Από τον Μανώλη Κοττάκη
Πώς μπορεί, άραγε, να αντιδράσει η Ν.Δ. σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να προκηρύξει δημοψήφισμα για την αναθεώρηση μαζί με τις εθνικές εκλογές; Μπορεί να το αποτρέψει; Πρέπει; Ή μήπως έχει συμφέρον να μετάσχει σε αυτό υιοθετώντας μια επιθετική μεταρρυθμιστική στρατηγική; Οι επίσημες θέσεις του κόμματος έως τώρα αλλά και η τακτική του δεν προϊδεάζουν ότι η αστική κεντροδεξιά παράταξη είναι διατεθειμένη να πάρει ρίσκα.
Αντιθέτως, με την τακτική της κινδυνεύει να απομονωθεί από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και να μετάσχει στο τέλος στην αναμέτρηση για το Σύνταγμα εκούσα άκουσα ευρισκόμενη εκτός κλίματος. Κάποιες στιγμές η Ν.Δ. δείχνει να υιοθετεί τις γνωστές προσεγγίσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος απορρίπτει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα ως «θεσμική εκτροπή». Εάν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ λάβει την άδεια του Προέδρου της Δημοκρατίας και προκηρύξει δημοψήφισμα για το… κρίσιμο «εθνικό θέμα του Συντάγματος», το ζήτημα για τον κόσμο δεν θα περιοριστεί στον τύπο, αλλά στην ουσία. Θέλω να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα; Θέλω να μεγαλώσουν οι παραγραφές για τους υπουργούς και να καταργηθούν οι ασυλίες για τους βουλευτές; Θέλω να γίνει ήπιος χωρισμός Εκκλησίας – Κράτους; Η επίσημη θέση του κόμματος της Ν.Δ., που σφράγισε τον δημόσιο βίο με το ανθεκτικό και προοδευτικό Σύνταγμα του 1975, δεν μπορεί να είναι «πείτε μας, κύριε ΣΥΡΙΖΑ, ποια άρθρα πρέπει να αναθεωρηθούν, να σας πούμε και εμείς, να τα ψηφίσουμε ως αναθεωρητέα, χωρίς συγκεκριμένη πρόταση και μετά τις εκλογές όποιος κερδίσει να τα αλλάξει με 151 όπως θέλει».
Ο συντακτικός νομοθέτης προνόησε να μεσολαβεί λαϊκή ετυμηγορία προκειμένου να εκφράζεται ο λαός για το περιεχόμενο της αναθεώρησης. Δεν είναι το Σύνταγμα ραντεβού στα τυφλά. Πόσο μάλλον αν κληθεί να απαντήσει και σε συγκεκριμένα ερωτήματα σε δημοψήφισμα. Κατά τη γνώμη μου, η Ν.Δ. έχει μεγάλη πολιτική και ιδεολογική ευκαιρία αν η κυβέρνηση Τσίπρα αποφασίσει να προκηρύξει δημοψήφισμα. Αρκεί να αποφασίσει σε ποια κάλπη θέλει να χάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει δημοψήφισμα για να αυξήσει τη συσπείρωσή του στην εθνική κάλπη με τα διχαστικά ερωτήματα που θέλει να θέσει. Για να φουσκώσει το όποιο ρεύμα του. Ονειρεύεται ότι ποσοστά της τάξεως του 80% υπέρ της αύξησης του χρόνου παραγραφής για αδικήματα υπουργών θα δώσουν ούριο άνεμο στο εκλογικό ποσοστό του στην επικράτεια. Ωστόσο, υπάρχει και άλλη ανάγνωση: Τι γίνεται αν η Ν.Δ. αποφασίσει να μπει στο γήπεδο του δημοψηφίσματος για να δώσει μάχη υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 και υπέρ της Εκκλησίας της Ελλάδος; Να σας πω τι θα συμβεί! Στο χειρότερο σενάριο η Ν.Δ. θα χάσει τη μάχη για τα ιδιωτικά ΑΕΙ και για την Εκκλησία με ποσοστό 45-49%, το οποίο όμως θα έχει αποσπάσει μόνη της εναντίον όλων!
Αυτό το 49%, όμως, θα συσπειρωθεί μαζί της στη διπλανή εθνική κάλπη και δεν θα διαρρεύσει στην Ακροδεξιά. Θα χάσει την ιδεολογική μάχη στην κάλπη του δημοψηφίσματος, αλλά θα κερδίσει την πολιτική μάχη στην κάλπη των εθνικών εκλογών. Με τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα συσπειρώσει τους φιλελεύθερους και με την Εκκλησία τους συντηρητικούς. Αυτό, όμως, προϋποθέτει επίθεση. Να ζητήσει πρώτη η Ν.Δ. δημοψήφισμα και να ορίσει το πεδίο -αναθεωρητέα άρθρα- επί του οποίου θα δοθεί η μάχη. Θα το τολμήσει; Ας το σκεφτεί.
