Ένα σχόλιο του Guardian
Οι πολιτικές μετά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου στράφηκαν προς τα δεξιά και οι απλοί πολίτες υπέφεραν. Τα παραδοσιακά κόμματα πρέπει να γνωρίζουν τι πήγε στραβά. O Ντόναλντ Τραμπ άρχισε μάχη με την Κίνα για το εμπόριο και βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία για τη Συρία. Οι σχέσεις μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας γίνονται στενότερες, καθώς οι πρώην κομμουνιστικές υπερδυνάμεις αντιμετωπίζουν τον παλαιό Αμερικανό εχθρό. Καλώς ήρθατε στο νέο ψυχρό πόλεμο με το ρολόι να γυρίζει πίσω στις ημέρες πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Οι πολιτικές λιτότητας της περασμένης δεκαετίας είδαν την πλήρη άνθηση των νέων πολιτικών. Εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά το Β`Παγκόσμιο πόλεμο παρέμειναν ατιμώρητοι. Εκείνοι που ήταν αθώοι βίωσαν την πλήρη επιβολή των προγραμμάτων μείωσης ελλείμματος. Δεν υπήρχε κάτι ανάλογο με το σχέδιο Marshall για την Ελλάδα όταν κατέγραφε 30% μείωση του ΑΕΠ, δεν υπήρξε διαγραφή χρεών όπως έγινε με τη δυτική Γερμανία το 1953. Σχεδόν τρεις δεκαετίες έχουν περάσει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και λίγοι επιθυμούν μια επιστροφή στις ημέρες που το Σιδηρούν Παραπέτασμα χώριζε την Ευρώπη. Οι υποσχέσεις στις αρχές του `90 δεν έχουν υλοποιηθεί. Η απελευθέρωση των αγορών δεν οδήγησε στην οικονομική ηρεμία. Αντιθέτως, τα όργια της κερδοσκοπίας οδήγησαν στην οικονομική κρίση του 2008.
Το βιοτικό επίπεδο συνέχισε να βελτιώνεται στη Δύση, αλλά με βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το παρελθόν, ενώ η παραγωγικότητα παρέμεινε στάσιμη (…). Υπάρχουν μερικά προφανή μαθήματα από αυτήν την κατάσταση:
Tο πρώτο αφορά στα παραδοσιακά κόμματα που πρέπει να βρουν πολιτικές για να κάνουν πράγματα για τους πολίτες παρά να κάνουν πράγματα στους πολίτες. Η ιστορία δείχνει ότι ο διαχειριζόμενος καπιταλισμός του Ψυχρού Πολέμου είχε καλύτερα αποτελέσματα από τον μη διαχειριζόμενο που ακολούθησε.
Δεύτερον, οι ψηφοφόροι δεν πείθονται από την άποψη ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι μια δύναμη της φύσης που δεν μπορεί να εξημερωθεί. Οι πολίτες τώρα θέλουν ό,τι επιθυμούσαν ανέκαθεν: εργασία, αξιοπρεπή αμοιβή, σύνταξη, κατοικία και μια αίσθηση ότι τα παιδιά τους θα ζουν σε καλύτερες συνθήκες από εκείνους. Δεν μπορούν ν κατανοήσουν γιατί η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί σήμερα να παράσχει ό,τι έδιναν τα κράτη έθνη πριν πενήντα χρόνια.
Και το τελικό μάθημα: αν τα παραδοσιακά κόμματα δεν βρουν απαντήσεις, σύμφωνα με τις ενδείξεις οι ψηφοφόροι θα αναζητήσουν αλλού λύσεις και η άνοδος του λαϊκισμού καταρρίπτει το μύθο ότι δεν έχουν πού αλλού να στραφούν.
Πηγή: Guardian
