Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Το σχέδιο του Κυριάκου για τα εισοδήματα

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. υπόσχεται «πρώτα ανάπτυξη – πλούτο και μετά αναδιανομή». Τον δύσκολο δρόμο…

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Μία παραλλαγή της εκλογικής αναμέτρησης του 2009 φαίνεται ότι θα παρακολουθήσουμε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. είτε στη συνταγματική προθεσμία είτε προώρως. Προσεκτική μελέτη των ομιλιών των δύο πρωταγωνιστών της επερχόμενης μάχης, των κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη, δείχνει ότι ο μεν πρωθυπουργός επιλέγει το μοντέλο «παροχές και επιδοτήσεις πριν από τη δημιουργία νέου πλούτου», ενώ ο πρόεδρος της Ν.Δ., γνήσιο τέκνο της φιλοσοφίας του πατρός του, υπόσχεται «πρώτα ανάπτυξη – πλούτο και μετά αναδιανομή». Τον δύσκολο δρόμο… Και στο μεσοδιάστημα εισηγείται στους Ελληνες την έννοια της αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος μέσω της μείωσης φόρων, όχι απαραιτήτως την αύξηση των μισθών και δη του κατώτατου.

Επιλέγω δύο αποσπάσματα από πρόσφατες ομιλίες του κ. Μητσοτάκη για να καταστεί σαφές τι εννοώ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε σε νέους της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή και, μεταξύ άλλων, είπε: «Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, οι πιο πολλοί νέοι, έφυγαν από την Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης. Οι πιο πολλοί δεν το έκαναν από επιλογή, το έκαναν από ανάγκη. Είτε διότι δεν μπορούσαν να βρουν μία δουλειά στην Ελλάδα είτε διότι οι απολαβές που έβρισκαν στο εξωτερικό ήταν πολύ καλύτερες από τους μισθούς που μπορούσαν να βρουν στη χώρα μας. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και δεν μπορεί να συνεχιστεί διότι δεν μπορεί η Ελλάδα να χάνει το καλύτερο ταλέντο της. Αλλά για να αλλάξει αυτό χρειάζεται προφανώς μια πολιτική η οποία θα αυξήσει τα εισοδήματα.

Κι όταν μιλάμε για εισοδήματα, μιλάμε για το διαθέσιμο εισόδημα. Δεν μιλάμε μόνο για τον μισθό τον οποίο θα παίρνεις, μιλάμε για το τι σου μένει τελικά, μετά τις εισφορές και μετά τους φόρους που θα κληθείς να πληρώσεις. Διότι εδώ πέρα συμβαίνει το εξής παράδοξο: Οι μισθοί μπορεί να είναι σχετικά χαμηλοί, αλλά το κόστος εργασίας για έναν εργοδότη, εάν προσμετρήσεις και τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι πολύ μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια, δεν είμαστε ανταγωνιστικοί κι αν κάποιος νέος άνθρωπος βάλει κάτω τι του μένει στην τσέπη σε σχέση με το να πάει, ας πούμε, στην Κύπρο ή στη Γαλλία ή στην Αγγλία, διαπιστώνει ότι για την ίδια προσπάθεια θα κερδίζει πολύ περισσότερα χρήματα. Αρα μια άλλη πολιτική, ως προς τους φόρους κι ως προς τις εισφορές, χωρίς αμέσως να αυξηθεί το επίπεδο των μισθών, σε επίπεδο διαθέσιμου εισοδήματος, θα αλλάξει αρκετά τα πράγματα, κυρίως για τη νέα γενιά. Αλλά χρειαζόμαστε περισσότερες και καλύτερες δουλειές. Και δουλειές θα έρθουν μόνο μέσα από ένα τσουνάμι επενδύσεων. Το οποίο κι αυτό, για να έρθει, χρειάζεται μια τελείως άλλη πολιτική, η οποία θα καταστήσει τη χώρα μας ελκυστικό επενδυτικό προορισμό: είτε μιλάμε για ξένα κεφάλαια είτε μιλάμε για ντόπια κεφάλαια».

Πιο ξεκάθαρος δεν θα μπορούσε να γίνει, νομίζω: «Αρα μια άλλη πολιτική ως προς τους φόρους (…) χωρίς αμέσως να αυξηθεί το επίπεδο των μισθών (…) θα αλλάξει τα πράγματα». Ανάλογη τοποθέτηση έκανε μιλώντας και σε δημοσίους υπαλλήλους την περασμένη Τετάρτη, όταν ρωτήθηκε αν θα παγώσει ή θα μειώσει τους μισθούς στο Δημόσιο: «Για αρκετό καιρό υπήρχε πάγωμα των μισθολογίων. Είπα “όχι”, δεν θα μειώσω. Αλλά η δυνατότητά μας να βελτιώσουμε -πρέπει να είμαστε ειλικρινείς εδώ πέρα- αποδοχές συνδέεται άμεσα και με τη συνολική απόδοση της οικονομίας. Με μια οικονομία η οποία τρέχει με τον χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης της ευρωζώνης δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει. Με ένα τολμηρό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, όπως αυτό το οποίο έχουμε σχεδιάσει, θα δημιουργήσουμε γρήγορα πολύ περισσότερο πλούτο για όλη την οικονομία και από αυτό, φυσικά, ωφελημένοι θα είναι όλοι. Θα είναι ωφελημένοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οπως ωφελημένοι θα είναι και οι δημόσιοι υπάλληλοι μέσα από τις μειώσεις φόρων. Αρα, εγώ δεν στέκομαι μόνο στον μισθό αυτόν καθεαυτόν. Στέκομαι στο διαθέσιμο εισόδημα. Αυτό είναι τελικά το σημαντικό: τι μένει στην οικογένεια, τι μένει στο νοικοκυριό για να μπορέσει να υποστηρίξει τις ανάγκες του».

Και εκεί επέμεινε στην αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος, όχι στην αύξηση των μισθών. Οι διαχωριστικές γραμμές, λοιπόν, που τόσο σφοδρά επιθυμεί να υπάρξουν ο κ. Τσίπρας είναι δεδομένες. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται «θα μοιράσω “πριν” πλουτίσω». Ο Μητσοτάκης λέει «πρώτα θα πλουτίσω και μετά θα μοιράσω». Η μάχη του ορθολογισμού δεν θα είναι εύκολη. Ο αντίπαλος θα του πει ενδεχομένως ότι αυτά θυμίζουν την πολιτική 0+0=αυξήσεις 14% που είχε εισηγηθεί στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη η Μιράντα Ξαφά στο μακρινό 1991. Ωστόσο, αν θέλει να πείσει, πρέπει να κηρύξει την επανάσταση της αλήθειας και να δώσει μάχη αδιαφορώντας για τα στερεότυπα.

Βουλευτής του κόμματος έλεγε προ έτους στο καφενείο της Βουλής, μελαγχολικός: «Ο Τσίπρας λέει ψέματα με τρόπο που ακουμπά τις ψυχές των ανθρώπων, ενώ εμείς λέμε αλήθειες με τον τρόπο που δεν τις ακουμπάμε». Καιρός να διορθωθεί και αυτό.

*Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ