Τον τελευταίο προϋπολογισμό της παρούσας περιόδου, αυτόν του 2019, ψήφισε η Ολομέλεια της Βουλής. Ο προϋπολογισμός που εμφανίζει αύξηση κατά περίπου 7,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι λόγο κυρίως της ένταξης στη Βουλή του ελέγχου περισσότερων από 5.000 πόθεν έσχες δικαστικών, σχολιάστηκε αναλυτικά, από τον Πρόεδρο Νίκο Βούτση.
Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος αναφέρθηκε στη μεγάλη αλλαγή των πόθεν έσχες που πλέον θα ελέγχονται από τη Βουλή και εμφανίστηκε θετικός ακόμα και στην ιδέα της χρησιμοποίησης ολόκληρου κτιρίου προκειμένου να ενταχθούν σε αυτό όλες οι απαραίτητες υπηρεσίες. «Αλλάζουν όλα τα δεδομένα, ως προς αυτό το ζήτημα και χρειάζεται μια σοβαρή ενίσχυση των υπηρεσιών, που μπορεί να φθάσει στην ανάγκη μέχρι και για κτίριο, το οποίο πρέπει να υπάρξει μόνο γι’ αυτή τη δουλειά, ακόμη και αν πετύχουμε εν τοις πράγμασι τον δειγματοληπτικό έλεγχο, ο οποίος δεν περιέχεται στη νομοθεσία», είπε χαρακτηριστικά.
Ο πρόεδρος μίλησε ξανά και για την υπόθεση με τα αναδρομικά των βουλευτών διαβεβαιώνοντας πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως ζήτημα καθώς όπως είπε εδώ και μια δεκαετία έχει αποσυνδεθεί ο μισθός του βουλευτή από αυτόν του Προέδρου του Αρείου Πάγου.
Ακόμα, αφού ξεκαθάρισε πως ακόμα και αν ξανακερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος δεν θα είναι ξανά πρόεδρος, αναφέρθηκε και στο ζήτημα της βουλευτικής σύνταξης, για το οποίο ζήτησε διακομματική συναίνεση προκειμένου ν’ αλλάξει.
«Αυτό αφορά, ενδεχομένως, εξακόσιους άντρες και γυναίκες συναδέλφους, οι οποίοι κατά το 95% δεν είναι της παρατάξεως που είμαι εγώ. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν υποστεί μία δραματική μείωση στα εισοδήματά τους. Μερικοί εξ αυτών είχαν κλείσει τα επαγγέλματά τους. Ήταν περισσότερο από πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια αυτοαπασχολούμενοι. Αντεστράφη εντελώς ο προϋπολογισμός τους ή η ζωή τους για τον πολύ απλό, αλλά και κακό λόγο για να τον «τρώμε» και να μην κάνουμε τίποτα, ότι, δηλαδή, εξομοιώθηκαν με το στάτους του δημοσίου υπαλλήλου», είπε και πρόσθεσε: «Ενώ έπρεπε να αναγνωριστεί ότι η Βουλευτική αποζημίωση είναι αποζημίωση για συγκεκριμένους μήνες και χρόνια που κάποιος είναι Βουλευτής, πέρασαν στα μισθολογικά κλιμάκια του Δημοσίου. Δηλαδή, τους συμπεριφέρονται, όπως σε έναν δημόσιο υπάλληλο που αντί για τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας, στα δεκαπέντε χρόνια, στα δεκαεπτά χρόνια θέλει να ασχοληθεί με την αγροτική παραγωγή ή να κάνει κάποια άλλη δουλειά και παραιτείται από το Δημόσιο και παίρνει ένα μικρό ποσοστό. Έτσι, λοιπόν, εξομοιώθηκε σαν να ήταν μισθός ο Βουλευτικός μισθός και πήγε πάρα πολύ κάτω, στα όρια της εθνικής σύνταξης πλήθος συντάξεων. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να επιλυθεί».
