Στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Αστέρας Τρίπολης γνώριζε ότι τις τρεις πρώτες αγωνιστικές θα θύμιζε… ορειβάτη που θα πάλευε να επιβιώσει στις πλαγιές ενός δικού Έβερεστ, γιατί το πρόγραμμα που έφερε τους Αρκάδες διαδοχικά απέναντι σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό, μόνο ως… βουνό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η εικόνα της ομάδας του Σάββα Παντελίδη απέναντι στους διεκδικητές του τίτλου, πιστοποιούσε ότι η δυναμική της ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τη συγκομιδή των μηδέν πόντων που υπήρχε δίπλα στο όνομά της στο βαθμολογικό πίνακα. Και ο Απόλλων Σμύρνης ήταν η πρώτη ομάδα που… το κατάλαβε για τα καλά.
Αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο και με τον Μάρτιν Τόνσο ενορχηστρωτή στο χώρο της μεσαίας γραμμής, οι γηπεδούχοι ακολούθησαν την ασφαλή συνταγή του… ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε και από το πρώτο δεκάλεπτο είχαν φτάσει το δείκτη του σκορ στο τελικό 2-0 με γκολ των Κυριακόπουλου, Μανιά.
Μέχρι την ανάπαυλα η διαφορά στα γκολ έμοιαζε άκρως… τιμητική για την «Ελαφρά Ταξιαρχία, η οποία για άλλο ένα παιχνίδι μάλλον δικαίωσε όσους υποστηρίζουν ότι αποτελεί το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό. Κι αν ο Αλμπέρτο Μοντεαγούδο δεν καταφύγει σε… ισπανικά ξόρκια, δύσκολα θα αλλάξει η πορεία της ομάδας του.
Αν, μάλιστα, οι παίκτες του Αστέρα δεν έριχναν ταχύτητα στην επανάληψη (κουβαλώντας και την κόπωση που συνόδευσε την προσπάθειά τους στα απαιτητικά παιχνίδια που προηγήθηκαν), τότε τα προβλήματα για τους φιλοξενούμενους θα ήταν ακόμη μεγαλύτερα…
