Έχει γίνει πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες για το γεγονός ότι ο Σάκης Ρουβάς θα τραγουδήσει το Άξιον Εστί σε μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι πάντα λέμε «το Άξιον Εστί του Μίκη» αλλά ποτέ ότι αυτό το έργο είναι του Ελύτη. Η ουσία είναι άλλη και είναι βαθύτατα πολιτική. Έπεσαν να φάνε το Ρουβά διάφοροι «ευαίσθητοι» της αριστερής διανόησης.
«Είναι δυνατόν ο Σάκης; Αυτός που έχει τραγουδήσει σάχλες να πιάνει στο στόμα του τον Μίκη; Τι λέει ο μεγάλος συνθέτης για το… όνειδος αυτό;»
Αυτά και άλλα πολλά για μια επιλογή που τελικά έγινε αποδεκτή και από τον ίδιο τον Θεοδωράκη αλλά η πλάκα είναι άλλη. Εκείνοι που έχουν θιγεί περισσότερο είναι όσοι νομίζουν ότι το έργο του Θεοδωράκη είναι «αριστερό» και δεν μπορεί να το πιάνει στο στόμα του ένας τραγουδιστής του… συρμού. Είναι ιεροσυλία για το ιερό τοτέμ της αριστεράς να πει τα τραγούδια του κάποιος που δεν είναι του αριστερού συναφιού. Τα είπε ο Μπιθικώτσης, τα είπε ο Μητσιάς, ο Νταλάρας, ο Κότσιρας… πώς είναι δυνατόν να τα πει ένας Ρουβάς; Αυτή είναι η λογική κι έχει σχέση με το βαθύ πολιτικό περιεχόμενο που κρύβεται πίσω από τον «αποκλεισμό» που κάνουν χρόνια τώρα οι αριστεροί. Αυτός που έρχεται απ’ έξω είναι ο ξένος, ο κακός, αυτός που θα «μολύνει» το έργο και την προσφορά της αριστεράς στη χώρα και των «υπηρετών» της όπως ο Μίκης. Βεβαίως ξεχνούν να πουν ότι ο Ελύτης ήταν ένας «κακός» δεξιός, αλλά αυτό είναι άλλο. Η ουσία είναι ότι κάθε τραγουδιστής έχει δικαίωμα να τραγουδήσει ότι θέλει. Ο κόσμος θα τον κρίνει και όχι οι λογοκριτές της αριστεράς. Αν ο Ρουβάς δεν τα… λέει και προσβάλλει το έργο ας τον γιουχάρουν, όχι να αποκλείεται κάθε τι που δεν είναι αριστερό. Αυτά είναι τα κατάλοιπα της αριστερής κυριαρχίας στην ιδεολογία της χώρας και αυτά πρέπει να εκλείψουν.
Όσο για την επιλογή του Ρουβά, ο στόχος επετεύχθη και σ’ αυτό συνήργησε και ο Μίκης που μην ξεχνάμε ότι ήταν κάποτε… υπουργός του Μητσοτάκη. Το έργο του συνθέτη είναι μεγάλο και παγκοσμίως αναγνωρισμένο. Όμως, έχει πλέον ξεχαστεί, θυμίζει μεταπολίτευση, ταγάρια, τσιγαριλίκι, παντελόνι καμπάνα, μούσια και πολύ διαδήλωση για οτιδήποτε. Αυτά πια δεν περνάνε και τα τελευταία χρόνια το έργο του Μίκη έχει μείνει στην αφάνεια, δεν το ζητά κανείς, δεν το τραγουδά κανείς, το έχουν βγάλει όλοι από το ρεπερτόριο. Δεν πειράζει, έτσι είναι η φθορά του χρόνου. Άλλωστε, η μελοποιημένη ποίηση έχει ακριβώς το πλεονέκτημα να είναι… ποίηση και να παίρνει ο καθένας τα άπαντα του Ελύτη και να μαθαίνει αυτά που πρέπει. Η επιλογή του Σάκη έγινε για να προκληθεί ντόρος, διαφήμιση για να κόψουν εισιτήρια και να ξαναθυμηθούμε ότι υπάρχει ο Μίκης . Ας μη νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο κι εν πάση περιπτώσει ας μας πει η αριστερή διανόηση αν πρέπει να δίνει και πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων ο καλλιτέχνης.
