Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αξιωματική αντιπολίτευση διανύει περίοδο παρακμής, μετριότητας και απύθμενης ελαφρότητας
Δεν ξέρω πόσοι και για πόσο διάστημα θα απασχολούνται με τις μικρότητες των μεγάλων και των μικρών στη Νέα Δημοκρατία. Φοβάμαι, αν κρίνω από την παροχή εμπιστοσύνης που έλαβε η Εφορευτική Επιτροπή από εκείνους που ζητούσαν την παραίτηση της, πως ολοένα και θα λιγοστεύουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αξιωματική αντιπολίτευση διανύει περίοδο παρακμής, μετριότητας και απύθμενης ελαφρότητας. Το πρωί της Κυριακής ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας έχασε ό,τι του είχε απομείνει μετά από τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες. Την ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα.
Μ’ αυτή την ελπίδα πήγαν και γι αυτό αισθάνονται ταπεινωμένοι, απογοητευμένοι και θυμωμένοι για όσα συμβαίνουν. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος που ακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και εκείνοι που την παρακολουθούν περιμένοντας πότε θα σοβαρευθεί, εκτιμώ ότι δεν θα την εγκαταλείψουν παρά την επικίνδυνη επιπολαιότητα χειρισμών που οδήγησαν στο φιάσκο και εξελίσσονται σε ιλαροτραγωδία.
Ενδεικτικό δείγμα ανευθυνότητας αποτελεί το γεγονός ότι η Εφορευτική Επιτροπή επέρριψε πλήρως την ευθύνη στην εταιρεία. Για όλα φταίει η εταιρεία και η νέα εταιρεία θα κάνει τη δουλειά που δεν έκανε η προηγούμενη. Σύμφωνοι, κατανοητή η αγωνία των κομματικών να βρουν νέα εταιρεία, αλλά η αγωνία του κόσμου είναι πως η Νέα Δημοκρατία θα ξαναγίνει νέα.
Είναι προφανές ότι διαφέρουν οι αγωνίες του κόσμου και των στελεχών. Κι αυτό φάνηκε όταν παρά τις ήττες που υπέστη η Νέα Δημοκρατία, κι ενώ θα έπρεπε πριν από την εκλογή ηγεσίας να προηγηθεί διεξοδική συζήτηση για τα αίτια και να υπάρξει ανοιχτός διάλογος επί πολιτικών και ιδεολογικών θεμάτων, με πρόσχημα την ενότητα της παράταξης επεβλήθη σιωπητήριο.
Σε κάθε περίπτωση αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμία τύχη. Άλλωστε και πριν συμβούν τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν λόγω τεχνικών προβλημάτων, όσοι σήμερα εμφανίζονται να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί την εταιρεία, όφειλαν εγκαίρως να ασχοληθούν με τα πολιτικά προβλήματα που ανέκυψαν εξαιτίας της αδυναμίας των ηγετικών ομάδων της τελευταίας οκταετίας-για να μη πάμε πιο παλιά- να παράξουν νέες ιδέες.
Καταλήγοντας αμφιβάλω αν η Νέα Δημοκρατία θα συνεχίσει στο προσεχές μέλλον να αποτελεί την κύρια έκφραση της κεντροδεξιάς. Μπορεί και ναι μπορεί όμως και όχι. Ξέρω, όμως, ότι η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη αστική δημοκρατική παράταξη με σχέδιο και όραμα προκειμένου να αντιπολιτευθεί μια κυβέρνηση που φαίνεται πως δεν αντέχει το κοστούμι που η ίδια έραψε για να πάει στο πάρτι της εξουσίας.
Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται νέα πνοή κι αυτή την ώρα δεν την βοηθάει ούτε η συγκρουσιακή σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των υποψηφίων- καθώς και τα συντηρητικά στερεότυπα που αντιμάχονται τις σύγχρονες κεντροδεξιές απόψεις- ούτε όμως και η γενικότερη κατάσταση της χώρας σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Θα μπορούσε ωστόσο να γίνει κάτι εφόσον η Νέα Δημοκρατία έβρισκε το πολιτικό θάρρος να προχωρήσει στην αυτοδιάλυση της και ταυτόχρονα στην επανίδρυσή της ως παράταξη όλου του προοδευτικού αστικού χώρου. Σε διαφορετική περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι ένα νέο κόμμα θα καλύψει αυτό το χώρο.
