Ο δρόμος που οδηγεί στο πανηγύρι της δημοκρατίας διαχρονικά είχε να επιδείξει έντονα συναισθήματα , υιοθέτηση ανοικείων στρατηγικών και την χρήση ενίοτε της γκρίζας πολιτικής διαφήμισης. Η κοινωνία αλάλαξε, μετασχηματίστηκε ουσιωδώς, η εξέλιξη της τεχνολογίας επέφερε σημαντικές αλλαγές, ενώ η ωρίμανση του εκλογικού σώματος συνετέλεσε σε μια δημοκρατία του σεβασμού της γνώμης του συνομιλητή ακόμη και του σκληρού πολιτικά αντίπαλου καθόσον στην ιδιότυπή αυτή μάχη ο μόνος που θα έβγαινε νικητής θα ήταν ο πολίτης καθώς ο αγώνας θα ήταν δίκαιος.
Η αλλαγή σημειολογικά, εκτός από κυρίαρχο σύνθημα και ανάγκη του λαού έγινε πράξη στις συμπεριφορές και η κοινωνία άλλαξε άρδην μετατρέποντας την καθολικότητα της άρνησης και τον φανατισμό στην ζύμωση των ιδεών και την προαγωγή του χρήσιμου.
Η υιοθέτηση των στρατηγικών εκπομπής πολιτικής λάσπης, συκοφαντίας προς τον πολιτικό αντίπαλο , και η χρησιμοποίησης εκφράσεων πεζοδρομίου από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως πρόσφατα κατέστησαν σημείο αναφοράς στον δημόσιο διάλογο, δεν περιχαρακώνουν το εκλογικό σώμα, δεν συγκρατούν το ρεύμα και με περισσή σιγουριά δεν αποκαθιστούν μια σχέση που έχει ήδη διαρραγεί. Η πράξη αυτή χαρακτηρίζεται ως ένα δείγμα πανικού , φανερώνει σημαντική έλλειψη ψυχραιμίας, και μοιάζει περισσότερο με κίνηση η οποία επιβουλεύεται την προοπτική συνεργασιών, ειδικότερα στην περίοδο κατά την οποία κατά την λογική , δικαίως, του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ θεσμοί και δημοκρατία δοκιμάζονται.
Όταν αυτοπροσδιορίζεσαι πολιτικά στον αριστερό χώρο, όταν ομνύεις στην πρόοδο και την την δημοκρατία, την αλληλουχία, τον διάλογο και την αναγκαία συνεννόηση στα κυρίαρχα ζητήματα του τόπου , δεν τορπιλίζεις την επικείμενη ζύμωση και τις δυνητικές συνέργειες τις οποίες ο πολιτικός σου χώρος φαίνεται να «ενέπνευσε».
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ και το ΚΚΕ έχουν αφήσει με τρόπο ευδιάκριτο, με ρηξικέλευθες τομές , το αποτύπωμα τους στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους λαμβάνοντας κυρίαρχα υπόψη τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις , αλλά και τις αστοχίες , τις παραλείψεις , τις αδικίες , την παθογένεια του κομματικό κράτος, που το νέκταρ της εξουσίας και ο ανορθόδοξος τρόπος διακυβέρνησης δυστυχώς πολλές φορές καθίστανται «δημιουργοί» .
Στα νομοσχέδια τα οποία ψηφίστηκαν και τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν πράξη , στις δύσκολες-ιστορικές συνεργασίες οι οποίες δοκιμάστηκαν ακόμη και σε περιόδους επικίνδυνες για την ασφάλεια του λαού μας, το πολιτικό σύστημα άφησε πίσω την παθογένεια που διαχρονικά το χαρακτήριζε , ωρίμασε σε μεγάλο βαθμό την δημοκρατία μας , έχοντας ως πρόταγμα τον πολιτικό νηφάλιο λόγο, την άρνηση στις κραυγές, και είχε την ευρεία συναίνεση ως οδηγό για τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις που χαρακτήρισαν την πρόσφατη ιστορία της ελληνικής δημοκρατίας.
Δεν περιποιεί καμία τιμή για οποιαδήποτε πολιτική οργάνωση στις εκδηλώσεις της να χρησιμοποιεί ένα άκρως διχαστικό λόγο, ασκώντας μια κριτική που χαρακτηρίζεται δυστυχώς από την αμετροέπεια στην έκφραση, το οξύ και προκλητικό ύφος, και να διακρίνεται της έλλειψης πολιτικού σεβασμού ακόμη και στους πολιτικά όμορους χώρους.
Η στρατηγική που ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης περισσότερο μοιάζει με την λευκή πετσέτα την οποία ρίχνει ο ηττημένος στον αγώνα πριν αυτός λήξει για τον περιορισμό της ζημιάς που επίκειται. Οι πολίτες που ενστερνίζονται την ιδεολογία της κεντροαριστεράς, την λογική της ευρείας συναίνεσης, και του ήπιου πολιτικού λόγου, και προπάντων των αγώνων για την δημοκρατία, επιθυμούν οι συμμαχίες που κυοφορούνται να διαμορφώνονται στην βάση έντονων-όμορφων ζυμώσεων και αναζητήσεων αλλά και στην παραγωγή της δίκαιης εφαρμοσμένης-ρεαλιστικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που να έχει στο επίκεντρο της τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Αυτή άλλωστε είναι και η ειδοποιός διαφορά της σοσιαλδημοκρατίας από τον νεοφιλελευθερισμό και την προσήλωση που επιδεικνύει στην απολυτότητα και το δόγμα των αγορών.
Τη στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση έχοντας ως στόχο την αύξηση της πολιτικής της επιρροής και της ενίσχυσης του ρεύματος της στην κοινωνία, χρησιμοποιεί τους απόμαχους-πλην διαχρονικά χρήσιμους και πρόθυμους ιδεολογικά συνοδοιπόρους οι οποίο συνέδεσαν την παρουσία τους στην σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας με τρόπο ανορθόδοξο, δογματικό και περιοριστικό ,ξενοφοβικό και ενίοτε ακραίο, καθίσταται πολιτική αυτοχειρία η χρήση στο δημόσιο λόγο εκφράσεων όπως, η επαναφοράς της δημοκρατίας με το άγριο , τα πιασμένα κόμματα και κολλημένοι με την ιδεοληψία. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει ούτε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ και ούτε από το ΚΚΕ. Η δημοκρατία ομνύει στις τομές, τον ριζοσπαστισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη , την συνεννόηση και την πολιτική ζύμωση, την εφαρμογή ρεαλιστικών-ανατρεπτικών πολιτικών με σκοπό την αναδιανομή του αδίκως παραγόμενου πλούτου. Αυτού του πλούτου που δυστυχώς έως αυτήν την στιγμή δεν ακούσαμε σοβαρές προτάσεις για την δίκαια απόδοση και κατανομή του.
Μια απόδοση και ένα μέρισμα ενθυλάκωσης του αγώνα του εργαζόμενου στην παραγωγή του προϊόντος , της συμμετοχής του στην ομορφιά της τελειότητας που περικλείει η δημιουργία και ο άρτιος σχεδιασμός του, την αναδιανομή της δικής του υψηλής προστιθέμενης αξίας που έχει υφαρπαχτεί. Δίχως πολιτική κατανόηση, τήρηση ίσων αποστάσεων, και απώλεια των μεγαλοϊδεατισμών και του επιζήμιου μαγειρέματος που ενδημεί στον πυρήνα της κομματικής νομενκλατούρας ο προοδευτικός χώρος κινδυνεύει να συρρικνωθεί και τότε θα ακουστεί δυνατά ο αντίλαλος της ψευδαίσθησης των ανοίκειων εκφράσεων και πολιτικά ανώριμων συμπεριφορών. Τότε όμως μάλλον θα είναι για όλους αργά , ίσως για την πατρίδα και την για την λειτουργία της δημοκρατίας αλλά πρώτιστα για την ‘νέα γενιά που υποχρεούμαστε να προστατεύσουμε.
Μπλάτζος Π. Ευάγγελος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων
