Και εκεί που είχαμε πει ότι τελειώσαμε με τους ιδεοληπτικούς και θα προχωρήσει η επένδυση του Ελληνικού, νάτοι πάλι οι εμμονικοί…
Δυστυχώς για ορισμένους σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν θα αποκτήσουν ποτέ μυαλό. Αν φυσικά το κίνητρο είναι η ιδεοληψία και η εμμονή… Κατατέθηκαν λοιπόν νέες προσφυγές από τους… αρνητές της επένδυσης. Και έτσι, δουλειά δεν είχαμε, δουλειά βρήκαμε. Και άντε πάλι από την αρχή να συνεδριάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας… Μύλος. Και τι δεν ακούστηκε στις νέες προσφυγές που κατατίθενται από μερικές δεκάδες ή άντε κατά περίπτωση και εκατοντάδες κατοίκους των όμορων δήμων. Μαζί με ορισμένες οικολογικές οργανώσεις. Από μία δηλαδή ελαχιστότατη, επί της ουσίας μηδαμινή μειοψηφία…
Μεταξύ άλλων δε υποστηρίζουν ότι το Προεδρικό διάταγμα με το οποίο εγκρίθηκε η επένδυση (της 1ης Μαρτίου 2018) είναι -λέει-αντισυνταγματικό και αντίθετο στη Σύμβαση της Φλωρεντίας για την προστασία του τοπίου!!! Τι λέτε ρε παιδιά! Σας έπιασε η ψυχοπονιά για το τοπίο… Γι’ αυτό το σημερινό έκτρωμα έτσι όπως είναι εγκαταλελειμμένο… Όμως συγγνώμη, ξέχασα ότι στο Ελληνικό υπάρχει δάσος! Τώρα που ξεμπερδέψαμε με τους αρχαιολόγους μπλέξαμε με τους οικολόγους…! Δεν ξέρω μήπως είναι και τροπικό και έχει μέσα και άγρια ζώα. Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να προστατευτούν και τα είδη αυτά από τους υποψήφιους επενδυτές που θα θέλουν να τα αφανίσουν…
Μωρέ είστε σοβαροί; Τα μόνα θηρία στην προκειμένη υπόθεση είναι οι εμμονές και τα συμφέροντα. Κάπου όμως το πράγμα αρχίζει να γίνεται φαιδρό. Δεν γνωρίζω νομικά, ωστόσο θα πρέπει και το Συμβούλιο της Επικρατείας να προχωρήσει τάχιστα στην εκδίκαση αυτών των ενστάσεων και να αποφανθεί σε χρόνο μηδέν. Διαφορετικά κινδυνεύει ο θεσμός να καταλήξει “όργανο” στα χέρια όποιου έχει κατά νου μόνο την αποδόμηση και την αποσύνθεση. Προφανώς και δεν επιχειρώ να προκαταλάβω μία απόφαση, αλλοίμονο. Όμως δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι η δικαιοσύνη οφείλει να λαμβάνει υπόψη στα χρονοδιαγράμματά της το δημόσιο συμφέρον.
Ειλικρινά πάντως αρνούμαι να μπω στην ουσία των ενστάσεων. Ούτε είναι λογικό κάθε τρεις και λίγο να πρέπει να συζητάμε τα αυτονόητα. Και ποιο είναι το ωραίο της υπόθεσης; Ότι οι αντιδράσεις δεν έχουν συνδεθεί πχ με το τίμημα, ή τους όρους που είχε γίνει ο διαγωνισμός, ή ακόμα και με το business plan της επένδυσης. Καθόμαστε και ασχολούμαστε με μερικούς εμμονικούς που αναζητούν κάθε τρόπο για να σταματήσουν την επένδυση. Γιατί έτσι τους κάπνισε… Σκοταδισμός… Και η Πολιτεία ρεμβάζει αμήχανη, έχοντας βεβαίως προηγουμένως κλείσει το μάτι στις διάφορες “συλλογικότητες”. Άντε, καληνύχτα Ελλάδα..
Τι να τις κάνεις κύριε πρωθυπουργέ τις… καθαρές εξόδους και τα “πράσινα άλογα”. Η χώρα γυρίζει συνεχώς προς τα πίσω…
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
