι στο πλευρό της Ελλάδας, που αυτόν τον καιρό δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση.
Και η στήριξη αυτή θα είναι συνεχής ώσπου να ξεπεραστεί η κρίση.
Αμεση στόχευση είναι να καλύψουμε τις ανάγκες που υπάρχουν σε υποδομές στέγασης, απόκτησης έμψυχου δυναμικού και εξασφάλισης των αναγκαίων πόρων.
Αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με συνθήκες κρίσης και με σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να φεύγουν όσο υπάρχει αστάθεια στη γειτονιά μας. Αυτό που συμβαίνει στη Συρία έχει γίνει αισθητό όχι μόνο στην Τουρκία ή στην Ελλάδα, αλλά μέχρι πιο πάνω, στη Σουηδία και αλλού. Οι φράκτες απλώς εκτρέπουν τις ροές, με τις διαδρομές να αλλάζουν γρήγορα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει πάρει την πρωτοβουλία από την αρχή και έχει δείξει τον δρόμο για μια συλλογική προσέγγιση. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι θάρρος και αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας να υλοποιηθούν οι πρότερες δεσμεύσεις, να αναληφθεί και να κατανεμηθεί η ευθύνη, να υπάρξει συλλογική ανταπόκριση στις προκλήσεις και στις ανάγκες. Αρκετά έχουν δηλωθεί και γραφτεί. Είναι πλέον η ώρα των γρήγορων και συλλογικών δράσεων.
Τις επόμενες ημέρες πρέπει να δούμε μαζικές μετεγκαταστάσεις προσφύγων, όχι απλώς δεκάδων, αλλά εκατοντάδων, από την Ελλάδα σε άλλα κράτη-μέλη. Παράλληλα, πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες επιστροφής όσων δεν έχουν δικαίωμα να μείνουν. Αναγκαίο είναι να μεταφέρουμε και να εγκαταστήσουμε ανθρώπους από την Τουρκία στην Ευρώπη με ασφάλεια. Και πρέπει να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα δίκτυα λαθρεμπορίας μεταναστών στη ρίζα τους.
Η Σύνοδος Κορυφής με την Τουρκία τη Δευτέρα θα είναι καθοριστική για τις εβδομάδες και τους μήνες που έρχονται. Η προσφυγική κρίση μάς επηρεάζει όλους και όλοι μας πρέπει να δράσουμε. Πρέπει όχι μόνο να ελέγξουμε τις ροές, αλλά και να εξασφαλίσουμε την αποτελεσματική ανταπόκριση της Ευρώπης και τη συνολική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει την τήρηση των κανόνων και την πλήρη εφαρμογή τους. Συνεπάγεται δε την πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν. Ο στόχος είναι μέχρι το τέλος του έτους να επιστρέψουμε στον ενιαίο, εσωτερικό χώρο ελεύθερης μετακίνησης χωρίς σύνορα, στην αποκατάσταση δηλαδή της κανονικότητας και της πλήρους εφαρμογής της Συνθήκης Σένγκεν.
Σε μερικές εβδομάδες, θα παρουσιάσουμε τη δέσμη προτάσεών μας για τη μεταρρύθμιση του μηχανισμού του Δουβλίνου και του ευρύτερου συστήματος χορήγησης ασύλου. Ο σχεδιασμός μας αποσκοπεί στο να εξασφαλίσουμε μια πιο δίκαιη κατανομή ευθυνών. Εν τω μεταξύ, τα κράτη-μέλη πρέπει να εφαρμόσουν τους υφιστάμενους κανόνες.
Πιστεύω επίσης ότι τα κράτη-μέλη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συμφωνήσουν πριν από το καλοκαίρι στην πρότασή μας για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής. Θα αποκτήσουμε έτσι ένα λειτουργικό ευρωπαϊκό σύστημα για να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα κοινά εξωτερικά μας σύνορα μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Μόνο από κοινού μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την προσφυγική κρίση σε όλες της τις εκφάνσεις – και αυτή είναι ακριβώς η δύναμή μας ως Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δημιουργήθηκε πάνω στην ιδέα της σύνθεσης. Της συναρμογής, και όχι της διάσπασης. Δεν μπορούμε μέσα σε διάστημα λίγων μόνο μηνών να επιτρέψουμε την αποδόμηση δεκαετιών συνοχής, αλληλεγγύης και δίκαιης κατανομής ευθυνών. Θα ήταν ανάξιο για την Ευρώπη. Και δεν είναι αυτή η Ευρώπη στην οποία θα ήθελα να ζήσω.
